In tweestrijd met mezelf

De laatste tijd vind ik het zo lastig om MD een beetje bij te houden. Ik vind het soms wel fijn om dingen van me af te schrijven, maar kan er gewoon de rust niet voor vinden. Op mijn vorige verhaal heb ik veel reacties gekregen, maar slechts een paar beantwoord. Simpelweg omdat sommige dingen even moesten bezinken en omdat de eetstoornis mijn gevoel en verstand in verwarring brengt. Maar jullie moeten wel weten dat ik de reacties enorm waardeer. Ik haal er echt veel steun uit en wordt soms weet even wakkergeschud.

Over het algemeen gaat het goed met me. Ik voel me gelukkig en heb weer zin om dingen te doen. Zelfs zoveel dat ik soms weer teveel doe en veel te laat ga slapen, daar moet ik echt een balans in gaan vinden. Ik ben zo ontzettend blij dat ik me niet meer zo somber voel, dat was zo ellendig. In die periode, die overigens dus nog vrij recent is, was ik compleet afgevlakt. Het verdriet van de mensen om me heen kwam niet binnen en ik zag de ernst van de situatie niet in. Ik was alleen bezig met mijn eigen gedachten en gevoelens, er was geen ruimte meer voor iets anders. Achteraf gezien ben ik blij dat ik nu weer "veilig" ben. Ik had in die periode mezelf niet meer onder controle, ging over grenzen heen. Godzijdank is het goed gekomen, want ik wil geen verkeerde keuzes maken vanuit impulsiviteit. Ik wil voor het leven gaan, ervoor vechten, laten zien dat ik sterker ben dan alles wat me probeert kapot te maken. Want dat ben ik, dat heb ik al meerdere keren laten zien.

Dus ja, je zou kunnen zeggen dat de terugval in de depressie voorbij is. Ik voel me veel beter, heb een hele tijd mezelf niet meer beschadigd, denk beter na over wat ik doe en kan bepaalde gedachten en gevoelens beter loslaten.

Maar, zoals ik de vorige keer ook al schreef, het eten gaat slecht. Ik heb ondergewicht. Volgens mijn psychologe valt mijn bmi onder 'ernstig ondergewicht'. Mijn omgeving maakt zich zorgen, maar ik vind het moeilijk te begrijpen. Ja oke, ik snap dat mijn eetpatroon wat beter moet, maar ik zie het niet als een groot, zorgelijk probleem. Ik weet dat mijn lichaamsbeeld niet klopt met de werkelijkheid, daar ben ik ook met mijn psychologe weer mee aan de slag gegaan (touwtjes leggen, omtrek tekenen, etc.). Maar tegelijkertijd weet ik ook dat ik er niet uit zie als iemand met ondergewicht. Lichamelijke klachten heb ik wel, vooral vermoeidheid, hoofdpijn en snel spierpijn. Maar ik ben snel geneigd om deze klachten naar een andere oorzaak te schuiven omdat ik niet geloof dat het door het eten komt. Van mijn ouders en psychologe moet ik aankomen tot een bepaald minimum gewicht. We gaan dit in hele kleine stapjes doen, dan is de kans groter dat het slaagt. Maar als ik niet aankom, dan heb ik een probleem. Dan kan mijn psychologe me niet verder helpen met mijn eetproblematiek en moet ik weer terug naar gespecialiseerde hulp. Dat wil ik niet. Tegelijkertijd is het een ingewikkeld gedoe gezien er eigenlijk een wachtlijst van een paar maanden op staat... Dus dat is wel een dingetje. Ik merk wel dat mijn psychologe echt haar best doet om me te helpen met het verslaan van de eetstoornis. Dat voelt fijn, iemand die niet voor de makkelijke weg moest maar me echt wilt helpen. Zo had ze ook nog gebeld met de instelling waar ik eerder in behandeling ben geweest om advies te vragen. De instelling vond de situatie overigens ook zorgwekkend.

In mijn hoofd is het vooral een tweestrijd. Het ongezonde stukje in mij (de anorexia, het stukje pessimisme en extreme perfectionisme) probeert me keer op keer naar beneden te halen. Alles vanuit de negatieve kant bekijken en vooral heel koppig zijn en niet willen aankomen. Maar ik heb ook een gezonde kant, die wilt alleen maar beter worden. Dat gevecht is constant in mijn hoofd aan de gang en maakt het soms heel erg lastig. Ze zeggen soms dat als je een eetstoornis wilt verslaan, dat je dan het knopje om moet zetten. Ik moet dat knopje elke keer weer omzetten, bij elke maaltijd. Dat is zwaar en dat lukt zeker niet altijd.

Ik ben moe en heb dus ook het idee dat mijn verhaal chaotisch wordt en veel schrijffouten en zo bevat. Val bijna in slaap.

Dus lieve lezers,
Slaap lekker vannacht en ik spreek jullie weet