Just a friend.
Mijn ex vindt me een aansteller. Ik ook. Maar hij vindt me een aansteller om een andere reden. Ik vind mezelf een aansteller omdat ik het aan die leuke jongen, oke hier komt zijn naam, Jason, te zeggen dat ik hem leuk vind. Het is gewoon zo moeilijk. En dan komt me ex Damian weer aan hoor. Allemaal zeuren over wat voor aansteller ik ben. Tuurlijk, ik praat heus nog wel met hem, maar vooral met een zekere irritatie erbij. Nooit meer zal ik gewoon met hem kunnen praten zonder te vergeten wat ik ooit voor hem heb gevoeld. Want raar genoeg was dat toch best veel.
Al de hele avond zit ik in een msngesprek met Jason. Ik staar maar een beetje naar ons gespreksvenster. Niet wetend wat ik moet zeggen. Ik praat maar een klein beetje tegen hem, als een vriend die hij nog niet zo heel lang kent. Dus een echt gesprek is er niet helemaal. Ik denk na, ik denk diep na. Hoe moet ik vertellen dat ik hem leuk vind ? Het is moeilijk, oh zo moeilijk. Nog steeds weet ik niet hoe ik het tegen hem moet vertellen.. Voor mijn liefde zijn er gewoon niet genoeg woorden om het te kunnen verklaren..
Toch kunnen Jason en ik wel veel geinen met elkaar, zonder het werkelijk te beseffen. Er is wel een band tussen ons, ookal is het maar een kleine. Maar banden zijn er om aangescherpt en sterker te worden. Net als zo'n uur geleden zei Jason tegen me: 'Ik hou van je.' En ik zei tegen hem: 'En ik ook van jou.' Ik voelde me geweldig totdat er daarna met een klapt gezegt wordt: 'Ja, maar wel als een vriend he ?'
JunkieXXL, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende