Kinderen & jeuk + liefde...
Al tijden blijft het schrijfvlak leeg hier. Dagen gestaard naar dit vak om hem vervolgens onbeschreven te sluiten. Vast zit ik en blijf ik zitten terwijl ik ondertussen door loop. Ik snap werkelijk niets van mezelf. Aan de ene kant kus ik hem, zoen ik met hem en is het fijn samen en tegelijkertijd verwijt ik mezelf van alles over pijn. Ik mag hem dit niet aan doen. Ik mag hem niet gebruiken; dat wat ik niet doe maar wat voor mij wel zo voelt omdat ik zelf altijd als iets behandeld ben en niet als iemand.
Hij geeft om me, hij is lief voor me en heeft te veel voor me over. Ik kan dat niet accepteren. Ik snap het niet. Liefde op deze manier die voor mijn gevoel alleen van hem naar mij is en hem geef ik niks. Hij zegt dat hij genoeg voor me voelt om me te nemen zoals ik ben. Het is zo verdomd lastig.
Dat wat mij zo laat denken zijn de kleine kindjes. Ik krijg steeds meer met ze te maken.
Op mijn sport, op school, op mijn stageplek, in de straat. Allemaal lieve kleine jongens en meisjes en het steekt. Het doet zo'n pijn. Ik kan het niet niet zien als een kindje zijn of haar ondergoed beter laat zitten of tussen zijn benen krapt. Absurt gewoon. Ik verdenk hem of haar, eigenlijk haar, er standaard van misbruikt te worden. Zo jong. Ik denk dat ik gek word en dat ik dit zo moet leren negeren terwijl ik niet weet of ik dat wil dan wel moet. Wat als er echt iets gaande is? ... Krankzinnig zijn deze gedachtes als je voor een groep staat, ik moet ze niet door mijn hoofd heen laten schieten maar negeren kan niet.
Er is nog zoveel onbeschreven en dat zal er altijd blijven maar sommige momenten en situaties zorgen voor een onwijze onrust omdat ik dat nog nooit heb neer durven zetten. Een half uur geleden stond ik onder de douche en ik werd half gek. Woorden en beelden. Zo dichtbij en zo echt. Jaren geleden, ik denk dat ik een jaar of 10 was. Misschien net 11 of 12. Het is apart dat ik niet exact weet hoe oud ik was. Verdrongen heet dat.. Ik zou het misschien ooit terug kunnen halen maar eigenlijk doet het er niet toe. De flashback zo helder, het was kut en behoorlijk eng.
Moe was ik al, maar na zo iets.. totaal gesloopt.
...
Was ik maar gewoon echt een onbezorgde truthola en zag ik maar niet overal spoken wanneer een kindje gewoon even jeuk heeft op een plekje dat bij mij zoveel meer betekent dan de uitgang van een urinebuis.
Hij geeft om me, hij is lief voor me en heeft te veel voor me over. Ik kan dat niet accepteren. Ik snap het niet. Liefde op deze manier die voor mijn gevoel alleen van hem naar mij is en hem geef ik niks. Hij zegt dat hij genoeg voor me voelt om me te nemen zoals ik ben. Het is zo verdomd lastig.
Dat wat mij zo laat denken zijn de kleine kindjes. Ik krijg steeds meer met ze te maken.
Op mijn sport, op school, op mijn stageplek, in de straat. Allemaal lieve kleine jongens en meisjes en het steekt. Het doet zo'n pijn. Ik kan het niet niet zien als een kindje zijn of haar ondergoed beter laat zitten of tussen zijn benen krapt. Absurt gewoon. Ik verdenk hem of haar, eigenlijk haar, er standaard van misbruikt te worden. Zo jong. Ik denk dat ik gek word en dat ik dit zo moet leren negeren terwijl ik niet weet of ik dat wil dan wel moet. Wat als er echt iets gaande is? ... Krankzinnig zijn deze gedachtes als je voor een groep staat, ik moet ze niet door mijn hoofd heen laten schieten maar negeren kan niet.
Er is nog zoveel onbeschreven en dat zal er altijd blijven maar sommige momenten en situaties zorgen voor een onwijze onrust omdat ik dat nog nooit heb neer durven zetten. Een half uur geleden stond ik onder de douche en ik werd half gek. Woorden en beelden. Zo dichtbij en zo echt. Jaren geleden, ik denk dat ik een jaar of 10 was. Misschien net 11 of 12. Het is apart dat ik niet exact weet hoe oud ik was. Verdrongen heet dat.. Ik zou het misschien ooit terug kunnen halen maar eigenlijk doet het er niet toe. De flashback zo helder, het was kut en behoorlijk eng.
Moe was ik al, maar na zo iets.. totaal gesloopt.
...
Was ik maar gewoon echt een onbezorgde truthola en zag ik maar niet overal spoken wanneer een kindje gewoon even jeuk heeft op een plekje dat bij mij zoveel meer betekent dan de uitgang van een urinebuis.
09 nov 2009
- meld ongepast verhaal
-
MySundown
maandag 09 november 2009 21:41
-
kruidje
maandag 09 november 2009 21:47
Naar..steeds dat onrustige gevoel, omdat jij meer ziet dan wat anderen zien.. -
fred2110
dinsdag 10 november 2009 06:08
je verwoord het wel en dat is al het begin ,
maar het blijf naar die gedachtes
laat de liefde lekker over je heenkomen , zal je goed doen ... -
Just Liz
dinsdag 10 november 2009 09:34
Heel begrijpelijk, het zijn triggers..dat snapte je al..je gevoel heelt in weze, klinkt raar maar omdat je in aanraking komt met pijn, krijgt je gevoel de kans om te helen, zo voelt het niet nu dat snap ik..daarbij mocht je die gevoelens blijven houden bij een bepaald kind, kun je best eens een hengeltje uithangen bij de leerkracht, zo van..vind jij dat ook opmerkelijk gedrag? zodat zij iets secuurder gaat kijken naar dat kind, want dan is zij bij machte om daarmee aan de slag te gaan, misschien helpt het je, om dit te weten..
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 18 okt 2012 Someones watching over me ( 1 )
- O 10 okt 2012 'Je bent er unhappy door' ( 1 )
- O 09 okt 2012 Ik vraag me af ( 4 )
- O 07 okt 2012 Depressief? ( 6 )
- O 01 okt 2012 Halve boodschappen doorgeven ( 5 )
- O 01 okt 2012 Luizenleventje ( 5 )
- O 30 sep 2012 Mijn slaapritme ( 1 )
- O 29 sep 2012 De weg zal lang en zwaar zijn ( 6 )
- O 29 sep 2012 Fysiek en mentale hulp ( 5 )
- O 25 sep 2012 Vreselijk gedroomd ( 2 )
- O 24 sep 2012 Wat ik mezelf (en anderen) mag geven ( 3 )
- O 23 sep 2012 De moed voor de losbreking ( 7 )
- O 16 sep 2012 Nachtmerries
- O 16 sep 2012 kwaadheid en verdriet ( 3 )
- O 10 sep 2012 Dit raakt me niet ( 2 )