Kinderkanker versus mij

Ik realiseer me nog dagelijks hoeveel geluk ik heb dat ik er nog ben.
Ik denk nog elke dag aan hoe dankbaar ik mijn ontzettend betrokken behandelteam ben.
Ik geniet een beetje extra van alle mooie dingen die er zijn.
Ik vier elke goede controle uitbundig.
Ik stel andere prioriteiten. Ik wil doen waar ik gelukkig van word.
Ik voer bijzondere gesprekken met mensen. Doordat ze mijn verhaal kennen, lijkt het alsof ze zich meer open durven te stellen.
Maar...
Ik weet heel goed dat we er nog niet zijn. Dat werd me tijdens de afgelopen controle trouwens ook even goed duidelijk gemaakt (au). Er kan nog van alles gebeuren. Terugkeer van de ziekte, schade van de chemotherapie. De tijd zal het ons leren.
Ik heb het soms moeilijk, als de gevolgen van mijn ziekte me tegenhouden om iets te doen. Ik kan de studie niet doen die ik zo graag wil doen (geneeskund0, omdat kanker mijn oogjes verwoestte toen ik slechts enkele dagen oud was. Ik kan de sporten die ik leuk vind niet meer beoefenen, omdat er toen ik zestien was een enorme tumor uit mijn bekken verwijderd moest worden.
Ik word soms overvallen door nare herinneringen. De afgelopen maanden viel mijn haar behoorlijk uit (oorzaak heeft niets met kanker te maken). Mijn gedachten gingen terug naar momenten waar ik nooit meer aan wilde denken. Ik wilde niet wéér mijn lange lokken verliezen.
Met al mijn littekens, wil ik eigenlijk liever niet gezien worden in bikini. Maar ik weiger dat ook nog van me af te laten nemen, dus ik verschijn af en toe gewoon in bikini aan het zwembad. Als ik mezelf eindelijk heb overgehaald.

Ja, stomme ziekte, domme fout in mijn DNA, kinderkanker... je hebt je tol geëist, je slag geslagen, je sporen nagelaten... Ik zal niet zeggen dat het me niets heeft gedaan en niets doet. Dat doet het wel, laat dat duidelijk zijn. Maar ik ben er nog. En daar ben ik blij mee. Want ondanks alles wat jij kapotmaakte, is het leven mooi. Adembenemend mooi.

06 mei 2018 - bewerkt op 07 mei 2018 - meld ongepast verhaal

minimeisje, vrouw, 27 jaar

Silhouette maandag 07 mei 2018 08:58
Voor jou is zeker geen makkelijk leven uitgestippeld, maar uiteindelijk doe je het toch maar even.

Als er dus iemand trots in bikini in het zwembad zou mogen dobberen ben jij het dus wel. In jou geval zijn je littekens zeker niet iets waar je jezelf voor zou moeten schamen. Die kun je met trots dragen als bewijs van al je kracht en doorzettingsvermogen.
mirkku maandag 07 mei 2018 15:20
Asih dinsdag 08 mei 2018 01:44
lil idiot dinsdag 08 mei 2018 02:13
Pelientje dinsdag 08 mei 2018 12:19
Je bent zo'n onwijs bijzonder mens

O 16 okt 2018 Shit. ( 3 )
O 07 okt 2018 Nu en later ( 2 )
O 04 sep 2018 Hulp vragen ( 1 )
O 21 aug 2018 Kale plekken ( 3 )
O 11 aug 2018 Onterecht zelfverwijt ( 1 )
O 03 aug 2018 Illusies ( 5 )
O 01 aug 2018 Ik doe ook mee: openbare update ( 4 )
O 04 jul 2018 Hoera! ( 9 )
O 06 mei 2018 Kinderkanker versus mij ( 5 )

vorige volgende