Nu en later

Inmiddels zit de zomervakantie er alweer even op en ben ik begonnen aan het laatste studiejaar. Bizar. Eerlijk: ik had dit niet verwacht. Vurig gehoopt, dat zeker. Maar ik heb nooit durven dromen dat ik het tot hier, en op deze manier, zou redden.
Ik volg een interessante minor, over geweld en traumaverwerking. Veel leeswerk, maar daar houd ik wel van. Psychologie is echt wel mijn ding. Ik ben zelfs aan het overwegen om psychologie te gaan studeren aan de universiteit, maar ik en toekomstplannen gaan nog niet zo goed samen. Ik vind toekomstplannen nog heel eng, ofzo. Maar, ik zal er binnenkort toch echt serieus over moeten gaan nadenken. Help, dat wordt nog wat...
Overigens... de controle in september was weer goed. Ik ben nog schoon! Die vieze, lelijke, gemene, gore, smerige kankercellen zijn nergens te bekennen. Ha!
Hoewel ik overal nog steeds zo positief mogelijk in sta, overvalt me soms wel eens de gedachte: kanker heeft al zóveel verwoest in mijn jonge leven en lichaam, wat gaat er allemaal nog meer gebeuren? De lijst met risico's is lang, mijn dossier dik.
Daarom houd ik zo van leven in het nu. Want, nù gaat het goed.
Maar, het kan ook goed blijven gaan. Dat hoop ik. Dat wil ik.


07 okt 2018 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van minimeisje
minimeisje, vrouw, 27 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende