Leren Nee zeggen

heb vandaag nee gezegd tegen men ouders,
dat ik hun kado, een nieuwe stereoketen niet wil.

Ik apprecieer de geste, maar dit is iets dat ik al lange tijd zelf wil doen, met men eigen geld, en dat is belangrijk voor me. Ook al weet ik dat ik zal moeten sparen en het een tijd zal duren.

Sommigen zullen dit mischien zot vonden, maar bij mij hoort het met leren onafhaneklijk zijn, en ik wil geen kado's krijgen als ik iets moet vervangen of repareren. Zo leer ik nooit van op men eigen benen te staan.

Maar het is ook zodat ik 2 voorstellen had, en een dat laten we zeggen naar de toekomst gericht was, en het andere iets dat ik allang wou doen, namelijk zo'n draagbaar recordertje om o.a. natuurgeluiden mee op te nemen, en die nieuwe minidisc's daar kan wel wat op, en ik kan begrijpen dat zij dat mischien niet zien zitten, maar waarom zou ik in gods naam iets kopen waarvan ik op voorand weet dat ik mezelf in de toekomst klemzet en duurdere kosten aandoe, duurder dan wat ikzelf verwacht met de huidige oplossing ? Ik weet dat reparatie van de cd-laser en de platenspeler me waarschijnlijk laten we zeggen 75-100 euro kost, dan kan ik nog een jaar of 2 verder.

Als ik hun aanbod aan neem dan krijg ik wel een stereo keten van pakweg max 500-600 euro. maar dan moet ik daarna nog eens 500 euro betalen voor een goede versterker met de nodige aansluitingen. ik weet wel dat ik de stereo zou krijgen, maar ik zie het nut niet in van in totaal 1000-1200 euro geld gespendeerd te zien aan iets dat in het kort kan opgelost worden voor 100 euro en op langere termijn voor bvb 600-800 euro. Ik betaal ze liever zelf, dan kan ik als er iets fout loopt ook alleen maar de schuld op mezelf steken, en ben ik zeker dat het mijn keuze is, en niet wat iemand anders goed vindt.

Want ik heb men voorstel uitgelegd en zij zagen het niet zitten en het voel aan alsof het zou en moest zijn goesting zijn(men vader), die dwang was er of voelde ik toch. Hoe kun je dan serieus de opties bespreken als wanneer er dan eens over gesproken wordt, het eerste dat gezegd wordt is laten we morgen naar de fnac gaan.

Het is zo moeijlijk om nee te zeggen, om te zeggen nee daar ben ik niet mee akkoord, of ik wil dat anders doen, of volgens mij is het beter zo. Zelfs als mijn planning fout zou blijken te zijn, dan heb ik liever dat ik datzelf doe, dat het mijn fout is. Dat hoort ook samen met verantwoordelijkheid opnemen en zelfstandig leren leven. Ik aprecieer hun hulp, maar dit moet ik nu eenmaal leren, en als zij mij om de haverklap gaan helpen dan leer ik het niet.