'Lesbian lovestory'

Voorzichtig probeert ik zo onopvallend mogelijk naar haar te kijken. Maar alsof ze het aanvoelt kijkt ze precies op hetzelfde moment naar mij. Snel kijk ik weg. Ik voel hoe mijn wangen rood worden. Vreselijk is dit. Zo verlegen, als ik haar zie. Voorzichtig kijk ik nog een keer, maar ik kijk recht in haar schitterende bruine ogen. Ze glimlacht. Ik glimlach terug en draai me snel om. Ik schaam me kapot. De bel gaat, de pauze is voorbij. Het is fijn om de hele tijd aan één persoon te moeten denken, weg te dromen bij elke nieuwe mooie gedachte over haar. Maar het is onhandig tijdens de lessen. Ik volg ze niet. Ik ben niet de enige die op haar valt. Veel jongens, heel veel jongens vinden haar leuk. Dat is me al lang opgevallen. Ze flirt ook met ze, of eigenlijk lijkt het meer op een soort spelletje. Het flirten van haar, zo plagerig als ze kan zijn. Met haar uitdagende ogen, die je doordringend aan kijken. Ja, ze is zeker populair. Nieuw en populair, aangezien ze nu net een maand op deze school zit. Samen met een paar vrienden loop ik na een saai uur economie de trap af naar het volgende lokaal, geschiedenis. Lachend om een stuntelige versierpoging van een jongen die al een tijdje gek op me is. ‘Geloof me Tes, die jongen springt nog eens voor de trein als je hem blijft afwijzen!’ Zegt Jorien lachend. Ik grinnik, en probeer me voor te stellen hoe dat eruit zou zien. Een compleet wanhopige jongen die mijn naam nog een keer luid uitgilt en dan onder een trein springt. Nee, geen plezierige gedachte. ‘Hej Tes!’ Iemand roept me van bovenaan de trap. Als ik omhoog kijk zie ik dat het Bart is. Een goeie vriend van me, een echte player dat wel. Maar aangezien ik niet op jongens val en dat algemeen bekend is, hoef ik me nergens zorgen om te maken. Ik ken Bart al vanaf de basisschool. Echt mijn beste vriend. Ik lach en zwaai naar hem. Als ik me weer omdraai bots ik bijna tegen iemand op. Zij is het. Mijn hart staat even stil, herstelt zich snel en gaat dan als een gek tekeer. ‘Dat ging net goed,’ zegt ze dan en ze lacht. Een schitterende lach. Ik smelt, ik vlieg, ik sta in brand. Ik kijk haar aan, mijn keel op slag droog, er komt geen woord uit. Verlegen lach ik terug. Geen idee wat ik moet zeggen of doen. Ze lacht nog een keer, een kort lachje, waarbij ze maar één kant van haar mond beweegt. Het heeft iets uitdagends dit lachje. Dan loopt ze langs me heen, haar hand raakt heel even die van mij. Weer een schok, doet ze dat expres? Nee, natuurlijk niet. ‘Tes, doe normaal,’ zeg ik tegen mezelf. En ik loop naar mijn lokaal. Natuurlijk volg ik helemaal niets van de les.
Weer pauze. De zon schijnt fel en het is heerlijk warm buiten. Wat opvallend is aangezien het begin maart is. Officieel nog winter dus. Het plein stroomt vol en al snel is het druk en gezellig buiten. ‘Wat hebben we zo,? Vraag ik. ‘Tussenuur!’ Zegt Roos vrolijk. ‘Dan gaan we mooi ergens op het gras liggen,’ zeg ik lachend. En we zoeken met z’n allen een gezellig plekje op. Bart komt erbij zitten met wat vrienden. Hij haalt twee boxen uit zijn tas. ‘Muziekje dames?’ Zegt hij dan. ‘Graag!’ Antwoord ik. En een paar tellen later liggen we heerlijk in de zon, te kletsen met chips en muziek. ‘Daar komt ze,’ zegt Bart dan ineens terwijl hij één van zijn vrienden aantikt. Ik kijk ook, nieuwsgierig wie hij bedoelt. Al had ik dat van tevoren ook wel kunnen weten. En ik heb gelijk. Natuurlijk bedoelde hij haar. Bart staat op. ‘Hoe zie ik eruit? Vraagt hij dan aan mij. ‘Lekker!’zeg ik lachend terug. Ik krijg nog een snelle knipoog en dan loopt hij weg. Naar haar toe. Ik voel hoe mijn maag zich omdraait in mijn buik. Natuurlijk zal ze voor de charmes van Bart vallen. Zoals elk meisje dat doet. Ook al heb ik al die tijd wel geweten dat de kans dat ze op meisjes valt minuscuul is. Ze flirt met jongens, heeft eigenlijk helemaal geen ‘lesbische’ trekjes. Ze komt eigenlijk gewoon heel erg hetero op me over. Voor zover ik dat kan beoordelen dan. Al wil dat nog niets zeggen, geen mens die het van mij had verwacht, iedereen was verbaasd geweest. Maar zij, ik weet het echt niet. De enige keer dat we met elkaar gesproken hebben is nog geen uur geleden. Hoe dan ook ik zal er snel genoeg achter komen. Aangezien Bart nog nooit afgewezen is.
Lullig voor Bart, hij is mijn beste vriend, maar ik hoop met heel mijn hart dat hij deze keer een blauwtje loopt. Egoïstisch misschien? Maar ik kan het niet helpen. Ze mag niet op Bart vallen. Het liefst op geen enkele jongen natuurlijk, maar absoluut niet op Bart. Dan zou ik ze dagelijks samen moeten zien. Een gedachte die ik zo snel mogelijk weer uit mijn gedachten ban. Bart praat met haar nu. Ze lacht, hij wijst naar ons. En ze kijkt, ze kijkt heel even naar de rest en dan naar mij. Waarschijnlijk vraagt hij of ze erbij wil zitten, want ze komen nu deze kant op. Snel draai ik me weer om en begin een onzinnig gesprek met Jorien. ‘Ga jij nog uit zaterdag?’ Vraag ik haar. ‘Geen idee, heb jij zin om te gaan dan?’
‘Ja, lijkt me leuk, ik heb wel zin om weer uit te gaan’ zeg ik dan.
‘Hej, draait Max niet deze zaterdag?’vraagt Jorien dan. ‘Volgens mij wel,’zegt Roos terwijl ze naar haar sigaretten reikt. ‘Dat meen je!’ ‘Hij is zó leuk!’ ‘Dan moeten we zelfs uit zaterdag!’ Zegt Jorien. Ik lach, Jorien is al weken gek op Max. Een student die af en toe in onze vaste kroeg draait. Dan komt Bart weer terug, samen met haar.
‘Mensen,’ zegt hij. ‘Dit is Angelien!’
Angelien, ze heet Angelien, gaat er door mijn hoofd. Zo blij dat ik eindelijk haar naam weet. ‘Jorien,’zegt Jorien dan terwijl ze even naar Angelien kijkt om vervolgens weer verder in haar tijdschrift te lezen. Angelien gaat het rijtje bij langs en eindigt bij mij. ‘En jij bent?’ vraagt ze terwijl ze lachend een wenkbrauw omhoog trekt. Je zou bijna denken dat ze er van geniet, om met mij te spelen. ‘Tessa,’ zeg ik terwijl ik mezelf weer rood voel worden. Ze strekt haar arm naar me uit, om me een hand te geven. Onhandig sta ik op, ik struikel en val bijna. Het gaat net goed. Zo rood als een tomaat schud ik haar hand. Ze houd mijn hand net iets langer vast dan nodig en kijkt me aan, pretlichtjes schitteren in haar ogen. Dan draait ze zich weer om naar Bart. Ik kan net niet horen waar ze over praten. Ik ga weer liggen en sluit mijn ogen. Mijn hart gaat nog steeds als een razende tekeer. Ik baal van mijn reactie. Waarom kan ik niet gewoon normaal reageren als ik bij haar ben. Weet ik nooit wat ik moet zeggen. Ze vind me vast een gek. Een klungel, want dat ben ik ook bij haar. Ik struikel verdomme zelfs wanneer ik haar hand wil schudden! Roos, die net even naar het toilet was, komt weer terug. ‘Tes! Je hebt zo meteen nog een tussenuur!’ Zegt ze dan. ‘Alleen ik? Vraag ik dan. ‘Ja, Biologie valt uit, maar M&O niet.’ Antwoord Roos. ‘Verdomme dat meen je niet! Dan zit ik hier een uur in mijn eentje!’ Typisch iets wat mij moet overkomen. Angelien draait zich om. ‘Ik heb zo ook een tussenuur,’ zegt ze dan. Slik, ze moet niet zo onverwacht tegen me aan gaan praten. Ik schrik elke keer weer. ‘O, oké, dan zit ik hier tenminste niet alleen.’ Zeg ik zachtjes. Verdomme wat is dit nou weer. Kan het nog enthousiaster? Nu denkt ze vast dat ik het niet leuk vind om samen met haar een uur door te brengen. ‘Als je zin hebt, het hoeft niet,’ zegt ze dan snel. ‘Nee, het lijkt me juist gezellig!’ Zeg ik verschrikt en net iets te hard. Ze lacht, weer die halve lach. Er is iets met die lach, het heeft iets aantrekkelijks. Ik lig aan haar voeten als ze zo lacht. ‘Oké,’ zegt ze. En ze draait zich weer om. Mijn hart maakt een vreugdesprongetje. Een heel uur samen met haar, alleen met haar. Ik slik, een heel uur, alleen met haar…
En dan gebeurd het, ik word zenuwachtig. Echt vreselijk zenuwachtig. Wat moet ik tegen haar zeggen? Straks weet ik niets, en krijgen we zo’n zenuwslopende stilte. Straks vindt ze me saai. Of val ik tegen. Ik begin mezelf op te naaien, en al snel voel ik me net alsof ik zo meteen aan de leeuwen gevoed ga worden. De bel gaat, het plein stroomt langzaam leeg. Ik moet snel iets bedenken. Ik kijk naar haar, ze kletst met Jorien en Bart. Zachtjes tik ik haar op haar rug. ‘Ik ben heel even naar de wc, ben je hier zo meteen nog?’ vraag ik dan. ‘Ja, ik ga nergens heen,’ zegt ze terwijl ze me weer zo’n uitdagende blik toewerpt. ‘Oké,’ zeg ik en snel draai ik me om en loop weg. Het is wel raar, zoals ze steeds met me omgaat. Speelt ze nou een spelletje met me? Of is ze misschien echt geïnteresseerd? Ze is echt niet te begrijpen. Ze flirt met de jongens, ook met Bart. Tenminste zo lijkt het. Maar ik krijg het gevoel alsof ze ook met mij flirt. Maar wat is nou gemeend? Met wie speelt ze nu een spelletje en wie vind ze echt leuk? Vind ze überhaupt wel iemand echt leuk? Misschien doet ze altijd wel zo en verwacht ik er gewoon veelte veel van. Ik bedoel hoe goed ken ik haar nou, helemaal niet. Ik moet gewoon weer met twee benen op de grond gaan staan. Ze is hetero, ze krijgt straks iets met Bart of één van de andere jongens. Ik kan haar maar beter zo snel mogelijk vergeten en gewoon normaal tegen haar gaan doen. Anders kwets ik mezelf alleen maar. In de toiletten laat ik wat lauw water over mijn polsen vallen. Fatsoeneer ik mijn make up en haar en haal ik een paar keer diep adem. ‘Je kunt het,’ zeg ik zacht tegen mezelf. Ik wil net naar buiten gaan, als er iemand binnenkomt. Het is Angelien. Weer botsen we bijna tegen elkaar op. Ze lacht. ‘Dat is al de tweede keer vandaag,’ zegt ze. Ik lach terug. ‘We hebben gewoon een bepaalde aantrekkingskracht,’ zegt ze dan. Terwijl ze het elastiekje uit haar haren haalt. Ik weet niet wat ik daarop moet zeggen. Wat bedoelt ze met die opmerking. ‘Bart heeft me een hoop over je verteld,’ zegt ze dan. ‘Over mij?’ Vraag ik dan verbaasd. ‘Ja,’ zegt ze terug en ze kijkt naar me via de spiegel. Ze heeft een onderzoekende blik nu, alsof ze benieuwd is naar mijn reactie. Alsof ze ergens achter wil komen. ‘Waarom hebben jullie het over mij gehad?’ ‘Ik kan me een heleboel leukere gespreksonderwerpen voorstellen’ Zeg ik dan terwijl ik haar zo nonchalant mogelijk probeer aan te kijken. Vurig hopend dat ik normaal over kom. Dat ze niet doorheeft, dat ze me nu vreselijk nieuwsgierig heeft gemaakt. Ze zegt niets terug, maar kijkt me alleen maar aan, via die spiegel. Haar blonde krullen hangen nu los om haar hoofd. Ze ziet er echt prachtig uit zo. Ik draai me om en ga voor het raam staan. Ik staar naar buiten. ‘Het weer is mooi hè?’zeg ik dan, een poging om de stilte te verbreken. ‘Ja, zeker voor deze tijd van het jaar,’ Antwoord ze. En ze gaat naast me staan. Nog even en ze veroorzaakt een hartaanval bij me. Mijn hart klopt zo vurig dat ik mijn bloed als een orkaan door mijn aderen voel stromen. Ik krijg het warm. Voorzichtig kijk ik opzij. Ze draait haar hoofd ook naar mij. Er zit niet meer dan een paar centimeter nu tussen onze hoofden. Ik voel haar adem over mijn gezicht heen. Voel ik dit nou goed? Het lijkt wel alsof ze sneller ademt. Er hangt een plukje voor haar ogen, die ik zachtjes wegstrijk met mijn hand. Ze volgt de beweging van mijn hand met haar ogen. Dan kijkt ze me weer aan. Haar prachtige lippen, ik wil niets liever dan ze zoenen, maar ik durf niet. Ik durf het echt niet. Dan komt ze nog iets dichter naar me toe staan. Alsof ze een soort hint wil geven. Ik kijk naar haar ogen, naar haar lippen. En dan buig ik me naar haar toe. Straks wil ze dit niet! Die gedachte schiet door mijn hoofd als mijn lippen die van haar raken. Voorzichtig geef ik haar een kus. En kijk haar dan afwachtend aan, mijn mond nog steeds vlakbij die van haar. En dan geeft ze me een kus terug. Voorzichtig opent ze haar mond en betast ze mijn lippen met haar tong. Dan drukt ze mijn lippen met haar tong uit elkaar. En eindelijk zoenen we echt. Alles om me heen verdwijnt, in een soort van draaikolk. Ik hoor en zie niets meer, ik voel alleen. Ik voel hoe ze me zoent, zo heerlijk. Hoe ze met haar handen over mijn rug heen wrijft, langzaam naar mijn haren toe beweegt. Haar adem die steeds sneller langs mijn gezicht gaat. De zoen, die steeds vuriger wordt. Ik voel de opwinding, die van haar, die van mezelf. Mijn handen, die onder haar truitje gaan. Over haar blote rug heen wrijven. Haar handen op mijn billen, ze drukken me steviger tegen haar aan. Zonder het zoenen te onderbreken duw ik haar met haar rug tegen de muur. Dan heel even stop ik en kijk ik haar aan. Met mijn handen pak ik die van haar en ik trek ze omhoog. Druk ze tegen de muur aan boven haar hoofd. Ze ademt snel, ze kijkt me aan, zo verlangend. Ze wil meer. Niets liever, ze mag alles, alles wat ze maar wil. Ze opent haar mond, wil wat zeggen, maar ik geef haar de kans niet. Ik druk mijn lippen weer op die van haar en zoek haar tong weer op. Gulzig beantwoord ze mijn zoen. Wat is dit heerlijk. Dit is liefde, dit is geluk, dit is alles. Alles wat telt, dit gevoel. Alles wat ik nodig heb. De deur gaat open, er komt iemand binnen. Vlug stoppen we met zoenen. En stap ik iets bij haar vandaan. Er komt een tweedejaars om de hoek tevoorschijn. We zijn net op tijd uit elkaar gegaan. Het lijkt erop dat ze niets gezien heeft. Angelien pakt me bij mijn hand en trekt me de toiletten uit. We kijken elkaar aan, een ondeugende glimlach verschijnt op haar gezicht. Het is overduidelijk dat we beiden naar meer verlangen. Dat de beelden van ons tweeën in de toiletten niet alleen bij mij door het hoofd schieten, maakt Angelien me al snel duidelijk. We zijn heel even alleen op de gang en ze trekt me snel naar zich toe. Weer zoenen we. Nog net op tijd zijn we weer uit elkaar als er een leraar aan komt lopen. Ze kijkt me weer aan, twijfelend deze keer. ‘Heb je..,’ ‘Wil je misschien..,’ ‘Ik woon vlakbij school..’ Zegt ze dan zachtjes. Voor het eerst lijkt ze verlegen te zijn, onzeker. Ze is lief, zoals ze nu is, afwachtend kijkt ze me aan. Ik geef haar nog geen antwoord. Ze draait haar hoofd, en er komt een onwennig kuchje uit haar mond. ‘Oké, ik moest maar weer eens gaan, mijn les begint zo weer,’ zegt ze dan. Duidelijk is meteen, dat ze zich voor deze vraag schaamt. Ze wil weglopen, maar ik pak haar bij haar arm. ‘Ik ben erg benieuwd naar je kamer,’ Antwoord ik dan. Ze is verlegen nu, lijkt net een klein meisje. ‘Wil je nu gaan?’ Vraagt ze dan. ‘Je hebt toch nog lessen?’
‘Ja, ik wil nu gaan,’ ‘Niets liever zelfs,’ Zeg ik dan. Ik krijg een kus op mijn wang. En dan fluistert ze in mijn oor: ‘Ik vond je al leuk toen ik je voor het eerst zag, een paar weken geleden.’ Verbaasd kijk ik haar aan. ‘Meen je dat?’ vraag ik. ‘Ja,’zegt ze op de bekende uitdagende manier. ‘Wauw,’ Zeg ik. ‘Ik vind jou ook al een hele tijd leuk..’ Nu ben ik degene die verlegen kijk.
Ze trekt één wenkbrauw omhoog. ‘Ja zoiets dacht ik al,’zegt ze dan terwijl ze duidelijk van het moment geniet. Verschrikt kijk ik op. En dan lachen we allebei. Ze pakt me bij mijn hand en samen lopen we naar buiten. Weg van alles, maar samen. Eindelijk samen.