Liefdesleven.
Ik ken een jongen, opzich is dit niet zo bijzonder .. neem aan dat iedereen (op deze site) 'er wel één kent' of er misschien zelf één is. Lekker belangrijk ook.
Waar ik eigelijk over wil schrijven is over mijn o-zo roerige liefdes leven wat helemaal niet zo roerig is.
Bijna al mijn vriendinnen hebben een gelukkige relatie, dagelijks hoor ik verhalen over hoe goed het tussen haar en vriendlief gaat. Samen naar springpop, samen dit samen dat. Een telefoontje midde in de nacht van vriendin lief die ik moet troosten omdat ze eigelijk niet meer weet hoe ze nou veder moet gaan met hem maar toch ook weer wel en eigelijk zijn er geen problemen maar moest ze het toch allemaal even kwijt. Ik hoor het graag aan en geef graag advies aan ze, het zijn inmiddels mijn vriendinnen en ik gun ze en zeker al het geluk van de wereld toe. Maar toch op sommige momenten voel ik me een derde wiel aan de wagen. Ik kan nooit echt mee praten over 'mijn vriend' want die heb ik niet en om nou te gaan zeggen 'nouja dat deed mijn ex ook altijd' klinkt het volgens mij best wel hopeloos.
Het is niet zo dat ik nooit wat over een jongen kan vertellen. Ben deze week nog met een 'potentieel vriendje' op date geweest maar daar hield het dan eigelijk bij op. Toen hij het halver wegen de date nog steeds over zijn ex vriendin 'samantha' had dacht ik al 'dit word hem vast niet'. Volgens mij kwamen we aan het einde van de date beide tot de conclusie dat hij het beter met zijn ex kon goed maken.
En dan nog wel te bedenken dat ik nog niet zo heel lang geleden in een veel te dronken bui met hem mee naar huis ben geweest en we die avond echt dachten dat we voor elkaar gemaakt waren.
Waneer kom ik nou eens mijn ware liefde tegen?
En dan niet zo ééntje als de vorige 'Chickie zullen we neuken, en daarna na een hele tijd neuk ik iemand anders en dan laat ik jou achter'
En ja ik ben nog jong, maar ik ben er op dit moment zo aan toe .. Eigelijk klinkt het best wel stom.
prinses., vrouw, 32 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende