Lieve....
Lieve,
Ik wil je al eeuwen schrijven, maar ik heb gewoonweg niet de moed om de pen op te pakken en je naam te schrijven. Daarom staat hij nu ook niet bovenaan, een keer op de envelop schrijven doet pijn genoeg.
Wat ik je nu ga zeggen kan je laten schrikken, of juist feiten geven die je allang wist. Zie maar wat je ermee doet, ik wil het je alleen niet langer onthouden.
Je weet dat ik niet altijd even goed in mijn vel zit, vaker niet dan wel, maar ik heb zo ook mijn goede momenten. Ook weet je dat ik mezelf niet mag, maar je kent de helft niet van me. Je weet niet dat ik van mezelf walg, mezelf het liefst in zou ruilen voor een ander! Je weet niet dat ik mezelf tijden lang heb 'beschadigt', zoals ik het maar even noem. Dat ik mezelf ook heb vol lopen stoppen met eten, om daarna te beseffen dat het allemaal geen ene f*ck uitmaakt, omdat ik toch niks aankom! Je weet niet dat volleybal mijn alles is, omdat dat het enige is waar ik een beetje goed in ben! Je weet niet dat ik zonder dat geen reden zou hebben om te leven! Ik zou alles inruilen voor dat, zelfs jou.... het spijt me.
Vaak heb ik naar mijn hoofd gekregen dat ik niet moest zeuren, dat ik niet zo idioot moest doen, en dat ik een superleuk meisje was.. maar die gewoonweg iets te veel de slet heeft uitgehangen en daarmee jongens afschrikt. Waarschijnlijk besef je niet dat dat niet alleen het probleem is, maar dat mijn vreselijke rotkop er ook nog aardig een handje bij helpt.
Daarom deze brief.. waarom eigenlijk? Nu weet je dat ik meer van mezelf walg, en dat ik me niet kan voorstellen dat ik ook meer van mezelf zou kunnen walgen dan nu (toch nog 1 pluspuntje)... Maar ik heb ook mijn goede dagen zal je denken.. Jah, daar denk ik ook wel eens aan, want die zijn zeldzaam dus houd ik goed vast in mijn gedachten. Daar put ik mijn kracht uit.
Maar toch, momenteel overheerst het negatieve.. alleen maar thuiszitten door de blutheid, geblesseerdheid en onzekerheid komt niet echt goed uit.. daar word ik tenminste niet blijer van.
Maar wees niet bang, lieve, ik geef de hoop niet op. Ik weet dat er ooit een omslag plaats zal vinden..
- Je kan je eigen schaduw niet achter je laten -
*Neej, maar je kan hem wel gewoon niet meer op proberen te merken *
Dag lieve, weet dat ik van je houd.
Ik wil je al eeuwen schrijven, maar ik heb gewoonweg niet de moed om de pen op te pakken en je naam te schrijven. Daarom staat hij nu ook niet bovenaan, een keer op de envelop schrijven doet pijn genoeg.
Wat ik je nu ga zeggen kan je laten schrikken, of juist feiten geven die je allang wist. Zie maar wat je ermee doet, ik wil het je alleen niet langer onthouden.
Je weet dat ik niet altijd even goed in mijn vel zit, vaker niet dan wel, maar ik heb zo ook mijn goede momenten. Ook weet je dat ik mezelf niet mag, maar je kent de helft niet van me. Je weet niet dat ik van mezelf walg, mezelf het liefst in zou ruilen voor een ander! Je weet niet dat ik mezelf tijden lang heb 'beschadigt', zoals ik het maar even noem. Dat ik mezelf ook heb vol lopen stoppen met eten, om daarna te beseffen dat het allemaal geen ene f*ck uitmaakt, omdat ik toch niks aankom! Je weet niet dat volleybal mijn alles is, omdat dat het enige is waar ik een beetje goed in ben! Je weet niet dat ik zonder dat geen reden zou hebben om te leven! Ik zou alles inruilen voor dat, zelfs jou.... het spijt me.
Vaak heb ik naar mijn hoofd gekregen dat ik niet moest zeuren, dat ik niet zo idioot moest doen, en dat ik een superleuk meisje was.. maar die gewoonweg iets te veel de slet heeft uitgehangen en daarmee jongens afschrikt. Waarschijnlijk besef je niet dat dat niet alleen het probleem is, maar dat mijn vreselijke rotkop er ook nog aardig een handje bij helpt.
Daarom deze brief.. waarom eigenlijk? Nu weet je dat ik meer van mezelf walg, en dat ik me niet kan voorstellen dat ik ook meer van mezelf zou kunnen walgen dan nu (toch nog 1 pluspuntje)... Maar ik heb ook mijn goede dagen zal je denken.. Jah, daar denk ik ook wel eens aan, want die zijn zeldzaam dus houd ik goed vast in mijn gedachten. Daar put ik mijn kracht uit.
Maar toch, momenteel overheerst het negatieve.. alleen maar thuiszitten door de blutheid, geblesseerdheid en onzekerheid komt niet echt goed uit.. daar word ik tenminste niet blijer van.
Maar wees niet bang, lieve, ik geef de hoop niet op. Ik weet dat er ooit een omslag plaats zal vinden..
- Je kan je eigen schaduw niet achter je laten -
*Neej, maar je kan hem wel gewoon niet meer op proberen te merken *
Dag lieve, weet dat ik van je houd.
08 feb 2005
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 01 mrt 2005 Hoop..
- O 28 feb 2005 Terwijl.... (gedichtje)
- O 09 feb 2005 Ga uit mijn hoofd... ( 1 )
- O 08 feb 2005 Lieve....
- O 08 feb 2005 Frutsel....
- O 08 feb 2005 * Je kan me nog meer *
- O 07 feb 2005 Vaag gedichtje... ( 1 )
- O 07 feb 2005 Dan maar even dit.. ( 3 )
- O 07 feb 2005 Inkt op wit... ( 2 )