Terwijl.... (gedichtje)
Terwijl de sterren van de lucht vallen,
de wind alle wolken vleugels geeft
en de zon door de vogels wordt gewekt,
zit ik met mijn hoofd in de hemel,
maar met mijn hart in de hel.
Terwijl ik alle sterren van de lucht pluk,
alle wolken van me afblaas
en de zon wakker schreeuw met mijn tranen,
ben jij nog steeds niet bij mij,
ook al wil ik zo graag van wel.
Wanneer alle sterren zijn gevangen door mijn verdriet,
alle wolken zichzelf terug in mijn leven banen,
en de zon een dagje uit wil slapen,
blijf jij een engel gezonden door god,
maar door de duivel verminkt.
Dus hang ik de sterren maar weer op,
laat de wolken vanzelf verdwijnen,
en wanneer de zon weer uitgeslapen is,
zal ik je eindelijk achter me laten,
jij, die mijn hart keer op keer in tranen verdrinkt.
*Ice*, vrouw, 36 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende