Lieve L.
Laatst moest ik toevallig weer eens aan
je denken. Het was een regenachtige dag en ik was in een regenachtige bui. De conducteur riep Doetinchem om, en ik bedacht mij hoe een plaats, uit je leven kan raken.
Het is raar hoe de mens werkt. Jouw stad is nooit echt een deel van mij geweest, en toch denk ik er nog wel eens aan terug. Het park waarin wij liepen of het water ernaast, zijn onderdeel geworden van de lange zomernacht die wij waren.
De plekjes van jouw huid die ik gekust heb, vallen samen met de straten waarover wij hebben gezworven. Het vormt een nooit vergeten droom, de zon, de herfstkleur van jouw haren en de stad, die niet uitblinkt door haar schoonheid, maar wiens lucht ik zo volop heb gedronken, samen met jou. Foto's zijn er niet, en dat is beter zo. Geen foto overleeft de herinneringen van een romantisch brein. Zeker het mijne niet.
Je was zo mooi als een vuurrood herfstblad, nog glimmend van de dauw. En zo zul je voor mij altijd zijn. Problemen worden uitgewist door de zachtmoedige tijd, enkel het gevoel blijft. Het gevoel, en het beeld van ons beiden, en de stad waarin wij sliepen.
Alle liefst die de zomernacht kan dragen, en weltrusten.
Wolfe.
Wolfe Tone, man, 39 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende