Littekens

Schilder het leven
mooie rechte strepen op
het eeuwige canvas dat blijft
tot de dood ons scheidt

Mensen vragen me weleens of ik er geen spijt van heb, of ik het weer zou doen mocht ik alles opnieuw beleven. Meestal is het antwoord "ja". Altijd eigenlijk. "Nee" betekent namelijk dat ik er spijt van heb, en dat heb ik niet. En dat ik het dom van mezelf vond, maar toen wist ik simpelweg niet beter. Ik kon mijn gevoelens niet plaatsen en had geleerd om gesloten te blijven, dus het was heel logisch dat ik het deed. Ik vind niet dat ik mezelf dat kwalijk kan nemen.

Stiekem is mijn mening genuanceerder dan dit en twijfel ik weleens aan mezelf, maar het zou toch fijn zijn als ik het bovenstaande zo kan internaliseren dat ik het accepteer.

14 jul 2012 - meld ongepast verhaal

36GhostsIV, vrouw, 33 jaar

koffiekaat zaterdag 14 juli 2012 18:46
Toen en Nu zijn gescheiden door littekens.
Het NU is er door gevormd.
Quinoa zaterdag 14 juli 2012 18:50
Wat een rotvraag, zeg: heb je er nu geen spijt van. Wrijf het er anders nog eens in. Het was al erg genoeg dat je door al je problemen moest en je enige uitweg om er mee om te gaan dat nog was en dan vragen ze je of je er geen spijt van hebt?! Kom zeg, flikker eens even op allemaal...
Sorry dat ik er zo boos op reageer, maar moet je je er dan nog echt slecht over gaan voelen over het feit dat je je slecht voelde? Bah.
Natúúrlijk wil je die littekens niet en jezelf pijnigen. Maar aan de andere kant staan die littekens wel voor de innerlijke pijn die niemand zag. Ze hebben een functie. Je wou je lichaam niet beschadigen, maar ze hebben je wel geholpen. Ik kan er echt niet bij hoe sommige mensen zo kwetsend onwetend kunnen zijn...
xIncognito zaterdag 14 juli 2012 18:58
Ten eerste, wat goed dat je al een half jaar gestopt bent met automutileren, ik heb even je eerste verhalen ook gelezen.

En eigenlijk vind ik het helemaal niet verkeerd dat je geen spijt hebt. Ik herken de vraag en ik heb ook geen spijt, ik heb zelfs geen spijt van dat mijn verleden is zoals het is. Ik heb geen idee wie ik zou zijn en hoe ik zou leven en naar mensen en naar de wereld zou kijken als ik dat allemaal niet had meegemaakt. Ik ben tevreden met wie ik ben en naar hoe ik tegen de wereld aan kijk.

Mijn littekens horen bij me, ik kan ze niet wegdenken. Ik heb een vriendin die ze 'mijn schrijflijntjes' noemt omdat ik aan de ene kant een tattoo er overheen heb laten zetten en er zitten een aantal precies alsof het schrijflijntjes in.
Het is denk ik hoe je er zelf mee om gaat. Iemand zei me dat ze het zo knap vond dat ik geen lange mouwen droeg.
Dat deed ik wel toen de littekens nog verser waren omdat ik mensen niet wilde afschrikken, maar nu ze eenmaal wit zijn denk ik er niet eens bij na. Het zijn niet mijn littekens die ik laat zien het zijn mijn armen, mijn tattoeages, mijn polsen die ik laat zien. Inmiddels ben ik al 3 jaar gestopt met automutileren.

Ik ken veel mensen die het echt bijhouden hoe lang ze gestopt zijn, logisch ook, maar als je meetelt dan zie je een terugval ook zo snel weer als 'de teller op nul'. Ik heb 3 keer een terugval gehad in die 3 jaar.
Maar als ik eerlijk ben vind ik 1 x per jaar iets anders dan dagelijks bij iedere vorm van spanning die ik voelde. Ik ben daar alsnog trots op.
En uit eindelijk is de laatste keer een jaar geleden geweest en sinds dien heb ik nooit meer de behoefte gehad, en dat was de eerste 2 jaar wel zo.

Ach goed, wat ik hiermee wil zeggen; ik hoop dat je jezelf de kans gunt om trots te zijn, trots op wat je bereikt hebt, al die tijd dat je sterker bent geweest dan dat gevoel.
Dat de behoefte niet meteen weg is dat weet ik en dat is logisch maar dat mag ook en ik kan niet zeggen hoe het bij jou zal zijn, maar bij mij is het inmiddels weg. Ik heb andere vormen van mijn spanning uiten en dat is vooral het niet meer binnen houden natuurlijk. Praten, boos durven zijn, ook op een ander in plaats van mezelf en een stuk liever zijn voor mezelf.

Allemaal stappen die ik jou ook allemaal gun.

Het spijt me dat het een onsamenhangende reactie is maar ik wilde het gewoon kwijt al zal ik waarschijnlijk alles wel zo'n 40 keer herhaald hebben.

Je doet het goed. Succes!!!

Liefs en ook nog welkom hier op mydiary.
36GhostsIV zaterdag 14 juli 2012 19:24
@Koffiekaat
Ja, en stel je voor dat het nu anders zou zijn... Dat wil ik helemaal niet!

@Quinoa
Het geeft niet Ik denk dat het eigenlijk best een begrijpelijke vraag is als je er nooit mee te maken hebt gehad en dat persoon alleen kent sinds het goed gaat. Dan realiseer je je niet zo gauw waar iemand mogelijk doorheen is gegaan. Maar een leuke vraag? Nee, dat is het niet. Maar ach

@xIncognito
Dankje! En ik bedoel het niet gek of verkeerd, maar schrijflijntjes vind ik een prachtig woord ervoor. Als ik het goed begrijp is het bij jouw tattoo zo per ongeluk gegaan, maar ik vind het niet eens een verkeerd idee om het met opzet zo te gebruiken, met een mooie quote erop. Soort van metaphorische betekenis: de schrijflijntjes die de quote ondersteunen, alsof het zonder niet mogelijk was geweest. Ik heb er zelf overigens ook over gedacht om er een tattoo overheen te doen, maar ik ben erg bang dat het niet goed zal lukken omdat het dan over littekenweefsel gaat, plus dat ik dan misschien juist de aandacht trek naar mijn huid daar en mensen de rest ook zien. Op het punt dat ik mensen gewoon eerlijk kan vertellen hoe het komt ben ik nog niet, maar wel hard op weg. Als ik daar ben is het misschien een idee

Ik vind inderdaad dat het er niet zozeer om gaat wanneer je exact voor het laatst geautomutileerd hebt om te kunnen zeggen vanaf wanneer je bent gestopt. (Zelf weet ik ook alleen dat het ongeveer 6 maanden is eigenlijk, maar er kunnen best een paar weken meer of minder bij zitten.) Het gaat in mijn ogen meer over je houding ertegenover. Of je het nog wilt of niet en klaar bent om het achter je te laten. In je hoofd zal het altijd wel blijven en dan zijn "slippertjes" alleen maar logisch.

In ieder geval heel erg bedankt voor je fijne reactie x
IamLola zondag 15 juli 2012 23:50
Wat je toen hebt gedaan, heeft je gebracht tot wie en waar je nu bent. Daar bedoel ik niet mee dat het goed of slecht is dat je het gedaan hebt. Maar dat het doel de middelen heiligt. Het is niet iets waar je trots op bent, maar je hoort wel trots te zijn op wie je nu bent en waar je nu staat. Je deed iets toen, om te staan waar je staat. Ik hoop dat je een beetje begrijpt wat ik bedoel te zeggen.

& ik vind dat je al trots op jezelf mag zijn dat je er zo over durft te schrijven. Dat toont echt kracht.

O 24 nov 2012 The past is a grotesque animal
O 23 nov 2012 Drang ( 3 )
O 20 nov 2012 Trots
O 14 aug 2012 Vreemd ( 3 )
O 14 jul 2012 Littekens ( 5 )
O 12 jul 2012 Vroeger ( 8 )
O 11 jul 2012 En daar zit je dan ( 4 )

vorige volgende