Vroeger
(Ik lag vanochtend nog wakker in bed, hierover nadenkend. Jammer dat ik alles kwijt ben wat ik wilde opschrijven.)
- twee uur later -
Het punt is dat ik soms nogal in het verleden kan blijven hangen. Niet alleen laat ik gebeurtenissen keer op keer afspelen in mijn hoofd, het lijkt wel alsof ik ernaar terug wil. Vroeger had ik tenminste een reden om me naar te voelen. Ik werd gepest, had iedere dag ruzie met mijn stiefvader, durfde mijn ei niet kwijt te raken bij mijn moeder omdat ze al genoeg aan haar hoofd had. Het was heel simpel. Alles wat ik meemaakte hield ik voor mezelf, verwerkte ik op mijn eigen (niet geheel gezonde) manier. Ik had een innerlijke wereld die heel veilig aanvoelde.
Naarmate ik in therapie ging en leerde om de dingen die me dwars zaten te delen, verdween dit. Ik was niet meer de enige die controle had over mijn eigen leven. Andere mensen, de mensen die ik binnenliet, kregen inspraak. Meestal liep dit goed af en bleken het mensen te zijn die het goed met me voor hadden en me wilden helpen, maar het is ook een enkele keer gebeurd dat juist op mijn kwetsbaarst, wanneer ik durfde te vertellen wat er aan de hand was, het werd gebagatelliseerd. Dat wat ik vertelde helemaal niet waar was, zelfs.
Nu weet ik dat praten goed is en ervoor kan zorgen dat ik dingen niet groter maak in mijn hoofd dan dat ze werkelijk zijn, maar toch voelt het onnatuurlijk om mezelf te laten zien op die manier. Ik denk dat het een mix is van bang zijn dat mensen me kwetsen en de gedachte dat ik het niet waard ben. Dat die mensen er helemaal niet op zitten te wachten dat ik mijn hart bij ze uitstort. Het is constant wikken en wegen. Zal ik het wel vertellen, of niet? Het maakt niet zoveel uit welke ik kies, kritiek op mijn keuze komt er toch wel. Als ik het niet deel word ik boos op mezelf omdat ik niet naar mijn gevoelens luister. Deel ik het wel, dan vind ik mezelf een aanstelster en voel ik me schuldig dat ik zo zwak ben.
Hoe dan ook, hoe ik omga met vroeger moet veranderen. Ik moet het niet omarmen, maar ook niet wegduwen. Het moet een plekje krijgen zodat ik ermee om kan gaan.
(Misschien is het wel gewoon de leeftijd. Iets met een quarter life crisis.)
- twee uur later -
Het punt is dat ik soms nogal in het verleden kan blijven hangen. Niet alleen laat ik gebeurtenissen keer op keer afspelen in mijn hoofd, het lijkt wel alsof ik ernaar terug wil. Vroeger had ik tenminste een reden om me naar te voelen. Ik werd gepest, had iedere dag ruzie met mijn stiefvader, durfde mijn ei niet kwijt te raken bij mijn moeder omdat ze al genoeg aan haar hoofd had. Het was heel simpel. Alles wat ik meemaakte hield ik voor mezelf, verwerkte ik op mijn eigen (niet geheel gezonde) manier. Ik had een innerlijke wereld die heel veilig aanvoelde.
Naarmate ik in therapie ging en leerde om de dingen die me dwars zaten te delen, verdween dit. Ik was niet meer de enige die controle had over mijn eigen leven. Andere mensen, de mensen die ik binnenliet, kregen inspraak. Meestal liep dit goed af en bleken het mensen te zijn die het goed met me voor hadden en me wilden helpen, maar het is ook een enkele keer gebeurd dat juist op mijn kwetsbaarst, wanneer ik durfde te vertellen wat er aan de hand was, het werd gebagatelliseerd. Dat wat ik vertelde helemaal niet waar was, zelfs.
Nu weet ik dat praten goed is en ervoor kan zorgen dat ik dingen niet groter maak in mijn hoofd dan dat ze werkelijk zijn, maar toch voelt het onnatuurlijk om mezelf te laten zien op die manier. Ik denk dat het een mix is van bang zijn dat mensen me kwetsen en de gedachte dat ik het niet waard ben. Dat die mensen er helemaal niet op zitten te wachten dat ik mijn hart bij ze uitstort. Het is constant wikken en wegen. Zal ik het wel vertellen, of niet? Het maakt niet zoveel uit welke ik kies, kritiek op mijn keuze komt er toch wel. Als ik het niet deel word ik boos op mezelf omdat ik niet naar mijn gevoelens luister. Deel ik het wel, dan vind ik mezelf een aanstelster en voel ik me schuldig dat ik zo zwak ben.
Hoe dan ook, hoe ik omga met vroeger moet veranderen. Ik moet het niet omarmen, maar ook niet wegduwen. Het moet een plekje krijgen zodat ik ermee om kan gaan.
(Misschien is het wel gewoon de leeftijd. Iets met een quarter life crisis.)
12 jul 2012 - bewerkt op 12 jul 2012
- meld ongepast verhaal
- Wolfe Tone donderdag 12 juli 2012 12:46
-
36GhostsIV
donderdag 12 juli 2012 13:05
Mag ik overigens opmerken dat je prachtig kan schrijven? -
Wolfe Tone
donderdag 12 juli 2012 13:07
Dat mag altijd natuurlijk.
-
Quinoa
donderdag 12 juli 2012 13:26
Das het veilige aan deze site: hier hoef je je geen zorgen te maken om je schuldig te voelen en je kan toch je ei kwijt.
Naar de mensen om je heen krijg je dan de kans om te experimenteren en selectief te delen en er stilaan in te groeien. Tot je goed weet wat bij wie kan en hoe je jezelf in balans kan houden. xxx -
36GhostsIV
donderdag 12 juli 2012 14:02
Ik heb er inderdaad nog geen spijt van dat ik me hier heb aangemeld Verder weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen... Je hebt zoveel inzicht in de situatie dat je de vinger precies op de juiste plek kan leggen. Bedankt voor je bemoedigende woorden! x
-
Kukuh
donderdag 12 juli 2012 18:04
ik vind dat je heel erg fijn schrijft wat ook erg lekker te lezen is voor anderen. voor mij in ieder geval wel. en ik kan me ergens wel in je verplaatsen. ik vind het ook behoorlijk moeilijk om mijn verleden goed achter me te kunnen laten en blijf er soms echt veel te lang in rondhangen. dus het ligt denk ik niet aan de leeftijd.
-
36GhostsIV
donderdag 12 juli 2012 18:33
Dank je! Schrijven is een hobby van me en voor mijn MD dingetjes heb ik ook de tijd genomen om er even voor te zitten. Ik probeer hoe ik me voel zo goed mogelijk te verwoorden, wat soms nogal lastig kan zijn. Het verleden is inderdaad een bijzonder iets. Je kan er namelijk niet van weglopen, hooguit doen alsof het er niet was. Maar dan doe je teniet dat je er eigenlijk best veel kan leren, denk ik.
Ik lees trouwens dat je het ook leuk vindt om te schrijven. Als je iemand nodig hebt om het te proofreaden, doe ik het graag! Ik vind het altijd leuk om andermans schrijfsels te lezen en opbouwende feedback te geven. Ik zat er ook aan te denken om verhalen en gedichten op MD te zetten. -
Kukuh
donderdag 12 juli 2012 22:19
oeh ik zou het echt geweldig vinden als je met mijn verhalen mee zou willen lezen! ik hou ervan om verhaaltjes te schrijven en ben op dit moment bezig met een kort horror verhaaltje.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 24 nov 2012 The past is a grotesque animal
- O 23 nov 2012 Drang ( 3 )
- O 20 nov 2012 Trots
- O 14 aug 2012 Vreemd ( 3 )
- O 14 jul 2012 Littekens ( 5 )
- O 12 jul 2012 Vroeger ( 8 )
- O 11 jul 2012 En daar zit je dan ( 4 )