Vreemd

Ik zag enkele dagen geleden voor het eerst het meisje (letterlijk, want ze is 16) waarmee mijn vriend grofweg een maand geleden vreemd is gegaan. Voor zover gepassioneerd zoenen vreemd gaan is. Ik bedoel, natuurlijk is dat het, maar ik ben allang al blij dat hij geen seks met haar heeft gehad. Was dat wel zo, dan denk ik dat we nu niet meer bij elkaar zouden zijn.

Het was gebeurd op een zaterdagavond, vlak nadat we hadden afgesproken om een korte pauze van een week te nemen waarin we beiden zouden bedenken wat we met onze relatie wilden en hoe we verder wilden gaan. In mijn ogen geen smoes om de eerste de beste tut (letterlijk, want ze draag 20 lagen make up en te grote oorbellen) te zoenen. Hij had het wel meteen de volgende dag verteld, daarbij kwamen de woorden dat het de grootste fout van zijn leven was, ik de ware voor hem was, dat het hem speet en hij niet zo goed wist hoe hij met zichzelf nog moest leven. Dat deed me wel iets, maar ik wilde hem niet meteen zien. Ik wilde eerst bij mezelf aanvoelen wat het bij me had gedaan en of ik het hem kon vergeven. Ik denk dat ik hem op dinsdag weer had gesproken. Langzaam maar zeker werd alles weer zoals vroeger.

Maar dat het zo'n schok voor me zou zijn om haar te zien, had ik niet verwacht. In eerste instantie voelde ik het wel aan mijn lichaam: verhoogde hartslag, licht in m'n hoofd, naar gevoel in mijn buik. Ik had niet eens met haar gesproken. Diezelfde nacht werd ik een aantal keer in paniek wakker na totaal ongerelateerde dromen. Nu voel ik me al een paar dagen vreemd, grenzend aan gedepersonaliseerd.

Ach, het gaat vanzelf wel over.