Ik pas al een paar maanden in een maatje 44 in plaats van 46, maar had ze nog wel in mijn kast hangen. Vandaag deed ik een maat 46 broek aan (een leuke grijze broek, die ik in de winter veel had gedragen) samen met een maatje 46 topje, bekeek mijzelf in de spiegel en schoot spontaan in de lach van wat ik zag- het leek wel een clowns broek!
Ik heb alle maatjes 46 gepakt en die in een ander deel van mijn kast gehangen- waar ik normaal nooit in kijk (daar hangt mijn trouwjurk en helaas ook al mijn maatjes 42-voor als ooit....)
Ik ben er wel vrolijk van geworden- al had ik die broeken al een tijdje niet aan, en al gooi ik ze niet in de prullenbak omdat ik denk dat ik ze ECHt nooit meer aan doe (daarvoor jojo ik te veel) het heeft toch iets definitiefs.
Met mijn gewicht gaat het superlangzaam nog steeds de goede kant op. Vorige maand schreef ik dat ik eindelijk 79.1 woog op een zaterdag. Inmiddels heb ik 78 gewogen en weeg ik gemiddeld tussen de 78 en 79 in. Zelfs 's avonds- na een dag lang eten en wanneer ik het zwaarste ben- kom ik niet boven de 80 uit. Hoera! Ik lijn verder nog steeds niet, maar zit er wel weer aan te denken, omdat ik toch echt 72 of minder wil wegen en dit wel erg langzaam gaat. Sporten doe ik nog steeds en ik eet heel veel fruit als tussendoortjes (minstens 4 stuks per dag) waardoor ik minder in de verleiding kom om andere troep te eten. Zolang het de goede kant op gaat geniet ik.
Vandaag voelde ik me ook echt vrouwlijk nadat ik de maat 46 uit had gedaan en mijn maat 44 uit de kast pakte. Die zat lekker, zag er leuker uit en met een zomers topje zag je mijn vrouwelijke rondingen goed; relatief slanke taile,boven vrouwelijke (lees; zo groot ze zijn perfect voor kinderen baren) heupen.
Ach en ze zeggen altijd; hoe langer je er over duurt het kwijt te raken- hoe langer het duurt voor het er weer aankomt, dus daar rekenen we maar op!.
Groetjes van Dieter 2008... eh 2011....