Mamma in actie (?)

'Kom nog even één minuut zitten, ik wil je even kunnen aankijken' krijg ik van mam te horen wanneer ik haar dag zeg om naar bed te gaan. Nadat ik heb laten weten dat het zaterdagavond is en ik echt moe ben, laat ik me in de stoel zakken en doe het deurtje van mijn schaarse beetje energie open. Ik pak het blokje Dappere Moed eruit en houd het vast in mijn handen. Ik zal dit weer even alleen doen en staan waar ik hoor te staan; sterk en krachtig met mijn blik op mezelf en mijn toekomst.

'Wat vind jij dat er moet veranderen tussen je broer en jou?'
- weet ik niet
'Jawel, want zo kan het niet'
- ik wil dat hij ziet wat hij veroorzaakt
'hij doet enorm zijn best maar jij wilt het niet zien. denk je dat jullie er met iemand over moeten praten?'
- Nee! Ik ga niet met hem naar iemand toe
'oke, ik denk dat hij dat ook absoluut niet wilt, maar wat wil je dan?
- ik wil zo graag dat hij mijn grenzen eens ziet en er naar handelt. Hij gaat er continu overheen. Al jaren wijs ik hem erop, maar hij ziet het niet of wil het niet zien. Hij klemt me vast op de trap, loopt te dicht achter me aan, komt mijn kamer binnen wanneer hij wilt en legt me zelfs onder mijn dekens vast. Ik heb mijn grenzen mam en hij gaat hard overheen.
'hij probeert zo zijn best te doen voor je en hij zit er erg mee dat jij zo afstandelijk bent en nooit positief naar hem kan reageren. hij komt je halen, rijdt voor je om en hij krijgt geen dank je wel of niets. hij ziet dat het niet goed met je gaat. dat je zwijgend door je pijn heen moet en probeert het beste voor je, maar het enige wat jij doet is afweren. hij hunkert ernaar om een arm om je heen te leggen'
- mam... ik ben altijd bezig met waar hij is. ik loop altijd op mijn tenen rond en bedenk me waar hij is, wat hij zou kunnen doen en hoe ik hem kan begrenzen. ik zeg het al jaren tegen hem, continu weer maar hij doet er niets mee
'ook bij mij gaan mijn haren recht overeind staan als jullie langs elkaar lopen, er is altijd een spanning tussen jullie.'
- wat moet ik daar mee?
'er moet iets veranderen. voor dat jullie een vaste relatie krijgen. zolang het binnenshuis opgelost kan worden, kunnen we het gezin blijven. jij was altijd zo trots op je gezin. En ik ben altijd zo trots op ons gezin geweest. pappa en ik hebben altijd zo hard gehoopt en gewild dat ons gezin heel bleef, jij toch ook?'

Er werd knikkend gesproken en korte zinnen volgde. Het was goed dat ik niet aan een leugendetector zat want de lampjes hadden gaan branden. De afspraak is dat we er één keer in de week over praten. Volgende week moet ik zeggen wat mij het meeste dwars gezeten heeft en ik moet mijn best doen om wat meer te openen en wat positiever naar hem toe te handelen. Zij spreekt met hem en ze spreekt met mij. Als bemiddeling, zo noemt ze het.

Mijn tranen brandden tijdens het tandenpoetsen. Wat de echte emotie is weet ik niet. Naar boven lopend dacht ik enkel 'zie je, weer ben ik degene die hard zal moeten werken'.

01 sep 2012 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Past&Today
Past&Today, vrouw, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende