Mijn 2jarig bestaan
Vandaag de dag leeft dit account twee jaar. Twee jaar lijkt niet lang. Twee jaar lang lijkt niet kort. Ik weet niet hoe het voelt. Het gaat erom dat het is. Het is gewoon zo. 14 januari 2008. Ik kan niet zeggen dat het een positieve dag was, nee dat was het zeker niet. Het was een dag waarop ik onwijs met mezelf vast zat. De dag dat ik voor het eerst bevestigd had aan iemand in het echte leven (buiten mD bedoel ik dan) hoe mijn verleden is en dat ik een flinke deuk heb opgelopen. Op dat moment wist ik niet wat ik gedaan had. Nu kan ik alleen maar zeggen dat ik er vrede mee heb en dat het zo moet zijn. Er zijn er nog meer gevolgd en er zullen er meerdere volgen. Meer mensen die die kennis zullen krijgen. Al dan niet direct, maar ooit zal ik met informatie naar buiten komen. Of het nou gezien wordt als waarheid of ik een boek schrijf uit 'fictie', ik durf het niet te zeggen maar ooit kan ik terug kijken naar iets wat ik nog meer bereikt heb.
Na een aantal maanden schreef ik hier pas mijn eerste stukje openbaar. Niet veel later bleef het bij openbaar omdat ik merkte dat dat mij sterkte, dat ik de ogen van anderen openden.
Ik schreef:
Met pieken en dalen
Dat is de wijze waarop ik leef
Een hoge berg
de top bereikt
om vervolgens...
in ene naar beneden te donderen
Telkens wordt hij hoger
en zijn de dalen dieper en dieper
Maar ik leer zoveel..
ik leer zo allemachtig veel
Ik ga er komen
Ik leef voor mijn toekomst
Ik strijd voor mijn leven
Ik kom er wel
Steeds meer en meer ga ik ervaren wat het eigenlijk inhoudt. Steeds vaker ga ik onderuit en steeds vaker kieper ik in een gat waar langzaam uitgeklommen moet worden. Er is een punt van doorgaan, er is een punt van stoppen. Dat laatste ben ik niet van plan hoewel dat soms wel echt het makkelijkste lijkt te zijn. Maar dat ligt niet in mijn aard. Ik ben een vechtertje en wil dat blijven. No matter what.
Eens zal ik de sterkste zijn.
Past&Today, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende