mijn verhaal#1

Ik ben 22 jaar geleden geboren in Israel.
Mijn moders familie zijn uit Polen afkomstige joden die na de oorlog naar israel zijn toe verhuisd.
Aan mijn vaders kant zijn het joden die altijd al in Israel/Palestina hebben gewoon.
We woonde in de buurt van beersheba
Ik heb drie oudere broers van 35, 31 en 26
twee oudere zussen 34 en 29
dan kom ik
dan heb ik nog twee jongere zusjes 18 en 14
en een jonger broertje van 12

Mijn familie is erg conservatief. Mijn broers gingen gewoon naar school en leerde daar dingen als wiskunde, natuurkunde, engels economie en dat soort standaard vakken. Mijn zusjes en ik mochten ( ja mochten want de meeste meisje gingen helemaal niet naar school) naar een joodse, kostschool voor meisjes. We kregen vakken als kuntskennis, handwerken, economie om een huishouden te kunnen leiden, koken, dier verzorging.

Ik haatte het daar. Ik leerde vakken die ik niet leuk vond en voelde me gedwongen tot een leven waar ik niet wilde. Na heel erg lang zeuren mocht ik de biologie, natuurkunde en wiskunde boeken van mijn broer hebben. Ik kreeg eindelijk toestemming om te leren wat ik wilde. Natuurlijk wel naast mijn gewone school werk. En in mijn eentje.

Tot mijn 13 de ging ik van school. Wij meisje doen geen echte bat mitswa, maar er was toch een klein feestje om te vieren dat ik volwassen was.
Ondertussen wist ik dat er met mijn vader gepraat werd over een huwelijk. Dat ging allemaal een beetje langs me heen. Ik mocht eerst reizen van mijn ouders. Samen met een vriendin Annah en haar broer gingen we naar Jordanië toe en later nog naar Amerika. Onze ouders dachten dat we gingen om kunst te bekijken, joodse gemeenschappen te bezoeken, maar in werkelijkheid hadden we natuurlijk de tijd van ons leven. Zo vrij waren we nog nooit geweest.

Terug in Israel kreeg mijn zus een zoontje, Joche, Ik vond het prachtig. Hoewel Joche mijn neefje was was hij ook een beetje mijn kindje. Mijn vader zei tegen me dat ik maar goed moest kijken hoe mijn zus Joche verzorgde want ik was toch ook al een hele flinke meid. Op dat moment begreep ik niet dat ik al sel zelf zou trouwen..

We kwamen er steeds meer jongens, mannen langs. Ze bleven eten en heel vaak gebeurde het dat we "ineens"alleen achter bleven in de kamer of in de tuin.

ik vond alle aandacht wel leuk.

(volgende keer zal ik schrijven over mijn huwelijk en de jaren er na)