mishandeld #3

Ik weet niet precies waar het begon, of waarom het begon.
maar op een avond begon het.

Zoals je eerder kon lezen had ik het druk. Volgens Sam zorgde ik niet goed voor hem en was ik een slechte moeder. Dit eindigde in een ruzie, ik wou weg lopen, ineens voelde ik een duw in mijn rug, ik voel tegen een laag kastje aan en daar lag ik dan. lang uit op de grond, om ver geduwd door mijn man.
Ergens verwachte ik dat hij me zou helpen opstaan, dat hij zou zeggen dat het een ongelukje was. En dat we daarna samen op de bank tv zouden kijken.
Maar dat gebeurde niet. Hij liep langs me, smeet de deur dicht en kwam die avond niet meer thuis.

Ik belde mn moeder, ze kwam naar me toe en verzekerde dat er niks was. Sam had het echt niet zo bedoeld. hij was gewoon geschrokken en boos en daarom weg gegaan. Iedereen had wel eens ruzie. Als ik Moshe nou een lekker op bed ging leggen dan ging zij wat te eten maken. En als ik dan ging slapen zou alles de volgende dag weer goed zijn.

En mijn moeder had gelijk. De volgende dag was alles weer koek en ei. We spraken er niet meer over en ik deed dubbel hard mijn best om alles altijd op orde te hebben. Lange tijd duurde dit helaas niet. 1,5 maand later hadden we ruzie. Weer om iets wat er niet echt toe deed. Ik kan me niet eens meer herrineren waarom we ruzie hadden.

Wat ik me wel herrinerde was die klap. Ik zag het niet aan komen maar ik voelde het des te meer. In een klap was mijn jukbeen gebroken. bij de val die volgde brak ik mijn pink en ringvinger.

Die middag vertelde ik mijn eerste leugen aan iemand van de eerste hulp. Toen wist ik natuurlijk nog niet dat ik wel 20 varianten zou leren op "van de trap gevallen".

Maar ik was wel woedend. bang maar woedend. Ik besloot om niet meer met Sam te praten tot hij zijn excuses had aangeboden. Heel even leek het dat ik zou winnen. Maar na TWEE weken zwijgen besloot ik dat ik zo niet kon leven. Op de ochtend dat ik besloot maar weer vriendelijk te doen zij Sam: Zo en ik hoop dat je nu begrijpt dat ik altijd win!.

Vanaf dat moment nam het geweld toe en werd ik alsmaar banger. Ik probeerde te bedenken wat ik fout deed, waarom hij zo deed. Of hij nog wel van me hield. maar ik kreeg nooit antwoord op mijn vragen, sterker nog ik heb nog steeds geen antwoord op die vragen.
17 apr 2007 - bewerkt op 17 apr 2007 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van MoNo
MoNo, vrouw, 40 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende