niet echt
Ik sluit mijn ogen en dwaal af naar plekken waar ik wil zijn.
Ik voel de wind, hoor de vogels nog, voel het gras tegen mijn huid prikken maar ik ben er niet, niet echt..
Ik loop over de hoogste bergen van verdriet en pijn alsmaar door naar waar ik wil zijn en ik stop niet meer, kijk niet achterom zoals ik altijd deed.
Achter de bergen ligt een strand, het water is helder want het is er dankzij de tranen die ik ooit liet maar ik heb de bergen bewandeld en gevochten tegen het verdriet. Het is weg, het is er niet echt..
libertate, vrouw, 32 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende