vergif

De tijd stopte om 2:03
en alles werd zwart.
De wereld zweeg
en ik had niets meer te zeggen
want ik keek hoe de
kleuren vervaagden en hoe
jij met ze uit mijn leven
verdween.
Het werd koud
en nog steeds is het koud
terwijl we blijven lopen
op versleten schoenen
en vermoeide benen die ons
voortslepen door het stof
liggend op de wegen.
Soms kunnen we er niet meer tegen
want er is amper te eten.
Wat er morgen gaat gebeuren
dat willen we allang niet meer weten.
We missen de kleuren.
Het einde
waar we soms op hopen
maar we blijven lopen
met het beetje vuur dat nog brand
terwijl we blijven ademen
en zien hoe de wereld afsterft.
Hoe de bomen vallen
en de dieren allang niet meer bestaan
zit het in ons menselijk wezen
om maar door te blijven gaan.

05 jun 2011 - meld ongepast verhaal

libertate, vrouw, 32 jaar

.K Essiw zondag 05 juni 2011 19:14
'the end, my only friend, the end'

Jouw stukje doet me denken aan wat jim morrison zei ooit
libertate maandag 06 juni 2011 17:19
Ja, dat was een mooie zin kan ik me wel in vinden.

O 26 nov 2011 Geknoopte gordijnen
O 26 nov 2011 Verse visfiletjes
O 05 jun 2011 vergif ( 2 )
O 31 mei 2011 important ( 2 )
O 30 mei 2011 zonnige koffie ( 1 )
O 29 mei 2011 geen ( 2 )
O 17 mei 2011 blijf bij me?
O 15 mei 2011 moenie weggaan nie
O 15 mei 2011 haha ( 3 )
O 10 mei 2011 mr. blue
O 10 mei 2011 nachtenkind
O 10 mei 2011 ode aan mijn favoriet
O 09 mei 2011 mijn ma ( 2 )
O 05 mei 2011 vier de vrijheid ( 2 )
O 05 mei 2011 oliewater

vorige volgende