niet gefinished

Gisteravond om 20:00 was de start voor de 80 km lange wandeling. Tsja.. ná 35 km afgehaakt. Ik had nog weinig last van voeten en benen, maar toen we om 03:00 's nachts de tweede hoofdpost inliepen, was het daar veel te warm en ging mijn lichaam uit. Mentaal was ik mezelf nog aan het voorbereiden om na een kwartier verder te lopen. Ik stond samen met een loopmaatje in de rij voor de wc's en ik zag voor mij een vrouw die even ging zitten omdat ze niet zo lekker werd. Op dat moment bedacht ik dat het best wel warm was daarbinnen en dat ik daar wonderbaarlijk nog weinig last van had. En op dát moment ging mijn lichaam uit. Ik hield mijn loopmaatje bij de hand vast en hoezeer ik nog zoiets had van NEE!, stopte mijn lichaam letterlijk met alles. Toevallig was er een hele lieve EHBO-man in de buurt die me eerst beethad en toen verloor ik alle kracht in heel mijn lichaam, het bloed trok uit mijn gezicht en hij heeft me letterlijk in zijn armen door de zaal heen gerend, waarna ik neer werd gelegd en toen begon het riedeltje. Ontzettend misselijk én duizelig én buikkramp die erger was dan toen mijn spiraaltje werd ingebracht. Uiteindelijk nam het wel ietsje af, maar op de vraag of ik door wilde gaan, kon ik heel kort en bondig zijn: nee. Ik verging van de pijn in mijn buik en heel mijn lichaam protesteerde. Gelukkig waren bloeddruk en temperatuur perfect. Mijn vriend werd gebeld en die belde mijn vader die me op kwam halen.

Vanmorgen werd ik wakker met heel erg veel spijt. Mijn benen en voeten konden nog wel 45 km lopen, maar mijn lichaam stopte ermee. Ik had ook redelijk veel getraind, onder verschillende omstandigheden. Ik was goed voorbereid: mijn tas zat vol met ISOSTAR, Vaseline, blaarpleisters, genoeg drinken, ibuprofen, etc. Net vóór de tweede hoofdpost bedacht ik al wel dat het slim was om al een pilletje in te nemen voor de beginnende pijn, maar verder was er niks aan de had. Maar het is alsnog niet gek dat mijn lichaam ermee stopte, aangezien ik vanaf woensdag al heel erg veel keel - en hoofdpijn had. Maar goed... het is niet leuk. Ik zit hier nu aan mijn bureau. Vanochtend werd ik wakker met alleen een beetje keelpijn, maar verder was mijn lichaam tip top in orde. 'Ik had verder moeten lopen!' dacht ik meteen. Maar goed, dat is altijd achteraf. Net in bad geweest, gedoucht, haar geföhnd en mijn telefoon laat ik nog wel even uitstaan. Wat een afgang ook weer haha. Mijn groepje heeft me letterlijk levenloos in de armen van een EHBO-vent gezien en is nog natuurlijk kapot geschrokken.

Tsja.. ik voel me super kut omdat ik hem niet heb afgemaakt. Gelukkig waren de 7 uur die ik wel heb meegedaan wel super gezellig en leuk met alle mensen langs de kant die je aanmoedigen, je eten en drinken geven en de vele, vele, vele feestjes langs de kant in combinatie met lichtjes, slingers, borden en super leuke meezing knallers. En vriendlief is nu superlief voor me