studie struggles

De afgelopen week (bijna) niks voor mijn studie gedaan, verschrikkelijk... Zelfs een afspraak met een vriendin afgezegd, een hele dag werken (9 uur) weggegeven aan een andere collega omdat ik vond dat het toch wel echt tijd werd om iets voor mijn studie te gaan doen en ik was ervan overtuigd dat er meer uit mijn handen zou komen als ik een aantal dagen vrij zou plannen. Resultaat: ik heb vanaf zaterdag helemaal niks gedaan, niet aan mijn studie, weinig tot niks aan het huishouden, niks van mijn 'to do' lijstje... Zucht. Zowel zaterdag, maandag als vandaag was ik helemáál vrij en ik heb gewoon niks gedaan. En het ergste is: ik moet morgen mijn Thesis begeleidster mailen wat ik tot nu toe af heb. We hadden afgesproken dat ik t/m 'resultaten' af zou hebben, maar ik ben nog niet eens begonnen aan überhaupt het hoofdstuk wat vóór de 'resultaten' sectie hoort te komen.

Alles, maar dan ook echt alles kost te veel energie. Ik heb een gruwelijke hekel aan zelfmedelijden. Normaal ben ik echt een doorzetter, iemand die 'de schouders eronder steekt en doorgaat', maar dat is de afgelopen week erg ver te zoeken. Ik ben gewoonweg kwaad op mezelf, want waar slaat dit op? Ik heb dagenlang aan projecten gewerkt waar ik een gruwelijke hekel aan had en ook maandenlang vakken gevolgd die ik stom vond, maar ik deed het wel! Waarom lukt het me dan niet om de laatste(!) twee tot drie maanden van mijn studie af te maken? Als ik zo door ga, krijg ik namelijk mijn Thesis niet af. En waarom kan ik het niet meer opbrengen om te leren voor tentamens, terwijl ik dit eerst altijd super leuk vond om te doen? Waar ik vroeger op de middelbare school dagenlang voor economie kon leren (al had ik daar nog zo'n hekel aan), lukt het me nu niet eens meer om een samenvatting van een vak door te lezen voor de tentamens. Ik val ofwel in slaap na het lezen van de eerste zin, ofwel ik raak afgeleid ofwel ben ik uitgeput na het lezen van de samenvatting en heb ik een hele dag 'vrij' nodig om de dag daarna genoeg energie te hebben om weer een poging te wagen. En de dagen dat ik niks doe, zijn ook niet echt vrije dagen, want de gedachte dat ik moet studeren blijft continu door mijn hoofd spoken. Ik heb ook jarenlang mijn best gedaan voor andere dingen die niet leuk waren, waarom lukt studeren dan ineens niet meer? Wat is er überhaupt met me aan de hand? Eigenlijk gaat het vanaf het begin van 2018 echt heel slecht, wat ik helemaal kut vind, aangezien ik vanaf toen écht nog maar een halfjaar hoefde.

De jaren daarvóór zorgde ik er altijd voor dat ik werk inleverde waar ik achterstond en ook mijn stinkende best voor had gedaan. Noem me een nerd, maar ik voelde dan ook werkelijk voldoening als ik een tentamen had gemaakt waarin ik alles wist of eindelijk een theorie snapte waar ik urenlang onderzoek naar had gedaan of zelfs wanneer ik een project inleverde waar ik oprecht trots op was.
Een paar jaar geleden was het zelfs nog ondenkbaar: morgen iets in moeten leveren voor school en er nog niks aan gedaan hebben en er ook nog eens tamelijk rustig over te blijven. Een paar jaar geleden zou ik al helemaal in paniek zijn als ik een week vóór een inlevermoment nog niet de helft van een opdracht af zou hebben. Ik hou er niet van en ik vind mezelf niet leuk op deze manier. Ik ervaar eigenlijk ook weinig tot geen stress, terwijl ik alle reden heb tot stress! Het lijkt bijna alsof ik 'schijt' heb aan alles, terwijl ik diep vanbinnen weet dat dit niet zo is en ook niet bij mij past. Vroeger was ik ontzettend jaloers op iedereen die tegen me zei dat school niet belangrijk was, hen niets boeide en het dan toch voor elkaar kregen om voldoendes te halen. Zo lijk ik nu over te komen en ik ben er helemaal niet trots op. Ik vind het verschrikkelijk om half werk in te leveren, maar de afgelopen weken ben ik dit wel herhaaldelijk aan het doen.
Eerst dacht ik dat het lag aan de mentaliteit van mezelf die ik eerst altijd had: "eerst alles afmaken voor school en daarna pas leuke dingen gaan doen", wat vaak resulteerde in nooit iets leuks doen, wat uiteindelijk alleen maar negatief was voor mijn motivatie om te studeren. Toen heb ik geprobeerd om juist wat meer leuke en ontspannende dingen te doen, maar dat lijkt ook niet te werken. Leuke dingen doen met vrienden/vriendinnen, ouders, mijn vriend zorgt voor ontspanning en een hoger energielevel, maar de afgelopen weken zorgen deze activiteiten alleen voor de korte termijn voor meer rust en energie. Toen ik erachter kwam dat altijd wanneer ik thuis ben, ik de ontzettende drang voel om iets te doen voor mijn studie, heb ik ook een tijd geprobeerd om alleen op de uni te studeren, maar dit werkt ook niet.

Dus, andere tips grijp ik met beide handen (en voeten) aan.

Nu heb ik dus alweer bedacht dat het beter is om morgen niet naar college te gaan (het is niet verplicht) en de hele dag op de uni aan mijn thesis te werken en om te proberen mijn donderdagochtend dienst weg te geven aan een collega en om misschien dit weekend niet mee te gaan met het familieweekend naar Duitsland, omdat ik dan echt veel aan mijn studie wil doen. Terwijl ik eigenlijk weet dat ik me dan alleen maar vervelend ga voelen, aangezien ik wél graag naar college wil, wil werken en mee wil dit weekend.
In andere woorden: ik zit met mezelf in de knoop en ik weet niet goed hoe ik mezelf eruit wil halen. Mijn doel is en blijft om alles eruit te halen om zo hoog mogelijke resultaten te behalen en te zorgen dat ik mezelf niet uitput.