onverwacht
Sneller terug als verwacht. Maar ik ben dan ook alleen thuis. Uiteraard is Sophie er ook maar die is al een paar uren heerlijk in dromenland.
zo'n 7 jaar geleden had ik een vriendin *K. Die was vaak ziek of onderweg, en ik belde haar met enige regelmaat. Dat contact is verwatert of ik heb haar laten zitten. Dat weet ik niet precies en daar baal ik van omdat ik altijd gedacht had dat ik me vrienden niet zou vergeten als ik een vriendin had. Maar misschien dan toch wel.
Hoewel ik in de loop van de jaren meerdere vriendschappen heb zien verwateren (o.a. met *T en *B, me beste vrienden..dacht ik) was dat altijd even slikken en we gaan weer door. *K heb ik altijd maar moeilijk los kunnen laten.
Begin 2013 was ik in het ziekenhuis om een vriendin op te halen. Ik zit naast haar bed in een stoel wat te appen met Marieke en af en toe kletsen we wat, we wachten op de ontslagpapieren. Op een gegeven moment komt er een verpleegster binnen, ze doet iets en loopt de kamer uit. Ik kijk haar aan en kijk dan even voor me uit. Dan spring ik op en loop zonder iets te zeggen de kamer uit. Op de gang roep ik haar naam, *K haar naam. De verpleegster kijkt om en daar is ze dan *K. We keken elkaar verbaasd aan.
Als ik het zo opschrijf lijkt het wel een film. Maar goed, *K zou me bellen na haar werk om bij te kletsen maar dat heeft ze nooit meer gedaan. Misschien omdat ze verstrooid is, misschien had ze er geen behoefte aan. Dat zou ik zo graag willen weten, ik zou zo graag nog een keer met haar willen praten om te kijken of er misschien nog iets zit van die vriendschap van vroeger. Ik ben haar gaan zoeken. Google, facebook niks te vinden. Net besloot ik nog een keer te zoeken op de naam van haar moeder, misschien had die wel facebook. Jammere was dat ze een naam heeft die je verschillend schrijft maar uiteindelijk heb ik de goede gevonden. Daar zag ik een foto. In de vriendenlijst. Zo duidelijk dat hij meteen opviel. Goed, het was *K niet maar wel haar man. Echt, ik herkende haar meteen. Me hart klopte in me keel, eindelijk gevonden...
Maar goed, wat nu? vroeger dacht ik veel maar handelde vrij impulsief. Ik ga nu eerst maar eens proberen te slapen en bedenken hoe nu verder.
marjolinos, vrouw, 37 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende