lang geleden

In Januari 2013 heb ik voor het laatst hier geschreven. Ben ik nu dan weer terug? ik weet het niet. Ik vind het wel fijn om af en toe dingen van me af te schrijven. Nu de tijd nog.

Inmiddels ben ik mama van een fantastisch, vrolijk, lief meisje genaamd Sophie. Het is een lieverd. Lust alles, drinkt goed, groeit goed en is een snelle vlo. Zondag wordt ze alweer 11 maanden. Serieus waar blijft de tijd? wou ze eerst het liefst alleen bij mama op schoot slapen (en in haar bed 's nachts) Wil ze nou niks anders meer dan door het huis banjeren. Overal op slaan, spelen met speelgoed maar het liefst nog met de dingen waar ze dan net niet aan mag komen. Samen kruipen of kiekeboe spelen vind ze geweldig. Dan is ze echt aan het schater lachen. Zo mooi om te zien.

Een jaar is lang maar serieus van Januari tot nu is de tijd voorbij gevlogen. De zwangerschap van Marieke verliep goed alleen de bevalling iets minder. Nee ik zal niet uitwijden over hoe die is geweest...Maar het geboren zien worden van je dochter (biologisch of niet) is fantastisch. Zo bijzonder eigenlijk met geen pen te beschrijven. Ik was de eerste die haar vast had en mocht haar aan Marieke geven. Die eerste paar seconden dat ik me meisje vast had..ongeloofelijk. Ik dacht dat ik zou barsten van trots, geluk en liefde voor dat kleine wezentje in me armen. Dat gevoel vergeet je echt nooit meer.

Toen zo klein, maar nu al zo groot. Echt raar. Ik ben zo trots op me meiden. Sophie doet het zo goed (wat is dat eigenlijk voor een rare zin? tuurlijk doet ze het goed anders vervangen we de batterijen ofzo?) en Marieke is nog steeds die lieve geweldige vrouw. Het moederschap heeft iets aan haar verandert. Wat dat weet ik niet maar het is positief. Zo mooi om te zien hoeveel ze van haar dochter houd. En als die twee dan lachen dan is mijn wereld compleet.

Nou ben ik natuurlijk niet altijd thuis, helaas. Ik werk 30 uur voor onbepaalde tijd op een woongroep binnen een gehandicapten stichting. Volop aan het reorganiseren maar we zien wel waar het schip strand. Marieke is er ook nog en die werkt 28u. Alles gaat dus rustig aan z'n gangetje. En me schoonmoeder is nog steeds met vlagen irritant. Enig geluk is dat Marieke dat nu ook inziet. Maar ze bedoelt het goed en is geweldig voor Sophie.

Lang verhaal. misschien kom ik hier wel weer vaker terug. wie weet...