Oprecht

Mijn moeder vraagt wel eens of ik 'hem' nog gesproken heb en dan moet ik zeggen:
'Mama, hij vindt me gewoon niet leuk. Ik ben nog steeds geblokkeerd en ik kan er niets aan doen.'
En dan zegt mijn moeder iets in de trant van dat hij dus echt nog niet klaar was voor een relatie en dan denk ik: tja, waarom begin je er dan aan?
Waarom zeg je dan dat je me leuk vindt en van me houdt en graag naast me wakker wordt en me mooi vindt en vaker sterren met me wilt kijken?

Soms denk ik: ik had liever gehad dat hij een mes direct in mijn hart had gestoken, dan had ik net zoveel pijn gehad, maar dan was ik tenminste dood geweest.
Ik zweer, ik ben een en al positiviteit, dat is te merken aan mijn opborrelende gedachtes.
Nee, ik hoef geen mes in een van mijn vitale organen, dank je, brein. Dat klinkt ondraaglijk.

Er is/komt een kerstmarkt in Leiden die geheel uit bootjes bestaat. Het klinkt heel schattig. De foto's zijn heel schattig. Ik wil alleen niet naar Leiden, want Leiden doet me aan mijn ex denken en mijn ex zuigt. En ik heb ook niet zoveel met kerstmarkten en ben er al naar eentje geweest. Dat is het wel zo'n beetje. Ik ben bang dat ik hem tegen kom, ook al is die kans klein. Ik ben ook bang om hem elke maandag en vrijdag dat ik de trein neem tegen te komen. Het is dat ik meestal de bus neem. Ik heb het gevoel dat het aanzicht van hem me al overstuur zal maken.

Ik weet niet, ik vind het leven een beetje oneerlijk, iedereen verlaat me en iedereen om me heen heeft wel een goede relatie en blablabla, ik weet altijd een of andere lul te scoren die me voor lief neemt en me vervolgens wegsmijt als ik hem begin te vervelen. Dat heb ik al een paar duizend keer gezegd. Ik val in herhaling. Ik val constant in herhaling.
Dan zie ik een vriendin in de bus en dan vraagt ze of ik nog iets van mijn ex heb gehoord en dan moet ik haar vertellen dat ik hem had geappt dat ik hem miste, dat 'ie me anders maar moest blokkeren, en dat ik dus geblokkeerd ben. Sneu, hè? En ik snap nog steeds niet hoe je kan zeggen dat je geen tijd hebt voor een relatie, want als je iemand leuk vindt, dan maak je tijd voor diegene vrij. Dus 'ik heb geen tijd' is het kutste excuus ooit: je vindt me gewoon niet je tijd waard, dus zeg dat maar.
En als ik die woorden uitspreek, raak ik gelijk weer geïrriteerd. Ik raak ook al geïrriteerd als ik ze typ.

Ga maar lekker je programmeertaal leren en je games spelen en filmpjes over Lego kijken, denk ik dan. Mijn broer vroeg of ik wist wat Python was en ja, dat weet ik.
Het is blijkbaar zoveel leuker om dat te leren dan om te interacteren met een ander mens. Snap ik hoor. Al helemaal als ik dat 'andere mens' ben.
Stop maar een gehele python in je reet. De slang, hè. Een programmeertaal is geen fysiek object.


Ik vraag me gewoon af wat er mis met me is, dat mensen me liever kwijt dan rijk zijn. Maar aan de andere kant zijn er ook weer mensen die mijn gezelschap waarderen, blijkbaar. Ik snap het niet.
Het idee dat ik acht maanden al mijn liefde en aandacht en tijd in een persoon heb 'geïnvesteerd' en die persoon gewoon een lul blijkt te zijn, dat doet pijn. Ik moet mensen niet zo snel vertrouwen. Ik zou willen dat ik niet zo naïef was. Ik had beter moeten weten en hem nooit moeten vertrouwen. Het is gewoon dat ik van mensen die nog nooit een relatie hebben gehad verwacht dat ze oprecht zijn. Dat is dus niet zo.

Ik hoop dat 'ie zich realiseert wat hij allemaal zomaar weg heeft gegooid.
Ik ben tenminste wel oprecht.