Pap is weg..

Pap komt voorlopig niet meer thuis, dat heeft hij toenet nog aan de telefoon tegen me gezegd. Ik baal nu echt enorm. Ik wil niet dat pap weg blijft. Hij is de enigste die het hier nog enigszins leefbaar weet te houden en mam op haar passen laat letten. Als pap niet thuis is, is mam zo snel ontvlambaar richting mij. Nooit richting mijn broertje, want die is gewoon heilig in haar ogen. Bah.

Pap beloofde me dat hij me morgenavond zou bellen over hoe de dag is gegaan. Lekker babbelen over onzin alsof er niets aan de hand is. Het is in ieder geval beter als niets.
Hij zit nu voor 1 avondje in een hotel in de stad en morgen vertrekt hij naar Limburg waar opa en oma wonen en wat ook stukken dichter bij zijn werk is. Ik mis pap nu wel heel erg, vooral omdat ik niet op een normale manier dag heb kunnen zeggen tegen hem.

Slapen zal vannacht heel erg moeilijk gaan worden denk ik. Alles dendert nu gewoon door mijn hoofd heen en rust is nergens te vinden. Ik kan ook helemaal naar niemand toe met mijn problemen. Op dit soort momenten zou je je problemen kwijt moeten kunnen bij je ouders en nu zijn ze enkel het probleem van dit alles. Waarom heeft dit ooit moeten gebeuren?

05 nov 2012 - meld ongepast verhaal

Tweetie, vrouw, 26 jaar

Eregorn maandag 05 november 2012 00:52
Sterkte met alles
Ik heb niet al je verhaaltjes gelezen, maar wat ik gelezen heb maakt me goed duidelijk dat het een rot situatie is.
bianca128 maandag 05 november 2012 06:38
veel sterkte
Tweetie maandag 05 november 2012 10:41
Dank je wel!

O 08 jan 2013 Als een wildvreemde. ( 3 )
O 15 dec 2012 Hellep?!
O 29 nov 2012 echt stom.
O 28 nov 2012 Met je zeewier.
O 05 nov 2012 Onzeker. ( 2 )
O 05 nov 2012 Wat de fuck.
O 05 nov 2012 Pap is weg.. ( 3 )
O 04 nov 2012 Fatale ramp. ( 2 )
O 04 nov 2012 Ik ben een monster.
O 01 nov 2012 Rare brieven. ( 3 )

vorige volgende