PVV vs CDA en de grondwet

De belangrijkste reden voor de dissidente CDA-ers om tegen de PVV te ageren lijkt wel te zijn dat de PVV de rechtstaat wenst aan te tasten. Nou ja, zo zegt men het in de pers. Om nadere duiding gevraagd is het meest gehoorde antwoord dat de PVV de grondwet wil wijzigen.

Nu is het wijzigen van de grondwet niet iets dat uniek is. Om het vrouwenkiesrecht mogelijk te maken was er bijvoorbeeld een grondwetswijziging nodig. CDA-ers zullen achteraf toch geen spijt hebben van die wijziging?

In 1983 is de grondwet aanzienlijk gewijzigd, en verder waren er bescheiden wijzigingen in 1987, 1995, 1999, 2000, 2002, 2005, 2006 en 2008. Vragen om een grondwetswijziging is dus niets nieuws.

De vraag of de grondwet überhaupt nog iets voorstelt in dit land is een veel relevantere. Vrijwel elk genoemd grondrecht is voorzien van de beruchte zin: “behoudens in gevallen bij wet bepaald.” Met andere woorden: u heeft een grondrecht, maar als het de politiek zo uitkomt dan kunnen we een wetje maken waardoor dat grondrecht toch geschonden mag worden. Een gemiddelde Afrikaanse dictator krijgt een glimlach op zijn gezicht bij dat soort grondrechten. Een glimlach die hij ook wel zal tonen als zijn Zwitserse bankafschrift op de mat valt, en hij de donaties van Jan Pronk of Bert Koenders ziet staan. Maar we dwalen af.

Naast deze grondrechten die een stuk minder verankerd liggen dan zou moeten, wordt onze grondwet overruled door internationale verdragen. Bovendien mag er door de rechter niet getoetst worden aan grondrechten. Ook een essentieel onderdeel van elk beschaafd land, een hooggerechtshof dat wetten aan de grondwet kan toetsen, ontbreekt ten ene male in onze bananenmonarchie.

Kortom: de Nederlandse grondwet is niet veel meer dan een fopspeen, een wassen neus.

Nederlanders komen hier dagelijks mee in aanraking door bijvoorbeeld de ‘wet Mulder’. Deze wet zorgt ervoor dat u uw eigen onschuld moet bewijzen als justitie u beschuldigd van een verkeersovertreding. Onschuldig tenzij het tegendeel bewezen is, één van de kernbeginselen van een rechtsstaat, is keurig overboord gezet om de meest succesvolle bonnen-fabriek ter wereld op te kunnen tuigen. Bijna 12 miljoen verkeersboetes per jaar op 16 miljoen inwoners, dat mag je met recht een prestatie noemen.

Het argument dat de PVV de rechtsstaat wil aantasten is derhalve totaal niet valide, onder CDA-leiding is de rechtstaat al lang en breed afgebroken. Van een rechtsstaat is al lang geen sprake meer. Zo ondervonden onder anderen Lucia de Berk en Ernst Louwes.

Maar de dissidente CDA-ers lijken nog een ding te vergeten. Zij zelf in hoogsteigen persoon vegen de Christelijke derrière dagelijks af met de grondwet.

Artikel 67 GW stelt immers dat kamerleden ‘stemmen zonder last’. Het ruggespraak, wat vroeger ook nog niet was toegestaan, is inmiddels via de wandelgangen naar de achteruitgang van de grondwet gebonjourd tijdens één van voornoemde grondwetswijzigingen. Logisch, want zo’n fractievergadering is toch wel degelijk een vorm van ruggespraak, en was daarom iets te opvallend in strijd met de grondwet. Waar ze nota bene een eed op afleggen.

Hoe dan ook, het sluiten van een coalitieakkoord is uiteindelijk een last die de CDA-ers op zich nemen. Het vereist moed om die last van je af te werpen en tegen het regeringsbeleid in te gaan als tweede kamerlid van een coalitiepartij. Daarmee komen we tot de kern: coalitieakkoorden zijn volgens onze grondwet niet eens toegestaan.

Een kamerlid dient te functioneren (dat is vaak al een probleem, maar dat ter zijde) zonder last. En dus zonder coalitieakkoord. Zeker kamerleden die zich zorgen maken over de invloed die de PVV wil hebben op de grondwet, zouden zich naar de letter van diezelfde grondwet dienen te gedragen. Opportunistisch als men is doet men dat uiteraard niet. Maar het getuigt wel degelijk van een flinke portie hypocrisie. Maar ook dat is iets waarmee men binnen het CDA niet geheel onbekend is.