Rust
Steeds maar weer het scherm open klikken. Kijken naar het witte vlak, knipperende cursor. Ik kan niet kiezen wat ik wil schrijven. Ik wil niet schrijven, maar iets trekt me toch weer naar dat knopje. Een soort van zelf pesterij. Niet is niet goed en wel is ook al fout. Er is geen onderwerp de moeite waard en de woorden komen niet. Ik vind mezelf soms zo vermoeiend.
Eigenlijk wil ik gewoon rust in mn koppie. Slapen dus.
Welterusten lieve mensen
Dwaling, man, 123 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende