Rust in mijn hoofd, liefde in m'n hart

Na ons laatste gesprek op kot ging alles veel beter. We waren opnieuw vrienden en konden normaal met elkaar omgaan. Ik dacht niet de hele tijd meer aan hem en ik vond het ook gewoon fijn om bij elkaar te zijn. Ik betrapte mezelf er wel op dat ik erg sarcastisch met hem omging en zijn lieve woorden weg lachte. Het was om mezelf te beschermen, om mezelf niet weer open te stellen voor hem. Dat lukte me aardig en ik had er zelf geen problemen mee.
Op een avond kwamen we thuis van een avondje stappen en toen we elk op onze kamer waren kreeg ik een sms'je van hem: 'ik zie je graag'.
Ik wist niet wat ik ermee moest en zei hem dat hij zoiets niet mocht zeggen, want dat hij zaken naar boven zou brengen die niet naar boven horen te komen. Hij begreep het, en even later ben ik te weten gekomen dat hij geen relatie wil omdat hij niet weet of dat wel goed zou zijn. Het was allemaal heel onduidelijk en verwarrend, maar ik voelde me er niet echt slecht over.
Ik merkte wel dat ik me weer meer open stelde en dat de week erna heel erg leuk was samen. We hebben dan ook gekust en het was alsof we een koppel waren, maar dat niemand er iets van afwist.
Op een avond zaten we samen op zijn kamer en we waren van plan om uit te gaan. Hij had enkele vrienden uitgenodigd en niet veel later zaten we met z'n achten op zijn kamer. Op een gegeven moment zette hij de muziek af en zei dat hij ons iets moest vertellen. 'Ik ga studeren in Amerika en vertrek in december'.
Ik wist niet goed wat me overkwam.. 'Ik heb daardoor ook keuzes moeten maken, waardoor ik mensen heb gekwetst. Sorry daarvoor, maar weet dat ik er ook pijn van heb'. Wauw.. Heeft hij het nu tegen mij?! Alles viel plots op z'n plaats. Alle dingen die hij zei werden opeens duidelijk. Hij kon geen relatie aangaan, omdat hij wist dat hij naar Amerika zou verhuizen. Wat een geruststelling. Ik ben niet te min voor hem, hij ziet mij echt graag. Ik was verward en wist niet hoe ik me moest voelen. Ik was heel blij voor hem en om het feit dat dit de reden was dat hij geen relatie kon aangaan. Maar na december zie ik hem nooit meer terug.. Het kwam aan als een harde klap, maar besloot m'n avond er niet te laten door verpesten.
We dansten samen en hadden het erg naar onze zin. Toen we thuis kwamen, kwam hij binnen in m'n kamer, knuffelde mij en kuste me.. 'Sorry dat ik zo euforisch overkwam..', zei hij. 'Ik zal je zo hard missen, maar weet dat je altijd welkom bent'. Wat lief!
Ik wil gewoon genieten van de tijd dat hij hier nog is en even niet denken aan december.

Hmmm