Zwart gat

Ik was ervan overtuigd dat ik mij euforisch zou voelen wanneer de examens eindigden. Ik zou de hele dag met een glimlach op mij gezicht lopen, gek doen, opgelucht zijn en gewoon gelukkig zijn. Maar geluk is bij mij al enkele maanden niet meer te vinden. Ik ben het al een hele tijd kwijt. Ik dacht dat nu het moment zou komen waarop er een nieuwe start zou komen, het moment waarop ik mentaal opnieuw kon beginnen en dat ik opnieuw gelukkig zou zijn. Maar niets is minder waar, ik voel me nog ellendiger dan tijdens de examens. Ik heb het gevoel dat ik helemaal niets te doen heb en ik begin na te denken over alles wat ik mis, verloren heb of fout doe in mijn leven. Ik val in een zwart gat. Ik weet dat dit van voorbijgaande aard is, maar het is niet fijn. Want als ik nadenk over alle dingen die ik kwijt ben is hij de eerste die voor mijn netvlies verschijnt. We zijn ondertussen al een maand verder en ik was er zeker van dat ik over hem zou zijn. Ik dacht ook dat het voor mij volledig afgelopen was en dat ik het had afgesloten, tot dat ik dinsdag na een maand terug op kot kwam. Ik ben er zeker van dat ik zonder hem kan, maar niet als we in hetzelfde huis wonen.
Weet er iemand hoe het voelt om hém te horen rondlopen in de kamer boven je? Iemand die weet het voelt als je hem kruist in de gang, hem gitaar hoort spelen, hem hoort lachen en praten met andere kotgenoten?
Ik weet hoe het voelt en het breekt mij hart, iedere keer opnieuw. Op die manier kan ik hem niet vergeten. Hoe graag ik het ook wil, ik kan het niet. Alles in dit huis doet me denken aan hem, het roept enorm veel herinneringen op.
Ik ben kwaad op mezelf, kwaad omdat ik nog steeds om hem huil, omdat ik hem niet uit m'n gedachten kan zetten en nog steeds hoop dat hij terug komt. Ik ben kwaad op mezelf omdat ik m'n hoofd laat hangen en me maar blijf slecht voelen. Ik durf er met niemand meer over praten omdat ik bang ben dat ook zij gek worden van mijn gejank.
Ik zie door het bos de bomen niet meer en ik weet niet hoe ik hier ooit door zal komen. Ik wil weer gelukkig zijn, dat is het enige wat ik wil.

liefdesverdriet
01 feb 2013 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Alcina
Alcina, vrouw, 30 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende