school

ja ik maak me zorgen, ik maak me nu officieel zorgen over school.
net voor een vak waar ik al onvoldoende voor sta een 1 gehaald.
hoe wil ik ooit nog over? en nog belangrijker, hoe groot ik de kans
dat ik het morgen weer verpest.

en nog veel en veel belangrijker, wat als ik dan niet meer met A naar
engeland mag?

hmmm naar engeland over een paar maanden, wat heb ik daar zin in zeg!
dat is echt het enige waar ik nu nog naar uitkijk. gewoon volhouden
tot ik naar engeland ga.
we gaan met een feestboot en daarna een paar dagen in engeland rondlopen.
dan als we genoeg lol hebben gemaakt weer met dezelfde boot terug.

ik moet echt zorgen dat ik dit jaar haal, want stel je voor dat ik al deze shit
nog een keer moet doen. pff nee dat wil ik echt niet.

verder maak ik me ook wel een beetje zorgen over de vriendschappen.
J die ik al sinds de tweede als mijn maatje zie gaat van school af dit jaar.
het leger in, tja en dan? zie ik hem dan nog steeds zovaak? ik denk het niet.
maar ik wil wel zeker een deel blijven uitmaken van zijn leven.
en het zelfde geld voor K, M en F. zie ik die nou hierna niet meer, dan hebben ze zich
door hun schoolperiode heengeslagen en mij ook een jaar erbij gesteunt maarja en dan?
houdt het dan op? en S die ook afstudeert hierna, zal hij op kamers gaan? zal ik hem
nogsteeds elke avond in stilte mijn problemen vertellen? ik hoop het maar. want waar hun
verder de wereld in trekken, zit ik nogsteeds op school. en als ik blijf zitten gaat de rest er
volgend jaar ook vanaf. dan zit ik nog 2 jaar alleen. en natuurlijk ontmoet ik wel nieuwe mensen.
maar als ik altijd naar de oudere mensen van mijn school toegetrokken werd, hoe moet dat dan als ik
de oudste ben?

het einde van het schooljaar is amper in zicht. en ik vraag me dit nu al allemaal af. maar ik kan er niks
aan doen. zou ik mezelf het ooit vergeven als ik blijf zitten?

en daar is een hele simpele oplossing voor natuurlijk; LEREEEEEEN. maar al deze gedachtens zorgen
ervoor dat dat niet gaat. wat stom, een cirkel.