school en bijbaan

Na vijf weken vakantie heb ik nu bijna een week colleges gehad en ik voel me wel verzadigd. Ja, een raar woord misschien, maar zo voelt het voor mij. Ik word blij als ik weet dat ik nuttig bezig ben, kennis aan het opdoen ben en tegelijkertijd mijn agenda vul met van alles wat ik moet lezen voor school. Die blijheid zal waarschijnlijk tegen het einde van de periode overslaan in paniek, moeheid en stress wanneer de tentamens dichterbij komen.
Daarnaast ben ik met een frisse start begonnen. Dat betekent: niet te veel letten op wat anderen wél hebben en ik niet heb, niet proberen mezelf te veel met anderen te vergelijken op een schaal van rangorde, niet denken dat ik beter moet zijn in alles om interessant te zijn. En zeker niet proberen om mijn gevoelens te verbergen. Met het laatste ben ik al een paar maandjes aan de gang. Ik merk nu pas hoe erg mensen je willen helpen en hoe meer mensen tegen je vertellen als je jezelf ook open durft op te stellen. Dan heb ik het over het hebben van een open houding en het delen van mijn onzekerheden.
Ik heb één meisje waarmee ik altijd bij colleges zit en een meisje waarmee ik altijd samen fiets naar huis en naar school. Daarnaast kan ik me wel bij bepaalde groepjes aan sluiten en word ik overal wel geaccepteerd als ik er mijn best voor doe. En nu spreek ik ook regelmatig af met een oud-huisgenootje. Hoewel ik er vroeger veel moeite in moest stoppen door telkens te moeten vragen "Fiets je mee", "In welke werkgroep ga jij", "zullen we snel weer eens iets leuks gaan doen", etc. komen de vragen nu ook eens van de andere kant. En dat voelt echt fijn.
Ik begin andere mensen ook steeds meer los te laten. Niet iedereen is de moeite waard.

Daarnaast had ik even een dipje van de week. Vorige week had ik gereageerd op een vacature als klantadviseur bij CZ zorgverzekeraar. Ik zou dan aan de telefoon vragen van klanten beantwoorden en ik zag het al helemaal zitten. Ik zag het als een erg mooie stap om mezelf verder te ontwikkelen en als een echte serieuze bijbaan waarbij ik iets nuttigs zou doen. Ik had me erg goed voorbereid en dinsdag werd ik gebeld voor de vacature. Ik had me alleen helemaal niet voorbereid op vragen zoals "Hoe zie jij jezelf in CZ?", "Waarom vind je dat we jou moeten kiezen?", "Wat houdt de baan in?". Sommige van de vragen kon ik goed beantwoorden, maar sommige kwamen voor mij ook out of the blue en daar moest ik dus even over nadenken. Degene die ik aan de telefoon had, vond dat ik erg onzeker en twijfelend overkwam en hij wilde me niet aannemen, aangezien ik wel communicatief sterk moest zijn aan de telefoon voor de baan. Ondanks dat het echt een lieverd was en hij me ook nog vroeg of hij me kon helpen met mijn onzekerheid en hij me ook nog tips gaf, voelde het alsof ik meerdere klappen in het gezicht had gekregen.
Ik confronteer mezelf erg vaak met mijn onzekerheden, maar dit was de eerste keer dat een "vreemde" mij ermee confronteerde. Ik dacht bij mezelf: hoe ga ik later ooit normaal een HR-baan vinden als ik niet eens normaal aan de telefoon kan doen zonder te stotteren, te twijfelen, zinnen opnieuw te beginnen.
Gevolg: veel verdriet die avond. Gelukkig wel een fijn gesprek erover gehad met mijn vriend. Hij wil me graag helpen en vraagt zich ook af waarom ik altijd zo onzeker over kom bij andere mensen, terwijl ik bij hem erg zelfverzekerd ben. Als ik met mensen praat die ik niet ken, voel ik me al snel onveilig en als ik dan iets zeg, dan hoor je in de toon van mijn stem dat ik zoek naar bevestiging. Dat is iets waar ik aan moet werken. Ik weet van mezelf dat ik intelligent ben en ik zal op school ook alleen iets zeggen wanneer ik voor 95% weet dat het waar is, maar dan nog durf ik het niet altijd te zeggen, omdat ik bang ben dat ik het toch verkeerd heb.
Conclusie: ik ben erg intelligent, denk vaak verder dan anderen en bij groepsopdrachten heb ik het meestal bij het goede eind, maar ik kan mijn gedachtegang niet goed overbrengen aan andere mensen omdat ik automatisch in een onzekere toon ga praten en daardoor ook geen goed verhaal kan maken en begin te stotteren.

Poeh.. Dat is eruit.
Maar... hoe ga ik hieraan werken? For the record: vroeger was het erger, want dan giechelde ik achter elke zin en keek ik naar beneden als ik iets tegen iemand zei (onzekerheid). Daarin ben ik wel heel erg gegroeid, maar ik zal het nog verder moeten ontwikkelen om later goed te kunnen functioneren op het werk.

Iets leuks!
Ik ga morgen beginnen met Teatox van SkinnyMint. Ik neem dan 's morgens een mok thee en om de dag 's avonds de andere thee. Ik heb al maanden last van een opgeblazen buik (in de zin van dat mijn buik letterlijk 3 keer boller wordt op bepaalde momenten in een dag of een paar dagen lang) en ik hoop dat het hiermee helpt. Ik denk namelijk dat het met mijn darmen te maken heeft. Daarnaast heb ik er veel goede reviews over gelezen en ik dacht: waarom niet? Ik ben benieuwd!
En... ik heb gisteren gereageerd op vacatures van Leen Bakker, Kruidvat en Albert Heijn. Jawel, Appie! Ik ga het proberen bij een Appie hier in Tilburg, want ik moet toegeven: ik mis mijn werk wel. Hopelijk krijg ik nu eens geen afwijs mailtjes terug!