Scooterrijles, wtf!


Gister reed ik met mijn vriendin naar het huis van mijn vader, alwaar we wat zouden eten, drinken en ik –zo bleek later- een eigen Joint design lamp zou creëren. Dit deed ik door een Ikea lamp vakkundig op de tafel te mikken, zodat deze in 2en brak en zelfs een gezonde portie alles fiksende ductape het niet meer ongedaan kon maken. Nu kan ik nog uren door brallen over hoe de lamp eruit zag, dat het eigenlijk helemaal niet zo erg was dat ie stuk ging, welke idioot er zo’n grote draaistoel naast een wiebel-wiebel lamp zet, welke idioot mij vervolgens in de stoel zet, wat er op tafel stond of hoe erg de winden van de kat stonken, maar dat doe ik voorlopig nog niet. Neen, dit verhaaltje gaat –zoals de titel wel een kléín beetje verraad- over het meest lachwekkende, zielige fenomeen op de Nederlandse weg sinds jaren. We waren saampjes getuige van een heuse scooterrijles. Ik had wel gehoord dat men dat ging invoeren, maar had niet verwacht dat het er zo snel zou komen.

Het aanzicht was al met al maar knudde. Het stel kwam net een bocht uit, de instructeur moest tijdelijk zijn slalom staken omdat deze werd ingehaald door een oma op een fiets, de jongen op het lesvoertuig was naarstig opzoek naar een ‘uit’ knopje voor de knipper. Toen hij deze na een meter of 100 gevonden had keek hij gespannen voor zich uit. De instructeur keek verveel om zich heen, rolde wat met zijn tong door z’n mond en produceerde en tel later een dikke, groen gele –bijna monsterlijke- rochel die hij pardoes op het gras spuugde om daar verder te leven. De jongen had nu een recht stuk voor zich en besloot de stoute schoenen aan te trekken. Hij trok het gas open waardoor het keukenmachine geluid werd vervangen door dat van een lichte grasmaaier. Het oude vrouwtje voor hen keek verschrikt op terwijl de instructeur met een zielig boogje om haar heen zijn slalom weer voortzette en verder ging met verveeld om zich heen kijken. Tenslotte verdwijn het tweetal om de bocht.

Praktijkles voor een scooter? Die had ik een jaar geleden niet zien aankomen. Natuurlijk is het verkeersinzichtelijk wel een goed plan. Toen ik op mijn schakelbrommer de sokken van voorbijgangers hun voeten afreed had ik totaal geen benul van hoe ik moest rijden. Beetje rechts van de weg, af en toe iets van rechts voor laten gaan en overal mag je tussendoor, toch? Uit een boekje leer je wel wat die borden betekenen, maar waar staan die klote dingen? In mijn carrière als brommer coureur nooit eentje gezien geloof ik. Totaal geen verkeersinzicht. Bovendien, wie heeft er niet de neiging om even extra gas te geven als er zo’n idioot die niet weet hoe om een petje moet, op en snorscooter mét boombox langs knalt en niet aan de kant wil? Wellicht dat ze de regel ‘geen bontkraagjes op scooters’ eens door kunnen drukken…

Cheers,

Joint.
15 mei 2010 - bewerkt op 15 mei 2010 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Joint
Joint, man, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende