Sms van... Casper?

Hoi Casper,

Een sms. Van jou. Ik moet even drie keer met mijn ogen knipperen, voordat ik het kan geloven.
Wat moet ik hier van denken? Vooral ook omdat je me smst dat je denkt dat het niet goed gaat tussen Nick en mij, dat Nick met iemand anders gaat op dat feestje...
Het is moeilijk om te beschrijven wat er door me heen gaat, nu ik jouw sms lees.
Eerst ben ik verbaasd om een sms te ontvangen van jou. Vervolgens zit ik vol ongeloof naar mijn telefoon te kijken, omdat Nick toch echt niet vreemd zal gaan. En nu word ik rustig en sms ik jou terug dat het hartstikke goed gaat tussen Nick en mij. Precies op het moment dat ik op verzenden druk, krijg ik een nieuwe sms binnen. Je had het verkeerd gezien...
Stiekem voel ik me toch een beetje opgelucht, maar ik stuur jout terug dat me dat ook wel logisch leek. Ik wil niet dat je denkt dat het iets minder gaat tussen Nick en mij, want het gaat juist super goed.
Hij is het beste wat me ooit is overkomen en ik wil hem nooit meer kwijt!
Maar toch blijft daar dat gevoel voor jou hangen, nog steeds! Ik schijn het maar niet kwijt te kunnen raken.
Na die smsjes, volgen er nog een aantal. Hoe het gaat, beetje heen en weer geklets.
Het geeft me een fijn gevoel. Ik geef het toe. Niet tegenover jou natuurlijk, maar tegen mezelf ben ik eerlijk.
Waarom blijf jij in mijn hoofd hangen? Waarom blijf jij in mijn hart hangen?
Is dit het probleem van een eerste liefde? Want mijn eerste liefde was jij zeker.
Ik denk dat dat het probleem is. Jij was gewoon mijn eerste liefde. En het was zo heftig met jou. We hebben zoveel meegemaakt samen. Zoveel 'eerste keren' beleeft samen.

Alleen werkt het niet tussen ons, heeft het nooit gedaan.
En dat weet ik. Daarom heb ik er ruim een jaar geleden ook een punt achter gezet.

Maar toch... dat gevoel...

Jij bent er nog. Ik ben er nog.
Maar wij, wij blijven een herinnering.


Liefs,

Krisje