Sven
Sven,
Zo'n 4,5 jaar geleden kwam ik je voor het eerst tegen.
We konden goed met elkaar opschieten en werden goede vrienden
Maar bij jou kwamen er meer gevoelens dan alleen vriendschap.
Lange tijd had ik niets in de gaten, totdat mensen mij erop begonnen te wijzen; jij vond mij leuk.
In die tijd ging ik al een tijdje met een andere jongen en ik kreeg ook wat met hem.
Anderhalf jaar later kwam ik erachter dat ik jou eigenlijk toch wel heel leuk vond, je was voor mij zoveel meer dan een vriend, mijn beste vriend.
Ik heb het je toen ook verteld, maar nog steeds was er die andere jongen en ik kon het niet uitmaken met hem, omdat ik me liet tegenhouden door hem. Elke keer als ik het probeerde uit te maken, dreigde hij zichzelf wat aan te doen. En ik, zo stom als ik was, geloofde dat en wou het voorkomen...
Dus ik bleef bij hem en ik bleef jou leuk vinden... en jou pijn doen...
2 jaar geleden had ik het dan eindelijk uitgemaakt met hem.
Maar na een maand had ik alweer een ander, weer een geweldige zet van mezelf.
Jij leek boos op mij en er kwam geleidelijk aan minder contact tussen ons.
Ook aan die relatie is ruim een half jaar geleden een einde gekomen, maar jij hebt ondertussen alweer een tijdje een serieuze relatie en je bent volgens mij echt gelukkig.
Ik spreek je nog wel en we kunnen nog goed met elkaar overweg, maar toch voelt het anders.
Meestal is jouw vriendin er ook bij en dan ben ik stiekem een beetje jaloers, al weet ik dat het helemaal mijn eigen schuld is.
Ik mis je gewoon, de vriendschap die we hadden, dat wat er tussen ons was.
Nu heb ik een hele leuke jongen gevonden, in veel opzichten lijkt hij hartstikke op jou, maar jij bent het niet. Ik weet dat het nooit wat zal worden tussen ons, die kans is geweest, maar ik geef nog steeds om je en ik hoop dat we iets van de vriendschap die ooit zo mooi was, nog terug kunnen krijgen.
En bovenal hoop ik gewoon dat je echt, echt gelukkig wordt!
Liefs,
Krisje
Krisje, vrouw, 36 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende