Mijn middagje stad was nogal rampzalig.
Het begon al goed met een zachte achter band die we bij het leidseplein moesten oppompen, toen heeft me vader ook zijn band opgepompt (wat achteraf de grote fout is geweest) anyway eenmaal in de stad aangekomen (uur of drie) heb ik anderhalfuur in de h&m gestaan het was niet normaal druk.
Langere wachtrijen bij de pashokjes dan voor de golaint in walibi en kleren zoeken in drukte was ook niet echt geweldig te noemen. Uiteindelijk een trui gekocht en nog een blousje, geen tijd meer gehad voor allstars ik baal .. Had ook nog meerdere malen ruzie gehad met me vader die steeds maar stond te zeiken.
Wij terug lopen naar de fiets blijkt dat me vaders band lek is (waarschijnlijk omdat de band te opgepompt was) en zaten we dus met een probleem. Ik die al gestresst was door alles bijelkaar en me vader die geirriteert was omdat hij een uur in de h&m had gestaan waren bijde bloed chaga. Uiteindelijk hadden we (nouja me vader) bedacht dat me vader ging fietsen op mijn fiets met zijn fiets aan de hand en ik achterop bij hem. Eigelijk vond ik het een belachelijk plan, soort van zelfmoord actie als je midde in de drukke stad (met auto's, trams, scooters en allemaal touristen die niet kunnen fietsen) zoiets doet.
Ik toch maar achterop gaan zitten hopend dat er niks zou gebeuren.
Toen we bijna bij de fietsenmaker waren ging me pa recht op paaltje af en kon hij hem zelf nog net ontwijken maar mijn benen niet .. ik knalde er tegen aan. Ik pijn
en me vader reageert met de woorden 'KAN JE NIET UIT JE OGEN KIJKEN OFZO? WAS JE AAN HET SLAPEN? LASTPOST'
heel kinderachtig, maar ben in janken uitgebarst. Ik had al z'n geweldige dag achter de rug <vorige twee verhalen> en dan ook nog pijn en zijn stomme gescheld. Snert middag ..
Uiteindelijk was zijn fiets teruggebracht en heeft me vader het met me goedgemaakt
Morge naar Alkmaar .. stiekem