Steun
Ik ben blij dat ik gister eindelijk dat verhaal heb opgeschreven, het luchtte echt enorm op, kan ik jullie vertellen!
Gister was echt een rot dag, ruzie met iedereen, en dan ook nog eens het beruchte voedsellijstje niet kunnen afwerken, dat voelde gewoon kut.
Ik doe zo hard mijn best, en ik wil het zo graag, maar het lukt niet, er blijft iemand in me die zegt, doe het niet, dat is iets van 120 kcal, daar kom je van aan. En als het me eindelijk gelukt is om het naar binnen te werken, dan zegt die zelfde stem, sporten, bewegen, doe iets, ga vet verbranden, ik zie je vet kwab al groeien. Hoe demotiverend werkt dat..
ik wil jullie eigenlijk niet vermoeien met mijn stomme probleempjes over voedsellijstjes, en dag opnames in klinieken, maar ik wil het toch ergens kwijt. Ik wil aan iemand mijn onzekerheid kunnen vertellen, en er zeker van zijn dat ik die personen niet ken.
Vandaag echter, was fijn, en ik heb het gehaald, ik heb vandaag gewoon 6x gegeten, en dat is een wonder. Ik heb het er niet af ge sport, dus het zit er nog aan.
Maar of dit zo door gaat, of dit is hoe ik wil leven, dat weet ik niet
Ze kunnen me toch niet dwingen om te eten wat zij willen, dat is toch niet motiverend. Als ik ook kan leven zonder al die troep die ik vandaag naar binnen heb gewerkt,dan is dat toch ook goed. 100 kcal op een dag, dat mag toch ook gewoon, als ik er van kan leven. Ik ben wie ik ben, maar wordt gewoon niet geaccepteerd.. denk ik
Morgen weer proberen om 6x te eten, en verder stil te zitten, dat moet van de dokter...
Gister was echt een rot dag, ruzie met iedereen, en dan ook nog eens het beruchte voedsellijstje niet kunnen afwerken, dat voelde gewoon kut.
Ik doe zo hard mijn best, en ik wil het zo graag, maar het lukt niet, er blijft iemand in me die zegt, doe het niet, dat is iets van 120 kcal, daar kom je van aan. En als het me eindelijk gelukt is om het naar binnen te werken, dan zegt die zelfde stem, sporten, bewegen, doe iets, ga vet verbranden, ik zie je vet kwab al groeien. Hoe demotiverend werkt dat..
ik wil jullie eigenlijk niet vermoeien met mijn stomme probleempjes over voedsellijstjes, en dag opnames in klinieken, maar ik wil het toch ergens kwijt. Ik wil aan iemand mijn onzekerheid kunnen vertellen, en er zeker van zijn dat ik die personen niet ken.
Vandaag echter, was fijn, en ik heb het gehaald, ik heb vandaag gewoon 6x gegeten, en dat is een wonder. Ik heb het er niet af ge sport, dus het zit er nog aan.
Maar of dit zo door gaat, of dit is hoe ik wil leven, dat weet ik niet
Ze kunnen me toch niet dwingen om te eten wat zij willen, dat is toch niet motiverend. Als ik ook kan leven zonder al die troep die ik vandaag naar binnen heb gewerkt,dan is dat toch ook goed. 100 kcal op een dag, dat mag toch ook gewoon, als ik er van kan leven. Ik ben wie ik ben, maar wordt gewoon niet geaccepteerd.. denk ik
Morgen weer proberen om 6x te eten, en verder stil te zitten, dat moet van de dokter...
06 jan 2011
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 22 jan 2011 desperate ( 1 )
- O 20 jan 2011 Vaarwel... ( 2 )
- O 17 jan 2011 Eerlijk antwoord.. ( 9 )
- O 16 jan 2011 shit
- O 12 jan 2011 Moeilijk en kut ( 4 )
- O 08 jan 2011 Anorexia en Pro-Ana... ( 9 )
- O 06 jan 2011 Steun
- O 06 jan 2011 Verdwaald in het verleden ( 2 )
- O 22 nov 2010 En toen..
- O 21 nov 2010 Het begin ( 2 )