Anorexia en Pro-Ana...
Vandaag is kut
Er heeft iemand het geflikt om mij, recht in mijn gezicht te zeggen dat Anorexia een keuze is. Je kiest er toch voor om af te vallen, je had het ook niet kunnen doen, dan was er niets aan de hand geweest....
Ik kan daar zo niet tegen als mensen dit soort dingen zeggen, ze weten er toch niets van. Tuurlijk is het een keuze om af te gaan vallen, maar een eetstoornis is geen keuze, en geen leuke of vrolijke boel waar je enorm gelukkig van wordt... Het is een mengeling van veel dingen, een psygisch probleem, met veel oorzaken. Een moeilijk, heel moeilijk probleem, waar je zo ongelukkig van kan worden als je het op wil lossen, en zo blij als je dat niet doet.
Snapt niemand dan mijn manier van denken? Is er niemand die zegt "Anorexia is een straf als je er tegen vecht"? Is het voor iedereen zo dat anorexia een meisjes ziekte is, en dat het maar een beetje gezeur is.
Lieve mensen, dat is niet zo, laat dat voor eens en altijd duidelijk zijn. Anorexia is een enorm probleem, ik heb vrienden gesloten met iemand die het probleem lijdt, Ana. Ze zit in mijn hoofd en verteld me wat wel en wat niet te eten. Ze zegt me hoeveel kcal ik binnen heb, en hoeveel ik er dus af moet sporten. Ze lijdt mijn leven. Nu ik probeer anorexia te overwinnen, voelt het alsof ik mijn (beste) vriendin in de steek laat. Ik haat haar, ook al heb ik haar lief. Nu zit ik met de angst om een gram aan te komen, en om mijn controle te verliezen. Nu wil ik zoo graag eten om aan te komen, maar is er een afkeer. Vroeger was het andersom, toen wilden ik niet eten, maar was er een liefde, nu wil ik, maar is er haat. Ik haat mezelf dat ik ooit ben begonnen, nu kan ik niet meer stoppen, het voelt als een verslaving. Ik wil afkicken, mijn Ana is te sterk.
Hoewel ik pro-anorexia ben, of was, wil ik dat niemand dit ooit nog krijgt. Dit is mijn leefstyle, en dit wil ik doen, of dit wilde ik doen, maar ik wil niet dat iemand anders dit ooit gaat doen. Al voelt het in het begin als een trots, later is het een straf. Dan zeggen ze je, eigen schuld dikke bult. Had je maar beter moeten denken. HAAT AAN DIE MENSEN
Nu ga ik lekker slapen, om morgen opnieuw te proberen, mijn beste vriendin te negeren
Er heeft iemand het geflikt om mij, recht in mijn gezicht te zeggen dat Anorexia een keuze is. Je kiest er toch voor om af te vallen, je had het ook niet kunnen doen, dan was er niets aan de hand geweest....
Ik kan daar zo niet tegen als mensen dit soort dingen zeggen, ze weten er toch niets van. Tuurlijk is het een keuze om af te gaan vallen, maar een eetstoornis is geen keuze, en geen leuke of vrolijke boel waar je enorm gelukkig van wordt... Het is een mengeling van veel dingen, een psygisch probleem, met veel oorzaken. Een moeilijk, heel moeilijk probleem, waar je zo ongelukkig van kan worden als je het op wil lossen, en zo blij als je dat niet doet.
Snapt niemand dan mijn manier van denken? Is er niemand die zegt "Anorexia is een straf als je er tegen vecht"? Is het voor iedereen zo dat anorexia een meisjes ziekte is, en dat het maar een beetje gezeur is.
Lieve mensen, dat is niet zo, laat dat voor eens en altijd duidelijk zijn. Anorexia is een enorm probleem, ik heb vrienden gesloten met iemand die het probleem lijdt, Ana. Ze zit in mijn hoofd en verteld me wat wel en wat niet te eten. Ze zegt me hoeveel kcal ik binnen heb, en hoeveel ik er dus af moet sporten. Ze lijdt mijn leven. Nu ik probeer anorexia te overwinnen, voelt het alsof ik mijn (beste) vriendin in de steek laat. Ik haat haar, ook al heb ik haar lief. Nu zit ik met de angst om een gram aan te komen, en om mijn controle te verliezen. Nu wil ik zoo graag eten om aan te komen, maar is er een afkeer. Vroeger was het andersom, toen wilden ik niet eten, maar was er een liefde, nu wil ik, maar is er haat. Ik haat mezelf dat ik ooit ben begonnen, nu kan ik niet meer stoppen, het voelt als een verslaving. Ik wil afkicken, mijn Ana is te sterk.
Hoewel ik pro-anorexia ben, of was, wil ik dat niemand dit ooit nog krijgt. Dit is mijn leefstyle, en dit wil ik doen, of dit wilde ik doen, maar ik wil niet dat iemand anders dit ooit gaat doen. Al voelt het in het begin als een trots, later is het een straf. Dan zeggen ze je, eigen schuld dikke bult. Had je maar beter moeten denken. HAAT AAN DIE MENSEN
Nu ga ik lekker slapen, om morgen opnieuw te proberen, mijn beste vriendin te negeren
08 jan 2011
- meld ongepast verhaal
-
Gewoon ik
zaterdag 08 januari 2011 01:46
Ik ben het er niet mee eens dat anorexia een keuze is, maar vaak begínt het wel met een (gedeeltelijk) eigen keuze.
Jouw besluit om naar een pro-ana site te gaan was wel degelijk een keuze. -
xMadnesS
zaterdag 08 januari 2011 11:53
Wat Gewoon Ik zegt idd. Je kiest niet voor een eetstoornis. Maar je kiest wel voor een pro-ana site bezoeken, en je eetstoornis tot stand te brengen.
-
xMadnesS
zaterdag 08 januari 2011 13:43
Maar als je (als voorbeeld) gaat overgeven na het eten dan doe je ongezond, en die keuze maak je zelf. Het is niet zo dat iemand jou je vinger in je strot ramt.
-
AnneSofie
woensdag 12 januari 2011 02:41
Het is zo dat je in eerste instantie kiest om naar een pro-ana site te gaan, dat is waar! Maar je moet niet vergeten dat anorexia voor een groot deel ook een psychische stoornis. Je moet ook de aanleg hebben om zo'n stoornis te kunnen krijgen. Iemand zonder die aanleg kan naar een pro-ana site gaan, en daar niets aan over houden...
Het is dus een onbewuste keuze, die je wel zelf maakt.
Als je eenmaal in de val getrapt bent, wordt het je leven. je leert Ana kennen, en die wordt als het waren een stemmetje in je hoofd dat je blijft aansporen om af te vallen. Overgeven na het eten is ook een keuze, tuurlijk, maar het is niet zo dat je het zo niet kan doen. Mensen met anorexia hebben zo'n laag zelfbeeld, en zijn zo ontevreden, dat ze alles doen om af te vallen. Gezond of niet, maakt niet uit, als je maar af valt.
Het is onbegrijpelijk als je het niet zelf meegemaakt hebt, maar geloof me, iedereen met anorexia wil dit niet, iedereen wil er vanaf komen, maar dat is zo onwijs moeilijk. Anorexia is geen keuze, I wish it was!
Als dit een keuze was, was ik direct gestopt, geloof me! -
xHiding
woensdag 12 januari 2011 11:33
Anorexia is geen keuze. Je kunt er wel voor kiezen beter proberen te worden.
En niet meteen roepen dat ik er niets vanaf weet, want ik heb het traject afgelegd. Ik heb de keuze gemaakt om beter te worden. En ik weet hoe het voelt, ik weet hoe anorexia je verscheurt, ik heb zoveel nachten liggen janken omdat ik het gevoel had dat het allemaal te veel werd. Beter worden is een verschrikkelijk gevecht, en zowel je lichaam als je geest gaan je continu vertellen dat je het niet aan kan. Dat je er geen controle over kunt krijgen en dat je nog beter dood kunt zijn dan dat gevoel dat je krijgt als je je realiseert dat bij beter worden ook weer aankomen hoort.
Maar dat hoort erbij. En hoe verscheurend het ook voelt, hoe graag je jezelf ook weer zou willen laten vallen, het is te redden.
Je kunt niet kiezen om geen anorexia meer te hebben. Je kunt er niet voor kiezen dat je lichaam en geest eten zullen vervloeken in het begin. Je kunt er wel voor kiezen om weer te gaan eten en alle gedachten en gevoelens met opgeheven hoofd te trotseren.
Ik heb me te lang verschuild achter excuses 'als het zo makkelijk was geweest waren er niet zo veel meisjes ziek nu' of 'het is geen keuze, jullie weten niet hoe zwaar het is'. Want men weet inderdaad niet hoe zwaar het is als je het niet zelf ervaren hebt. Het is een ongelovelijk pijnlijk en verwoestende strijd. Maar als je hem eenmaal doorstaan hebt is dat zo'n opluchting.
Wees eerlijk naar jezelf.. Is het de ziekte die je vertelt dat je er niet vanaf kunt komen, of ben jij dat zelf?
Het is veel makkelijker je achter je eigen excuses te blijven verstoppen. Mijn vader reed mij ooit naar huis van de kliniek en ik herinner me nog zo goed dat hij me de twee keuzes voorlegde die ik had.
'Je staat op een kruispunt, en er zijn slechts twee wegen verder. De ene is vredig, makkelijk begaanbaar en voor je gevoel heel veilig. De andere is lang, verschikkelijk slecht begaanbaar en heel je intuitie en elke vezel in je lijf vertelt je dat die weg niet veilig is en te zwaar.
het eerste pad is kort, en zal enkel tot de dood leiden. Het tweede pad is veel langer, maar leidt omhoog. Naar een rust die veel dieper is dan dood. Naar acceptatie.''
Ik had de keuze. En ik heb er meerdere jaren voor gekozen het eerste pad te volgen. Omdat ik er niet van overtuigd was dat ik het tweede pad aan zou kunnen. Omdat ik het tweede pad niet aan wilde kunnen.
Uiteindelijk toch de stap gezet. En ik ben er gekomen. Nog lang niet bovenaan. Nog steeds worstel ik om niet terug te vallen. Maar ik ben zo ver nu. En geloof me, het is zoveel mooier hierboven.
Geef jezelf niet op. -
xHiding
woensdag 12 januari 2011 11:49
'Vandaag ben ik gaan lopen
Ik maak me klein bij elk geluid
Ik ben veel banger dan ik was
Toen ik nog stil stond
Mag zo wezen
Maar ik kom eindelijk
Ik kom eindelijk vooruit' -
@Lilly
dinsdag 15 februari 2011 21:39
Een eetstoornis is inderdaad geen keuze en já vaak is het zo dat je zelf de eerste stap neemt om iets af te willen vallen, maar dat is echt heel erg onschuldig. Langzamerhand sluipt de eetstoornis er in, waardoor je het meestal niet eens doorhebt. Je kunt het niet in je eentje stoppen.
-
@Lilly
dinsdag 15 februari 2011 21:40
@ XmadnesS
Ik begrijp je punt, maar het ligt net iets anders. Vaak hebben mensen na een eetbui of na een maaltijd een paniekaanvoel, of extreme paniekgevoelens die zich uiten in de drang naar compensatie. Als mij dit meestal overkomt gaat er 'een knop' om. Je gaat naar de toilet en het gebeurd, pas daarna besef je wat je hebt gedaan.. -
stoephoer (opgeheven op 24-6-2012)
dinsdag 15 februari 2011 21:49
Het is ergens wel een keuze, maar je kiest niet voor de oorzaken die je deze beslissing laten maken en je weet vaak vooraf niet wat de gevolgen van deze keuze zijn. Toen ik met dak en thuislozen werkte riepen mensen die er niets vanaf wisten ook dat dak/thuisloos zijn een keuze is...hetzelfde geldt voor mensen die verslaafd zijn. Het is allemaal zo makkelijk om er over te oordelen, totdat je het zelf meemaakt...
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 22 jan 2011 desperate ( 1 )
- O 20 jan 2011 Vaarwel... ( 2 )
- O 17 jan 2011 Eerlijk antwoord.. ( 9 )
- O 16 jan 2011 shit
- O 12 jan 2011 Moeilijk en kut ( 4 )
- O 08 jan 2011 Anorexia en Pro-Ana... ( 9 )
- O 06 jan 2011 Steun
- O 06 jan 2011 Verdwaald in het verleden ( 2 )
- O 22 nov 2010 En toen..
- O 21 nov 2010 Het begin ( 2 )