Het begin

Nooit gedacht dat ik dit ooit zou doen, maar het is toch gebeurt, ik heb een dagboek aan gemaakt!
Af en toe heb je gewoon de behoefde om je gevoelens op te schrijven, om er zo over na te denken, en misschien wat redelijker te worden, tenminste, dat is bij mij dan zo...
Ik heb nu al zo lang een dagboek thuis, op papier, maar ik ben zoo onwijs bang dat het gelezen wordt joh!!!
Nu maar op internet, dan weten ze toch niet dat het van mij is! Gelukkig maar!!
Ik denk dat als mijn vriendinnen zouden weten hoe ik echt ben, dat ze me gek zouden verklaren!
Op school doe je je snel gewoon voor als een meisje, waar alles goed mee gaat, en heel erg normaal is, gewoon om geen problemen te krijgen. Maar thuis is dat anders, dan ben ik niet dat probleem loze meisje, wat altijd vrolijk naar het leven kijkt. Thuis, als er niemand bij is ben ik onwijs chagrijnig, en soms zo depressief als het maar kan!
Ik vraag me wel eens af, wat er zou gebeuren als iedereen wist "wie" ik was, en als ze mijn gedachten zouden kennen. Wat zouden ze dan doen, zouden ze me dan nog zo behandelen, en met me praten, als ze nu doen..
Waarschijnlijk niet, want nu komt iedereen naar me toe, als er iets mis is, want ze kunnen toch altijd bij mij terecht met problemen. Ik luister toch wel naar ze, en ik trek het met toch niet persoonlijk aan...
Op zich klinkt het fijn om zo bekend te staan, maar dat ligt net wel eens wat anders. Ik heb ook mijn problemen, en veel meer onzekerheden dan zij denken. Maar die vertel ik maar niet, want dat zullen ze niet kunnen geloven.. Nee, voor hen blijf ik het gelukkige meisje, wat overal mee om kan gaan.
Dan maar hier op schrijven hoe ik me echt voel, hopelijk lucht dat wat op!!

Liefs!