Strijd om gewicht

Het gaat de goede kant weer op in bijna alle opzichten: ik voel me beter, heb niet meer geautomutileerd, ga weer naar school en stage, kom makkelijker mijn bed uit, heb meer energie, presteer beter en noem het maar op.

Er is echter één punt waarmee het niet goed gaat en dat is met het eten. Ik zat te denken, de vorige keer dat ik weer omhoog was geklommen na een terugval in depressie, ging het ook slecht met het eten. Nu gebeurt er eigenlijk hetzelfde; ik voel me beter en alles gaat beter, behalve het eten. Heb zitten nadenken hoe het kan komen, want het klinkt heel onlogisch. Je zou zeggen dat ik in de betere perioden ook juist beter zou eten, maar dat is niet het geval. Wellicht komt het omdat mijn overlevingsstrategieën (automutilatie, in bed liggen, etc.) nu niet meer mijn escape zijn. Als ik dan moeite heb met emoties reguleren, val ik terug op de eetstoornis. Tegelijkertijd is dat weer niet logisch, want de eetstoornis is constant aanwezig en niet alleen wanneer emoties omhoog komen. Misschien komt het dan wel omdat ik het ergens eng vind dat het beter gaat, er wordt weer veel van me verwacht. Die eetstoornis geeft een (schijn)gevoel van controle.

Hoe dan ook, ik ben dus weer afgevallen. Heb een paar kilo ondergewicht en kom daarmee uit op een BMI van 16,5. Ik weet dat dat niet gezond is. Ik weet dat mijn gewicht geen goed gewicht is voor iemand van 21 jaar. Maar wat het zo lastig maakt, is dat ik er helemaal niet uit zie als een meid met ondergewicht. Ik zie er normaal en gezond uit, niet heel dun of zo. Juist omdat ik er normaal uit zie, is de angst om aan te komen veel groter. Want waarom moet er meer bij als ik er niet te mager uit zie? Bovendien vind ik het niet nodig om aan te komen. Ik zie er goed uit, ik voel me goed en redelijk fit, ik ervaar geen gezondheidsklachten. Dus wat mij betreft is dit gewicht zo prima. De angst om aan te komen is sterk. Hierdoor weeg ik mezelf veel te vaak.

Maar jullie voelen het vast al aankomen... Niet iedereen denkt er zo over als ik. Als het gaat om eten voer ik op het moment een enorme strijd met mijn ouders. Wat hen betreft moet ik terug naar een minimaal gezond gewicht (+7 kilo). Dat is me echt teveel, dat ga ik niet doen. Überhaupt aankomen daar voel ik al weerstand bij. Ook mijn psychologe zit te hameren op het eten. Laatst zei ze dat ze kon zien dat ik was afgevallen. Daar geloof ik geen drol van, niemand die er iets over heeft gezegd tegen me en zelf zie ik ook geen verschil. Ze zegt ook dat als ik begin januari niet twee kilo ben aangekomen, dat ik dan terug moet naar het behandelcentrum voor eetstoornissen waar ik drie jaar terug in behandeling ben geweest. Die twee kilo erbij, ik heb er weinig vertrouwen in. We zijn alweer twee weken verder en er is niks bij. Ik heb nu nog twee weken om twee kilo aan te komen, één kilo per week. Hoe dan?

Geregeld fikse ruzie met mijn ouders over het eten. Ze doen hun best om me te helpen, dat weet ik en dat vind ik ook heel lief. Maar soms is de eetstoornis te sterk, dan kan ik er niet van winnen maar lukt ook hen het niet om ervan te winnen. Dan voelen ze zich machteloos en worden ze gefrustreerd. Laatst kreeg ik allemaal opmerkingen naar me toe zoals dat ik mijn best niet deed, dat ze er helemaal klaar mee zijn en dat ze me naar een kliniek doen. Geen leuke uitspraken om te horen. Gelukkig hoef ik me geen zorgen te maken over het laatste, ik ben te gezond voor een kliniek. Dus ook al zouden ze willen, opgenomen word ik toch niet. De kans dat ik terug moet naar dat behandelcentrum voor ambulante begeleiding die is dus wel sterk aanwezig. Eigenlijk heb ik ook daar geen zin in. Ik weet gewoon niet wat ik eruit moet halen. Ik zie het al gebeuren dat ze het streefgewicht achterlijk hoog leggen, elke week bij het wegen anderhalve kilo eraf trekken (kleding, maar mijn kleren wegen echt niet zoveel), keer op keer dezelfde discussies en onderhandelingen over het eten. Nee, dat zie ik niet zitten. Ben nu zelfs geneigd om maar gewoon bloed te prikken en een hartfilmpje te laten maken, dan kan ik ze laten zien dat ik gezond ben en dat het getalletje op de weegschaal niet altijd alles zegt. Wellicht laten ze het dan iets meer los, in plaats van dat ze er zo bovenop zitten.

Heb het er ook nog over gehad met mijn moeder om mijn eten maar af te gaan wegen. Aan de ene kant lijkt me dat je fijn, maar het is tegelijkertijd ook weer riskant (vanwege het dwangmatige controle stukje van de eetstoornis). Bovendien ben ik bang dat als ik mijn eten met de weegschaal opschep, dat er dan meer op mijn bord ligt dan wat er nu op ligt als we de minimum eetlijst aanhouden. Hoe dan ook, we zien het allemaal wel weer.

Nu ga ik even uitrusten, lekker slapen. Morgen aan de studie, dan woensdag en donderdag stage en dan mag ik gaan genieten van de kerstvakantie! Alhoewel, genieten... Ik heb een hekel aan deze donkere, koude dagen. Maar we gaan gewoon door.

17 dec 2018 - meld ongepast verhaal

Pelientje, vrouw, 27 jaar

growbutterfly maandag 17 december 2018 00:51
Lieve schat,

Dit gaat misschien heel dom klinken van iemand die ook in gevecht is met een eetstoornis.
growbutterfly maandag 17 december 2018 00:56
Oeps klikte perongelijk op al plaatsen haha maar wat ik wilde zeggen. Ik vind je wel seruis echt te dun hoor dat vond ik op je verjaardag al alleen mensen als wij zien zichzelf anders. Ik kan me nog herinneren dat je tegen mij zei dat ik er te dun uitzie met 45 kilo. We hebben dezelfde lengte hoe kan jij dan met minder kilo’s er beter uitzien . Sorry komt misschien heel dom over omdat ik tegen hetzelfde aanloop maar ik hoop dat ik dit tegen je mag zeggen als vriendin

Ik weet wel dat je je best doet dat doe je ook ik weet hoe klote het gevecht is meid
TimT maandag 17 december 2018 05:18
Ik ken mensen die eetstoornissen hebben of hebben gehad. Ik geloof zelf niet in dat je daar volledig van herstelt. Want het is iets, dat draag je toch mee naar je toekomst. Maar je strijd met je gewicht, probeer een balans te vinden hoe moeilijk het wordt. Wees verstandig, neem het aan een vreemde. Ik ken iemand die heeft bijna het moeten bekopen met haar leven. Laat het niet zover gaan.
Daisy maandag 17 december 2018 07:12
Vergeet nooit dat je ouders van je houden en ze jou niet kwijt willen
SweetGirl maandag 17 december 2018 09:36
Dat is nou ook precies wat een eetstoornis met je doet. Je ziet jezelf gewoon niet te dun.. al ben je het wel. Je ouders zijn terecht bezorgd. En heel logisch dat ze zich machteloos voelen omdat ze jou graag willen helpen.. Maar het niet lukt. Ze houden van jou. Doe het dan voor je ouders.. het afwegen van je eten. Dan laat je iig zien dat je ook je best doet om beter te worden.
Silhouette maandag 17 december 2018 09:59
Wanneer je jezelf zorgen maakt over het aftrekken van 500 gram voor kleding aangezien dit misschien maar 400 gram is kunnen we wel zeggen dat je een probleem hebt. Je ouders maken zich dus niet voor niks zorgen.

Daarnaast geef je aan dat je er normaal en gezond uit ziet ondanks de te lage BMI. Wanneer ik aangeef dat ik er van schrok dat je al 21 bent zul je begrijpen dat dit niet zo is. Je ziet er veel jonger uit dan dit en dat is in dit geval nu eens niet positief.

Wanneer voor jou de stap van 7 kg teveel is kun je misschien inderdaad wel het doel van 2 kg hanteren. Zo is de stap voor jezelf niet te hoog en kun je je ouders en de andere mensen om je heen wel vooruitgang laten zien.
PrankDemon maandag 17 december 2018 12:43
Hey lieverd, je weet al hoe ik erover denk. Je bent een geweldig lief en mooi mens, dus het is logisch dat je ouders en de rest van je omgeving je de ellende willen besparen.

Lukt het je om een extra snackmoment in te bouwen in plaats van grotere snacks te nemen?
Pelientje maandag 17 december 2018 12:56
@growbutterfly het komt niet dom over en inderdaad, je mag dit zeggen als vriendin. Weet dat je dit goed bedoeld.

@TimT ja ik denk ook niet dat mijn eetproblemen ooit helemaal weg gaan. Maar nee, zo ver komt het bij mij sowieso niet. Nog nooit een echt gevaarlijk gewicht gehad.

@Daisy ik weet het. Maar kwijt willen? Zo ernstig is de situatie niet, ze raken me echt niet kwijt.
Pelientje maandag 17 december 2018 13:00
@SweetGirl ja klopt, is ook zo. Ik weet dat ik mezelf niet zie zoals hoe ik echt ben en daar probeer ik ook echt rekening mee te houden. Het is echter zo dat mijn omgeving mijn lichaamsbeeld bevestigt, dat maakt het heel lastig. Sommige mensen zeggen dat ik er nu zo goed uitzie vergeleken met vroeger. Of als ze horen dat mijn ouders er zo bovenop zitten met het eten, dan zeggen ze: 'Maar je ziet er toch goed uit? Wat een overdreven gedoe.'. Of ook vandaag, ik had het erover met een vriendin van de studie. Ik zei dat ik mezelf niet te dun vind maar dat mijn psychologe had gezegd dat ze zag dat ik was afgevallen. Daarop bevestigde ze mijn uitspraak dat ik er niet te dun uitzie. En dat doet pijn. Maar dan schaam ik me ook, want zie je wel: ik ben niet dun, 'eetstoornis is een veel te groot woord', noem maar op...
Pelientje maandag 17 december 2018 13:03
@Silhouette ze trekken daar 1500 gram af voor kleding, terwijl mijn kleding misschien max 700 gram weegt? Betekent dus dat ze doen alsof ik bijna een kilo lichter ben dan dat ik werkelijk ben. Vind een kilo wel best veel, betekent dat ik dus een kilo meer moet aankomen, terwijl ze bij het streefgewicht al een flinke marge hebben.

Ik weet dat ik er jonger uitzie. Maar ik ben ervan overtuigd dat dit niet komt door het eten. Ik ben klein en ik heb altijd al een jong gezicht. Mijn moeder had dat vroeger ook toen ze mijn leeftijd was.

Doel van 2 kilo probeer ik inderdaad aan te houden, dat is beter te overzien. Echter vind ik ook dat lastig. Ik ben nu normaal, dus als ik twee kilo aankom dan vind ik dat twee kilo teveel. Ongezonde gedachte, ik weet het. Maar dat maakt het aankomen wel moeilijk.
Pelientje maandag 17 december 2018 13:04
@PrankDemon lief van je. Ik weet ook wel dat ze het beste met me voor hebben, maar vind gewoon echt dat ze doorslaan. Ja ik heb al tussendoortjes opgenomen in mijn eetlijst, op het moment staan er zeven eetmomenten op de lijst (3x maaltijd 4x tussendoor). De tussendoortjes vind ik veel makkelijker. Maar de minimale hoeveelheid van het avondeten haal ik niet.
TimT maandag 17 december 2018 14:15
Nee, ik denk dat beste wat je kan bereiken is een verstandig balans. Maar als je dit overkomt, want ik ga je zeker niet veroordelen. Je hebt hier niet om gevraagd. Maar kijk trek aan de bel op tijd. Want zoals ik lees, je hebt veel mensen die om je geven. Probeer daar kracht uit te halen, van er zijn mensen die mijn aanvaarden en ik moet wat doen. En nee, het is niet alsof je even de hoek omgaat in de zin van zo gedaan. Maar, ik hoop dat je een beetje hulp gaat zoeken.
En ik ken goed boek, van iemand die heeft alles in kaart gebracht van al die jaren van waar het fout en goed is gegaan. Een kritische blik op de hulpverlening en haarzelf in de strijd met een eetstoornis. Als je wilt mag je mij bericht sturen, dan geef ik je de link. Ga je niet aansmeren om die term even te gebruiken. Maar zelfs mijn huisarts vond het waard om te lezen.
Paarseroos (opgeheven op 11-12-2023) dinsdag 18 december 2018 08:04
Hey Pelientje,

Wat ontzettend goed dat je hier je gedachtes van je af kan schrijven!! Uiteraard heeft iedereen een mening, allemaal uit bezorgdheid.

Wat ik juist mooi vind aan je hele verhaal, is dat je zelf eigenlijk ook bezorgd bent over jezelf. Je begint het verhaal al met dat het niet goed gaat met eten en dat je je afvraagt waarom. Daarna geef je allemaal redenen waarom het niet erg is om aan te komen, of zelfs om af te vallen. Je schiet dus zelfs al in de verdediging bij jezelf.

Het lijkt mij ontzettend lastig om elke dag met jezelf in gevecht te zijn, maar je bent nog wel aan het vechten tegen een eetstoornis. Probeer dat te blijven beseffen, ook al ben je op gezond gewicht, dat stemmetje moet ook weg zijn. Je bent een vechter dat zie ik aan al je verhalen en stiekem weet jij heel goed dat het nog niet goed is en dat je nog niet beter bent.

Ik hoop dat er een dag komt dat je niet met wegen en eten bezig bent.

Heel veel sterkte en succes. Jij kan dit winnen!
NewGirl dinsdag 18 december 2018 21:51
msmiller zondag 23 december 2018 23:16
Hey Pelientje,

Ik begrijp je gedachten omtrent je gewicht en aankomen. En het is zeker zo dat de één er gezonder uit kan zien met een lager gewicht dan een ander (alhoewel dit ook iets anders kan zijn, heb je wel eens van body dysmorphia gehoord?) Als jij je gezond en fit voelt met dit gewicht, dan snap ik dat je niet aan wil komen. En dat 7 kilo heel veel en eng is, snap ik ook helemaal. Het is jouw lichaam en ik zal zeker niet zeggen wat je wel of niet moet doen. Het enige wat ik je wil meegeven is iets om over na te denken. In mijn geval heeft het zeker mijn gezondheid geschaad. Mijn hormonen gingen op mijn 20e al richting overgang en ik heb blijvende gehoorproblemen overgehouden. Ik weet niet of je kinderen wil, maar ondergewicht kan je zeker onvruchtbaar maken, en je hormonen regelen nog veel meer dan dat. Dus als die ontregeld raken, kunnen er dingen mis gaan. Ik wil je aanraden om ieder geval je gezondheid goed in de gaten te houden, en als er dingen aan de orde komen, bedenk je dan alsjeblieft goed wat je belangrijker vindt, je gezondheid of je gewicht... (Dat klinkt misschien makkelijk, maar ik weet hoe moeilijk het is, eigenlijk is het kiezen tussen je lichamelijke en geestelijke gezondheid) Ik wil gewoon niet dat je later spijt krijgt van dingen. Ik herken zoveel in jouw verhaal! Je mag me altijd een pbtje sturen. Sterkte!

O 14 sep 2018 hap alweer ( 15 )
O 14 sep 2018 hap ( 6 )
O 12 sep 2018 Texel en afscheid ( 2 )
O 11 sep 2018 Afscheid nemen ( 7 )
O 07 sep 2018 Lieve Mike ( 5 )
O 05 sep 2018 Rust zacht ( 12 )
O 25 aug 2018 Blog ( 4 )
O 21 aug 2018 #gewoonomdathetkan ( 1 )
O 27 jun 2018 Hoe is het leven nu? ( 3 )
O 23 mei 2018 Meet Sari* ( 8 )
O 19 mei 2018 Verkoop Apollo* ( 2 )
O 29 apr 2018 foto-update Scott ( 4 )
O 22 mrt 2018 Update: huisarts, stage en begeleiding ( 2 )
O 09 mrt 2018 Advies? ( 8 )
O 04 jan 2018 Afspraak huisarts ( 3 )

vorige volgende