There it goes

The world goes by, it doesn't involve me, it doesn't need me to go on.
Still I'm here, silently watching, not making a move to stop it, to join in. I'm numb. Nothing gets through, I'm living through my automatic pilot and it is all going great. I won't think, I will not show my emotions. Why not? Because I like to have this feeling that I am strong. I want to become stronger because of this. I hate the feeling that I'm weak. So here I am, strong. Although I do nothing to join this world, I just stare dumb at it and let it pass. I do not think, because that's dangerous, i could lose control. So I'll just be numb. Let it happen, but let the outside think I'm okay. That is what works best for me. Indoors I'm helping and I'm being strong and brave, so that my parents can lean and depend on me, outdoors the world goes by without me. I barely notice, I just stare, with a smile.

Broer kan er niet tegen, dat is duidelijk. Hij vlucht. Als ik heel eerlijk ben heb ik soms ook de neiging om te vluchten, weg weg weg. Ik zag een vliegtuig vliegen vandaag en het was toen dat mijn vluchtgevoel toenam, ik wilde in mn eentje in dat vliegtuig zitten, om dan te landen in een ander land, om daar te schreeuwen, te leven, te schrijven, te genieten, te huilen, alles te doen wat ik zelf wil, zonder gevoelens dat ik thuis moet blijven. Weg weg weg. Ik wilde met broer mee vanavond, hij vroeg t nog, maar ik had hoofdpijn en was moe. En voelde me schuldig tegenover pap en mam, zoals altijd de rede dat ik nooit savonds uit ga etc.. Ik mis t wel eens, doe t zelf want ik mag wel, weet alleen dat pa t niks vind. Schuldig ga ik me voelen. Maar als ik egoïstisch zou doen zou ik na mn examens vertrekken, naar t buitenland. The UK, Italië, Scandinavie, ik zou weg gaan. En op kamers gaan. Niet omdat ik niet van mn ouders houdt of omdat ze streng zouden zijn ofzo, maar gewoon omdat ik zelfstandiger wil worden, omdat ik me klein voel, omdat ik voel dat ik me zo in moet houden de hele tijd. Ik wil weg uit dit huis, vaak langskomen maar wel een vluchtroute hebben, zoals broer. En pap en mam moeten leren zich met zn tweeën te kunnen vermaken. Pff het is gewoon moeilijk en irritant. Ik heb t gevoel dat ik hier nooit meer weg kom. Ik wil na mn examen naar t buitenland, het is Europa, dichtbij ook nog! Maar pap en mam zijn daar fel tegen, eerst studeren.

Ik word gek, wil alleen zijn, niet afhankelijk zijn van anderen, even geen rekening houden met, gewoon doen wat ik wil. Weg hier, gewoon eventjes weg. Met mezelf op vakantie.

I feel locked up, but the prison guard is just me, hiding behind the bars.