Tranen om eigen verhalen

Soms is de behoefte om te schrijven zo groot maar komt er geen enkel zinnig woord uit.
Gevoel, willen en kunnen ligt te ver uit elkaar op zo'n moment.
Dit is er weer zo één.

Het liefst zou ik neerzetten hoe ik gegroeid ben, hoe goed het met me gaat en hoe fijn ik in het leven sta. Ik zou willen vertellen hoe ik mijn vriendje lief heb, hoe ik intens kan genieten van een jongen/man buiten mijn vaders knuffels. Graag liet ik mezelf zien zoals ik ben omdat ik trots, tevreden en blij ben met wie ik ben en hoe ik leef.

Nu, nu is er niets anders dan tranen, een naar gevoel en onrust in mij.
Wil ik zo stil mogelijk zitten en niet bestaan, of is de storm die in mij raast naar buiten toe te vertalen?

Net een aantal verhalen terug gelezen van vorig jaar rond deze tijd en flashbacks die ik opgeschreven heb. Ik ben er nog niet, nee er zijn er nog meer. Allen zal ik ze niet op kunnen schrijven. Nu niet, nooit niet. Er is zó veel gebeurd. Soms.. kom ik ergens en in eens zie ik een filmpje voorbij flitsen. Kut. Weer een trigger, weer een extra herinnering. Ongeloof en onwetendheid is wat ik dan wil laten gelden maar helaas weet ik telkens weer dat het waarheid is.

Zit trillend op mn bed, lijk bleek koppie waarbinnen het één grote chaos is.

Ooit zal ik inzien en willen aanvaarden dat dit goed is voor mijn groei, voor de stijgende lijn en de berg die ik aan het beklimmen ben, maar nu zou ik gewoon weer eens willen verdwijnen..

27 dec 2009 - meld ongepast verhaal

Past&Today, vrouw, 33 jaar

X.Little.! zondag 27 december 2009 14:45
gizmos (opgeheven op 29-1-2010) zondag 27 december 2009 15:35
Some memories are in your head and stay there.
But your right, one day you will see the need of all this..
The tears will give your heart space.
Just Liz zondag 27 december 2009 15:50
Logisch, je zit er middenin..en dan is het één grote put waar je in zit..maar door gewoon te blijven adem halen, en de rit uit te zitten, zul je zien dat deze bui weer overwaait en dat zal gebeuren, het is niet fijn erin te zitten, maar bedenk, dat er heling plaatsvindt..vaak hoef je niet eens te weten welk stukje eruit komt, dus terg jezelf niet, door te wroeten, het beste wat je kunt doen is aan je gevoel toegeven..en huilen is een goede optie, dat zal de schoonwassing bevorderen..en vooral jezelf vergeven dat er even niks uit je handen komt..en lief zijn voor jezelf, daarbij is het logisch dat in tijden van rust (bijv. een vakantie) krijgt je lichaam en geest de ruimte om te helen...dus dat het nu gebeurt vind ik niet zo verwonderlijk..

*knuffelt Past*
flinder (opgeheven op 22-03-2024) zondag 27 december 2009 20:37
Paarseroos (opgeheven op 11-12-2023) woensdag 30 december 2009 02:25
herkenbaar...
sterkte.

O 18 okt 2012 Someones watching over me ( 1 )
O 10 okt 2012 'Je bent er unhappy door' ( 1 )
O 09 okt 2012 Ik vraag me af ( 4 )
O 07 okt 2012 Depressief? ( 6 )
O 01 okt 2012 Halve boodschappen doorgeven ( 5 )
O 01 okt 2012 Luizenleventje ( 5 )
O 30 sep 2012 Mijn slaapritme ( 1 )
O 29 sep 2012 De weg zal lang en zwaar zijn ( 6 )
O 29 sep 2012 Fysiek en mentale hulp ( 5 )
O 25 sep 2012 Vreselijk gedroomd ( 2 )
O 24 sep 2012 Wat ik mezelf (en anderen) mag geven ( 3 )
O 23 sep 2012 De moed voor de losbreking ( 7 )
O 16 sep 2012 Nachtmerries
O 16 sep 2012 kwaadheid en verdriet ( 3 )
O 10 sep 2012 Dit raakt me niet ( 2 )

vorige volgende