Update

Het is inmiddels meer dan 2 maanden dat de relatie tussen mij en mijn ex vriend is beëindigd. Ik heb geen spijt van mijn keuze ondanks dat er momenten zijn die ik mis. Maar ik mis niet zozeer hem maar het feit dat ik een relatie had. Na de relatie breuk een kleine terugval in het roken maar daar ook inmiddels 6 weken weer mee gestopt. Daarnaast leef ik gezonder. Ik zwem 1x per week, fiets naar het werk (niet elektrisch) en wandel elke dag. Ik ben 4 kilo afgevallen iets wat voor mij heel moeilijk is. Want ik begon de dag het liefst met een tompouce en eindigde met een pizza. 1.5 geleden woog ik rond de 80 kilo nu weeg ik 68 kilo. Nog 3 kilo en dan zit ik in een gezonde BMI.

Wat betreft medicijnen, GGZ, mentale toestand is wisselend. Ik krijg nog steeds 1x per maand injecties aan medicatie toegediend. En slik daarnaast nog extra medicijnen tegen bijwerkingen van de injectie. Ik heb het geaccepteerd maar natuurlijk vraag ik mij wel af wat voor rommel er allemaal in mijn lichaam komt. Kan mijn lever dat wel allemaal verwerken. Gratis drugs. Maar het staat voorgeschreven. Mentaal gaat het op en af er zijn dagen dat mijn stemming -10 onder het nulpunt zakt. Dat ik obsessief bezig ben met aan de dood denken. Maar er zijn ook momenten dat ik blij ben om te leven en blij ben met hoe het nu gaat. Mijn toverwoord is toch afleiding zoeken. Onder de mensen blijven. En je emoties omarmen soms lig ik ook huilend op bed maar dat is oké.

Rond de zomer blaas ik 33 kaarsjes uit. De tijd gaat snel en met het uitmaken van de relatie zijn mijn gedachten rond een kinderwens steeds reëler gaan spelen. De man waar ik het mee uitmaakte wou wel een kind met mij maar ik niet met hem. Ik heb het al met de GGZ besproken maar Januari 2026 wil ik naar de huisarts stappen voor een doorverwijzing naar vruchtbaarheidskliniek voor een traject voor het BAM moederschap. Een spannende beslissing op heel vlakken. De eerste vraag is al, gaat de huisarts mij die verwijzing geven? Met mijn pschyiaterische verleden. De ggz staat wel achter mij als ik het echt graag wil steunen zij mij in beslissing maar zij zijn niet degene die het goedkeuren. Soms denk ik wel bijmezelf hoe ga je dat in godsnaam voor elkaar krijgen je kan nog niet eens kapotte lamp vervangen. Je stemming wisselt teveel. Je kan niet zorgen voor dat kind. Maar mijn moeder gevoelens zijn zo groot, niet weg te poetsen. Dat ik gewoon denk ik ga het stap voor stap proberen. Eerst de verwijzing proberen en dan de aanmelding bij een vruchtbaarheidskliniek met een kinderwens. Ik wil het zo graag. En nu is de kans om het in werking te zetten. Ik zie mezelf de komende jaren geen nieuwe partner vinden en al zeker niet een kind van een man. Al mijn relaties hebben nooit langer dan een jaar geduurd. Ik ben gewoon heel ingewikkeld om mee te leven en de juiste ware liefde weet ik niet eens of ik in geloof.

Nog een leuk nieuwtje. Ik ben ongeschonden mijn proeftijd doorgekomen en krijg nu een contract van 9 maanden. Ik geloofde niet toen ze het zeiden. Maar het is echt zo. Ik werk als je het vergelijkt met andere wel minder uren. Maar je moet ergens beginnen toch?

Zover mijn update.