Update van de ups en downs

Ook vanuit deze mD-er is het tijd voor een update.

Hoewel velen het gewend zijn geworden dat deze past&today sterk is en enorm gegroeid is ten op zichten van een jaar of wat geleden, moet ook dit meisje bekennen dat er ook zeker dalen zijn. Momenteel ben ik op een punt dat ik ervaar dat er veel gelijkenissen zijn met de periode van zo'n 5 jaar geleden. Het gaat gewoon niet zo lekker. Er zijn grote vraagtekens en ik weet maar slecht hoe ik die zou kunnen beantwoorden. Daarbij moet ik bekennen dat ik ook niet zo goed de vragen weet te formuleren, omdat ik er gewoon geen zin in heb. Geen zin hebben, is een vaak voorkomend 'dingetje' waarvan ik mezelf werkelijk afvraag of het geen zin is of geen moed/energie/puf voor. Als mijn wil naar het positieve niet zo sterk was geweest, stond ik nu sowieso niet meer rechtop. Maar... de wil zwakt al weer eventjes af en gelukkig heb ik die aan voelen komen en kon ik hulp in schakelen.

Toch.. vind ik dit voelen eng en naar. Alsof ik weer moet vechten terwijl ik niet weet wat mijn doel is. Vijf jaar geleden wist ik dat ik op weg moest naar mijn vrijheid. Nu vraag ik mij af wat mijn doel is. Mijn hulpvraag.
Ik ben gék op mijn vent. Op zijn persoontje, op het leven met hem, op seks met hem, op zijn met hem. Ik ben echt blij met hem en daarin wil ik niets veranderen. Mogelijk zit daar wel angst. Misschien zit daar wel de knoop. Toch vraag ik me af of daar reden toe is. Hij stimuleert mij hulp te zoeken, laat mij vrij als ik móet typen, mijn tijd nodig heb (pak ik veel minder dan hij, moet ik echt meer doen en leren). Hij wil dat het goed met mij gaat en zegt letterlijk 'het kan je alleen maar sterker maken. Ik loop niet zomaar weg'. Hij raakt niet van slag als ik huil. Hij probeert grapjes te maken om me rustig te krijgen. Zelfs als ik duidelijk maak dat het niet het moment is en dat het er gewoon even uit moet, weet hij mij vast te pakken en probeert hij iets van mijn gedachtegang rustig te krijgen.

Ik heb veel terug gelezen maar ook veel in mijn hoofd doorlopen van 'toen'. Dat is lastig uit te leggen. Toen als in 'toen hij aan me zat' en 'toen ik hulp nodig had' en 'toen ik het op tafel smeet en toen ik deelde' en euhm.. ook toen als in de toen die ik nu aan het maken ben. Ook dit is weer een spannende tijd. Dát ik een intake aan ga om te kijken óf ze wat voor mij kunnen betekenen haalt al weer voldoende denkvoer aan. Een digitale vragenlijst invullen over het algemene gevoel en denken is oke. Dat ik direct daarna een vragenlijst krijgt waarvan ik wéét waar de antwoorden toe leiden is wel een dingetje. Of ik schrikachtig ben, of ik lichamelijke klachten heb, of ik bang ben op straat, of ik een bepaald soort mensen vermijd. Ik ken die vragenlijsten over seksueel misbruik en ik weet dat er getest wordt op depressie. Ik weet dat ik er niet gunstig (als in niet kerngezond) uit ga komen en ik geloof dat ik dat niet per se hoef te horen. Ik vecht er al jaren tegen en voor om zo goed mogelijk m'n best te doen om me redelijk te voelen en mee te doen met de maatschappij en vooral te laten zien hoe goed ik ben en hoe geweldig iedereen mij kan vinden. En nu wil ik dat zelf ook weer voelen. Dat is er een tijd geweest. Energie en zin en levenslust, gewoon bij het wakker worden en zelfs niet willen slapen omdat er nog veel meer leuks was op de dag. Ik wil het weer, maar de energie ontbreekt me.