Vakantie

Het was best veel moeite om mijn fiets helemaal vanaf midden-Nederland naar Texel te vervoeren. Het begon met mijn fiets naar het goede perron transporteren. Ik besloot om het gootje in de trap te gebruiken, want dat doen andere mensen ook, maar toen bleek mijn band niet te passen en stuiterde ik de trap af. Ik brak een brillendoosje onderweg. Het was vast hilarisch voor omstanders.
De rest van de reis heb ik de lift gebruikt.

Andere mensen hadden ook het geweldige idee om een fiets mee te nemen in de trein, wat resulteerde in een stuk of acht fietsen bij de fietsenruimte in de trein, wat weer resulteerde in een blokkade van meerdere doorgangen. Zoals: de deur, de weg naar de wc, de andere deur, de trap omhoog en de trap omlaag.
Leuke tijden.
Gelukkig moesten sommigen eerder eruit, waardoor er op gegeven moment weer ruimte ontstond.

Mijn vriend wilde een fiets huren op Den Helder, maar dat bleek niet te gaan, dus toen moesten we lopen naar de boot. We kwamen ook nog eens op de Juttersmarkt terecht. Uiteindelijk hebben we twee boten vertraging opgelopen.
Eenmaal op Texel, huurde mijn vriend gelijk een fiets. Toen konden we fietsen naar onze AirBnB: een lekker klein blokhutje ergens in het midden van het eiland. Toen ik de dag van tevoren, vlak voordat ik ging slapen, mijn mobiel checkte, zag ik dat onze aanvraag geaccepteerd was. Daarna was het een beetje gehaast, want o-mijn-god we gaan last-minute naar Texel, niet je handdoek vergeten, want ze hebben geen handdoeken!
Twaalf uur later zaten we in de trein.

Onderweg heb ik kort een schaap geaaid. Gewoon, een schaap, langs de route, dat nietsvermoedend achter een hekje stond. Schapen zijn volgens mij niet echt knuffeldieren, maar ik roep al een hele tijd dat ik een schaap wil aaien, dus nu kan ik dat van mijn fictieve Bucket List afstrepen. Zijn vacht was dik. We gaven hem nog wat gras aan als dank.

Die eerste dag waren we naar het strand geweest, want het was toen nog rond de dertig graden. Daarna gingen we pannenkoeken eten, bij een pannenkoekenboerderij waar ik al eens eerder pannenkoeken had gegeten, en daarna gingen we lekker niksen.
Ik ben al twee keer eerder op Texel geweest, maar mijn vriend nog niet. Daarnaast is mijn geheugen slecht en had ik een vaag gevoel dat ik al eerder hier was geweest en deze pannenkoeken had gegeten, maar ik wist het niet zeker tot mijn moeder appte dat we daar inderdaad waren geweest.

De volgende dag was 'zeehondjesdag'; we gingen naar Ecomare. Eerst brunchten we wat in De Koog, waar mijn vriend in de Jumbo een grote fles stroopwafellikeur tegen kwam. Toen namen we ook maar wat prosecco mee en gingen we eerst terug naar het huisje, om vervolgens naar de zeehondjes te gaan.
Het was blijkbaar 'walvissendag' op Ecomare. Tussen de kleine kindjes hebben we gezien hoe de zeehondjes en bruinvissen werden gevoerd, want dat is leuk. Daarna hebben we nog wat gewandeld in de duinen daar. 's Avonds gingen we in Den Burg uit eten; eerst hadden we nog schilderspullen gekocht bij de Action. Canvassen, goedkope kwasten en goedkope verf, en wat champagneglazen, want mijn vriend wilde geen prosecco uit plastic bekers drinken. De prosecco was overigens voor als we sterren gingen kijken, in de duinen ergens. Ik at die avond lekker lamsvlees en op een of andere manier waren we middenin een avond ringsteken terecht gekomen.

Daarna gingen we schilderen en vervolgens gingen we met een picknickkleed, een kleedje, een fles prosecco en twee proseccoglazen op stap, de duinen in, om een plekje te vinden om sterren te kijken.
We fietsen naar het strand en langs het strand liep een paadje de duinen in. Er staan nergens straatlantaarns, maar de zon was nog niet onder gegaan, dus we konden een bankje zien. Daar zijn we voor gaan liggen. In een paar uur tijd heb ik zo'n vijftien vallende sterren gezien. Tussendoor stootte ik nog een glas prosecco om. Het was alleen heel koud, dus we moesten weg omdat ik zo zat te rillen. Het was wel heel mooi. Zo bij mij in de buurt zou je nooit zoveel sterren kunnen zien.

De volgende dag gingen we op zeehondentocht, op een klein bootje. Daarvoor aten we een broodje vis, daarna aten we inktvisringen met patat. En daartussen voeren we naar de zandbanken met zeehondjes. De zeehondjes staken in het water hun kopjes omhoog, om ons te bestuderen. Wij bestudeerden ze terug.
Onderweg naar het huisje bleef het maar regenen en zijn we daar onder de douche gedoken en nog maar wat meer gaan schilderen. Mijn kunstwerk heb ik aan mijn vriend gegeven, want ik zou niet weten wat ik ermee moet doen.

De volgende ochtend moesten we alweer wieberen. We zijn nog eventjes langs het Juttersmuseum geweest, waar, uh, heel veel troep ligt. Daarna trotseerden we de wind richting de boot. Het was niet oké. Ik had er de conditie niet voor.
Eenmaal op de boot kwam ik erachter dat er een giftshop is en ze daar ook zeehondenknuffels hadden. Nu hebben ze letterlijk overal zeehondenknuffels in Texel, maar ik had nog een leuke gevonden. Deze sprak me echter aan. Mijn vriend kocht hem en ik noemde hem 'Robbie'. Ha, ha.

We namen de trein terug en halverwege haalde ik mijn eerste snack, een cheeseburger, uit de muur.
'Ben ik nu een echte Nederlander?' vroeg ik.
'Heb je al met een polsstok over een sloot gesprongen?' vroeg mijn vriend toen.
'...Nee?'
'Dan nog niet.'

Mijn vriend vroeg me wat ik het leukste vond aan de vakantie, ik wist het eigenlijk niet, hij zei overtuigend dat hij het sterrenkijken het leukst vond en dat we dat wel nog eens een keer zouden kunnen doen. Ik zou alleen niet weten waar, want ik denk niet dat het ergens zo mooi is als op Texel.


'Kijk, een vliegtuig.' wees mijn vriend, 'Ik keek er best wel naar uit om weer eens met een vliegtuig te gaan.'
'Volgend jaar gaan we ook met een vliegtuig.' zei ik.
'Oh? Is dat zo?'
'Dat vind ik. Dat is een mening.' antwoordde ik.
'Is dat objectief, of subjectief?'
'Subjectief, mijn mening. Maar dan gaan we naar Griekenland. Vind ik. Of iets als Kroatië, want dat meer was best mooi. Ik ben geïntrigeerd door... Istrië? Volgens mij? Of Macedonië of zo. Cyprus kan ook wel. Zoiets.'
'Hmm.'
'Je hebt nog een jaar om te sparen.'
'Hmmmmmm.'
'We zien nog wel.'