Vluchten naar school
Op dit moment ben ik alleen thuis.
Om half 1 moet ik richting het staton om naar school te gaan.
Het liefst zou ik thuis blijven vandaag maar ik ben geen spijbelaar.
Nooit geweest, nooit gedaan.
Op één uurtje na dat niet eens verplicht was.
Vandaag twee lessen die ik zou mogen missen, maar toch ga ik heen.
Waarom? Geen idee. Het lijkt op spijbelen in mijn ogen, wat het niet hoeft te zijn.
Daarbij komt mijn broer zometeen thuis en wat doet het me pijn te denken dat ik nu naar school moet.
Het liefst zou ik nu vast gaan en me daar doodirriteren aan het rumoer en gezeur van klasgenoten.
Het is dat ik afgesproken heb met een ander in dezelfde trein en bus te zitten, anders was de stap te makkelijk om te gaan. Ik kijk het aan. Of hij zijn gang gaat en mij daarbij met rust laat en anders.. weet ik waar ik heen moet.. ; naar school.
Bah, zo wil ik niet meer denken, zo wil ik niet zijn.
Ik moet hem een kans geven.
Maar alle kansen die hij al gehad heeft, heeft hij nog nooit benut.
Blub.
Past&Today, vrouw, 33 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende