Stekeblind
Oost-Indisch doof
Natuurlijk zal ik het bewaren, maar alles heeft z'n eigen redenen. Ik was het al van plan en heb het veilig weggeborgen, op een plek waar ik het ooit weer zal vinden. Dan zal ik denken: 'O ja, dat was toen.' Niet: 'Ik kijk er iedere dag naar en koester het in mijn hart', zoals jij het verlangt. Ik laat je echter heilig geloven in je eigen gedachten. Veel heb ik al stukgemaakt door eerlijk te zijn, meer is niet nodig.
Vandaar ook dat je niets terug hoeft te verwachten. Alles wat ik schrijf, is niet voor jouw ogen bestemd. Natuurlijk blijf ik je een klein beetje hoop geven, zodat 't langzaam af kan bouwen. Natuurlijk reageer ik (af en toe) nog op wat je me vraagt. Ik ben niet van jou en zal dat nooit worden. Ik wil niet dat jij van mij wilt zijn.
En dus blijf ik hier nu zitten
En blijf ik hier nu wachten
Tot het water ooit weer in beweging komt
En dan drijf ik mee
Tot aan de zee
Maar ik wacht niet, niet meer, op jou. Ik denk ook niet dat ik nog lang blijf zitten, ik heb er genoeg van. Altijd maar dat nietsdoen, slapen, studeren; dat asociale leven van mij, want dat is het. Asociaal. Misschien lijkt het alsof ik een leuk mens ben, voor jou, maar je hebt het mis. Je wist al dat ik gemeen ben, maar dat asociaal moet je zeker nog even meenemen. Ik ben leuk, lief en gezellig, maar gemeen en asociaal. Wie durft er met mij te leven?
Altijd ben ik
In beweging geweest.