Wat heb ik gedaan?

Na een uitval van net, een flinke woordenwisseling, zwijgen en tranen van mijn kant komt mn moeder net mijn kamer in 'ik heb nog eens nagedacht, dinsdag is pappa ook vrij en hebben wij na schooltijd een gesprek met zn drien. Jij gaat ons vertellen wat je vindt en wat je niet vindt. Jij gaat zeggen wat je denkt, wat je wil en wat je niet wil. Je gaat grenzen stellen. Je gaat elke dag vertellen hoe het gaat en hoe je dag was en elke week bepaal je wat je doet en wat je niet doet'

Je gaat maar eens praten met ons.

Het is iets wat ik al tijden wens. Kunnen praten met mijn ouders. Ik heb het altijd gewild, maar voor mij voelt het nu zo verkeerd. Het is een moment dat ik niet eerlijk vind. Ze zullen me vragen stellen over mijn gedrag, ze gaan me vragen stellen over wat ik wel en niet leuk vind en gaan grenzen voor mij stellen.

Dat ik 19 ben maakt dr niets uit. Ik ga dinsdag of woensdag met hun praten en een beslissing nemen. Een beslissing die voor mij onduidelijk is. Ze vindt dat die beslissing is alles wat hier boven staat.

Wat kan en moet ik vertellen? Ik kan het er niet uit gooien. Het kán verdomme gewoon niet.

'ik vind het zo ontzettend leuk dat je broer na lange tijd weer elke avond thuis is, gezellig met zijn vijven maar het lijkt wel alsof het niet gezellig mag zijn.'

'ik weet niet wat er in jou omgaat en wat je denkt en ik vind het verschrikkelijk om van een ander via hyves of zo iets te horen door een kreet die je daar plaatst, hoe het met je gaat'

Ik haat het. Ik haat het echt.

'het geen waar je nu mee bezig bent is een schild om je heen bouwen tegen ons. Ik kan je vertellen dat ík het niet meer vol houd. Dat mijn kleine beetje energie dat ik nog had, totaal verdwenen is en dat heb ik aan jou te danken.'

'je gaat maar leren zeggen wat er is zodat wij met je mee kunnen denken en beslissen'

Ik weet het verdomme niet meer. Het enige wat ik wil is dat ik mijn levenslust weer terug vind en ga genieten van de dingen die ik altijd zo leuk vond. Het is weg, al tijden, al jaren. En nu.. nu moet ik in een paar dagen gaan vinden wat ik wil? Dat is het probleem, ik weet niet meer wie ik ben omdat het altijd verstopt is geweest en door een ander gestuurd wordt.

19 sep 2010 - bewerkt op 21 okt 2010 - meld ongepast verhaal

Past&Today, vrouw, 33 jaar

Faye,, (opgeheven op 18-12-2010) zondag 19 september 2010 11:06
Jeetje, ik kan me voorstellen dat dit moeilijk voor je is. Maar misschien zou je dit als een opening kunnen zien... Vertel je verhaal, zeg je ouders wat het probleem is, wat je belemmerd, waar je zo'n verdriet om hebt, waar je zo angstig om bent. Ongeacht de consequenties, wat jij voelt is belangrijk.
Robyn (opgeheven op 30-4-2011) zondag 19 september 2010 11:27
Ik ben het niet eens met Faye.
Jou titel 'Wat heb ik gedaan' kan iets anders betekenen dan zoals ik het opvat want ik kan nergens uit opmaken dat jij iets gedaan hebt waarop je nu gestraft moet worden.
Uit jou verhaal meen ik wel op te maken dat je je voelt alsof je op het matje moet komen bij je ouders. Terwijl je 19 bent en heel natuurlijk je eigen leven in wilt gaan richten, incl. je gevoelens.
Jouw gevoelens zijn van jou ! En hoe graag je ouders ook willen weten hoe je je voelt, JIJ bepaalt wat ze mogen weten of juist niet.
Het is al moeilijk genoeg om je eigen leven in te richten en dat wordt er niet makkelijker op wanneer je ouders je op je 'vingers kijken'.
Je moeder zegt dat JIJ maar eens grenzen moet stellen ? Het lijkt wel of zij daarmee zegt dat ZIJ die gaat stellen; Zij wil nu gaan bepalen dat jij haar deelgenoot maakt van jou leven maar dat is toch écht aan jou, hoe vervelend dat ook is voor je moeder.
Dat ze je pa er ook bij wil hebben komt bij mij over alsof ze zich dan sterker voelt staan...
Je zit in een hele moeilijke situatie en ik hoop dat je alleen los laat wat JIJ wilt dat ze weten.
Jij hebt recht op je privacy !
Reopyfth zondag 19 september 2010 11:37
De waarheid is ontzettend waardevol, een basis waar je op kunt leunen. Leugens of een andere versie van de waarheid, zijn los zand. Je kunt er niet op bouwen. En eroverheen lopen kost enorm veel energie.

De waarheid is wat die is en is enorm krachtig. En ik hoop met heel mijn hart, dat de waarheid, hoe gruwelijk die ook mag zijn, een stevige hoeksteen voor je kan en mag zijn. Een startpunt van waar je de daaruit voortvloeiende problemen met gemak en kracht aankunt.

In die zin, vind ik dit heel mooi nieuws.
Deze worsteling kan je winnen.

Knuffel
Mia. (opgeheven op 28-12-2012) zondag 19 september 2010 11:46
Wat Reo aangeeft..

Hier kún je uitkomen. Soms moet je je wat rotter voelen om er daarna sterker uit te komen. De waarheid kan hard zijn, maar een leven vol leugens is veel moeilijker. Je vind de kracht wel
Robyn (opgeheven op 30-4-2011) zondag 19 september 2010 11:47
Reo, je hebt gelijk maar Past&Today staat nog helemaal niet sterk in haar schoenen om die waarheid op tafel te gooien.
Dat komt nog wel maar nu is dat te vroeg.
reolien zondag 19 september 2010 12:28
Ik denk dat een ander helemaal niet kan beslissen of het tijd voor haar is of niet. De keuze is volledig aan haar. Laat haar de beslissing nemen en duw haar niet een kant op die ze misschien helemaal niet wilt.

@ Past&Today, heel veel sterkte. Ik hoop dat je er samen met je ouders uit gaat komen.
Reopyfth zondag 19 september 2010 12:29
Als ze de situatie, zoals die nu is, aankan. Kan ze de situatie, ondersteunt door de waarheid, zéker aan.
Het gevoel dat dat met zich mee kan brengen, is er, óf niet,.... dat is aan P&T.

Of iemand al dan niet sterk genoeg in haar schoenen staat, is niet aan mij om te beslissen, want damn, als ik iemand sterk vind, is het deze dame wel!
Robyn (opgeheven op 30-4-2011) zondag 19 september 2010 12:36
Met dat ze er niet sterk genoeg voor is bedoel ik DIT moment.
Ze wordt uit haar tent gelokt, haar moeder overvalt haar ermee.
Jullie hebben gelijk, waarschijnlijk is deze dame er één die haar mannetje staat maar ze krijgt de kans niet om zich voor te bereiden zich open te stellen.
Zoals ze haar verhaal schrijft komt bij mij over als een grote angst. Wie is er mentaal sterk wanneer ze in angst verkeerd ?
reolien zondag 19 september 2010 12:43
Dat begrijp ik allemaal en ik begrijp ook dat je wilt aangeven wat goed voor haar zou zijn (op basis van een verhaal, meerdere verhalen). Ik denk alleen oprecht dat iemand dat niet kan beslissen voor haar.
Ze is inderdaad sterk, want ze houdt zich staande in een situatie die menig mens absoluut niet aan zou kunnen, maar alsnog kan je niet voor haar zeggen wat het beste voor haar is.
Ik laat het hier bij, want ik vind het ook niet echt een verhaal waarna je lekker kan gaan discussiëren.
P&T nogmaals sterkte en ik hoop dat je de juiste beslissing maakt
Robyn (opgeheven op 30-4-2011) zondag 19 september 2010 12:49
Ik heb idd geen andere verhalen van P&T gelezen maar dit laatste verhaal herken ik uit eigen ervaring.
Ik beslis niks voor haar, ik raad haar alleen maar aan voorzichtig om te gaan met haar gevoelens en die pas te delen wanneer HAAR dat uitkomt, precies zoals ze dat zelf ook al in haar verhaal schrijft; 'Het is nu het verkeerde moment'. En dat denk ik net zo !
Gewoon ik zondag 19 september 2010 13:59
Maar... wanneer is het het goede moment, dan?

Want deze situatie gaat van kwaad tot erger. Ik zou inderdaad zeggen: zie het als een opening, wat natuurlijk niet hoeft te betekenen dat alles meteen gedeeld moet worden, maar er ís een opening tot praten. Tot écht praten. En P&T beslist zelf waarover. In die zin voeg ik me bij Reolien.
Gewoon ik zondag 19 september 2010 13:59
En, P&T, natuuuuuuurlijk ontzettend veel sterkte (want dit is ronduit kut en oneerlijk), en veel liefs.
kruidje zondag 19 september 2010 14:02
Tja..
Een gesprek is zeker nodig. Liever natuurlijk op jouw initiatief.
Want nu lijkt het op 'sta-of-ik-schiet'. Niet vragen wat er met JOU is, waarom je niet lekker in je vel zit. Nee, het is HAAR egoïsme die haar hiertoe drijft. Ze wil, koste wat het kost, ''happy family'' spelen. Alles moet perfect zijn. En daar moet alles voor wijken.
Ook jouw geluk..

Kun je niet gaan praten met die mensen die hiervan weten? Zij was toch psychologe?
Gewoon om haar raad vragen? Niet bang zijn om te VRAGEN meis. Ik weet zeker dat ze je willen helpen. En verder ; schrijf dingen op die je zeggen wilt.
En nee, je hoeft niets te zeggen wat je nu nog niet kan. Maak duidelijk dat je meer ruimte wilt voor jezelf. Dat je wilt dat jouw ''ruimte'' gerespecteerd wordt als je daarom vraagt. Lijkt mij een legitieme vraag.

Veel liefs
maxim (opgeheven op 26-1-2011) zondag 19 september 2010 15:16
Ouders zijn ook maar mensen, zijn niet prefect en maken fouten. Jouw ouders maken zich zorgen, ze snappen je gedrag niet, snappen niet waarom jij doet tegen je broer zoals je doet. Dat er iets aan de hand is hebben ze gelukkig wel door. Je ouders hebben onderling, natuurlijk ook al gesproken wat er met je aan de hand zou kunnen zijn. Door de huidige media aandacht en publieke discussie over de toestanden in de katholieke kerk is misschien zelfs de optie dat er seksueel misbruik speelt ook al bij hun te spraken geweest. Maar dat gebeurt alleen in andere gezinnen, niet bij hun kinderen, want als er iets zou zijn dan vertellen onze kinderen dat … dus niet!

Houd er dan rekening mee dat dit als een shock bij de ouders over kan komen en hun reactie is op voorhand niet te voorspellen, ongeloof, woede, verdriet , schaamte, gevoel van falen als ouders, begrip .. het kan allemaal.

De gezinssituatie zal ook kompleet op zijn kop staan en veranderen, maar nu is de sfeer ook al niet goed, een hoop ruzie, waar jij vaak de schuld van krijgt. Niet eerlijk, niet terecht … Jij bent niet de oorzaak, maar je broer! Jij doet dit je ouders niet aan maar je broer!

Je ouders hebben nu het eerste stapje gezet, ze willen praten, grijp die kans! Gisteren heeft je moeder al een poging gedaan, geloof mij, die poging hebben je ouders onderling al besproken, je vader zal tegen je moeder hebben gezegd “probeer jij maar met haar te praten, moeders en dochters zijn intiemer onderling (ouder logica)”. De afspraak over aanrakingen is een onhandige poging van je ouders om iets te doen, het geeft wel aan dat je ouders willen helpen.

Een baby die huilt, pijn heeft of honger, kan ouders tot waanzin drijven, omdat ouders willen troosten, helpen en zorgen, maar een baby kan niet praten en niet uitleggen wat er aan de hand is. Jij bent 19 en kan praten, hoe ontiegelijk vervelend de gezinssituatie ook zal worden, je ouders kunnen dan eindelijk wel doen wat er gedaan moet worden. Je moet ze de kans geven, vader en moeder voor jou te zijn. Jij heb ze zooo nodig nu.

Ik las dat je broer, je nu ook al aanraakt als je ouders erbij zijn, hij voelt zich steeds sterker worden, steeds zekerder van zijn zaak, steeds meer macht over jou … als je het niet stopt, wordt het alleen maar erger. Nu is het moment, jij denkt dat je er niet klaar voor bent, maar dat zal je nooit worden ook. Jij wordt niet sterker, in tegendeel, alleen maar zwakker omdat hij sterker wordt.

Praat, schreeuw, huil, gil … zwijg niet langer
Just Liz zondag 19 september 2010 15:35
Met kruid eens..

en dit zou als het om mij ging, dus spreek voor mezelf, als ik in jouw situatie zou staan en op dit punt zou wezen HET moment zijn, om hun eerst het filmpje te laten zien..zonder uitleg en dan mogen ze afvuren..mijn mening he..niet meer en niet minder..sterkte..
Mia. (opgeheven op 28-12-2012) zondag 19 september 2010 15:52
Eens met Maxim en verder is alles ook al gezegd door andern.. hoe rot het ook is
HIMmama18 zondag 19 september 2010 17:27
Ik wou ook nooit vertellen wat er was gebeurt met mij. maar toen mijn ouders er over begonnen was ik best opgelucht na de tijd je bent alles kwijt + je ouders weten er van en kunnen je dan steunen
~*LOULOU*~ (opgeheven op 30-12-2013) zondag 19 september 2010 19:18
Meis, ik hoop hoe moeilijk het ook is dat je het er uitgooit. Dat eindelijk de waarheid aan het ligt komt. Zo als Maxim al zei, Praat, schreeuw, huil, gil … zwijg niet langer

Misschien als je het er niet uit kunt gooien, is het beter om het op papier te zetten en dat je het ze laat lezen..

Heel veel stekte
MissD zondag 19 september 2010 20:15
Ik denk dat alles wel gezegd is...
Wilde je enorm veel sterkte toewensen...

O 19 feb 2012 Long time ago ( 2 )
O 17 feb 2012 Schuldig voelen ( 1 )
O 13 feb 2012 Veilige haven ( 3 )
O 12 feb 2012 Therapie ( 4 )
O 12 feb 2012 Wat wil dit zeggen? ( 7 )
O 10 feb 2012 Op een dag als deze ( 2 )
O 05 feb 2012 en wat onthouden moet worden ( 1 )
O 05 feb 2012 Willen vergeten ( 4 )
O 05 feb 2012 De vastloper (tussen geven en nemen) ( 1 )
O 30 jan 2012 Gewoon omdat... <3 ( 1 )
O 30 jan 2012 De twee zijden ( 1 )
O 23 jan 2012 Helaas ( 2 )
O 22 jan 2012 Verwijtend ( 2 )
O 21 jan 2012 Geen addertjes, maar ervaren ( 5 )
O 19 jan 2012 Via je ouders spelen, ze zijn ook van mij ja... ( 2 )

vorige volgende