Wat wou ik ook al weer zeggen?
Ik ging naar deze website want ik had een mooie zin in gedachten.. Maar huh? M'n wachtwoord had ik verkeerd ingevuld en nu weet ik niet meer wat ik wilde vertellen.
Ohja.
Keuzes maken is menselijk. We maken ze continue. Vandaag heb ik ervaren dag dit ook heel onmenselijk kan zijn.. Dat het eigenlijk fijner is als dingen gewoon 'lopen' zoals ze lopen.... Vloeien.
Vandaag heeft Wes uitgesproken dat hij het niet zo'n goed idee meer vind om met elkaar door te gaan. Ik zag dit aankomen en snap hem. Ik ben er in mee gegaan... Omdat het een verstandige keuze is. Het gekke was dat het ons allebei verdriet deed. We raken elkaar kwijt als vriend, iets waar we zelf voor kiezen. En toch kon het ook niet langer door gaan zoals.... Het liep. Zoals het vloeide. We moesten ingrijpen.. Dat moest nu.. Of een keer later. Ik wist dat het eens moest gebeuren.
Huilend zaten we daar. Op een vreemde plek ergen tussen onze verblijfplaatsen in.
Je bent me veel waard geworden.. En ik heb nog nooit iemand ontmoet zoals jij. Ik waardeer je volledig. Je creatieve brein en je slordige kamer.
Je zei zelf.. Eigenlijk hebben we gewoon een relatie, alleen hebben we het hele verliefdheid stuk over geslagen.
Ik denk dat dit wel klopt. daarom zijn we verdrietig... Maar weten we ook dat het niet zo hoort.
Het idee dat je 'weg' bent probeer ik tot nu toe te vermijden. Ik ben bij mijn ouders en wil liever niet huilen.. Ik denk wel dat het zwaar zal zijn. Je bent het afgelopen jaar mijn maatje geweest waarop ik kon vertrouwen en op kon bouwen.. Zelfs midden in de nacht. Hoe moet ik dat nu doen?
Ik weet het echt niet.
Maar goed... Daar is nog tijd voor... Om dat uit te zoeken.
Ohja.
Keuzes maken is menselijk. We maken ze continue. Vandaag heb ik ervaren dag dit ook heel onmenselijk kan zijn.. Dat het eigenlijk fijner is als dingen gewoon 'lopen' zoals ze lopen.... Vloeien.
Vandaag heeft Wes uitgesproken dat hij het niet zo'n goed idee meer vind om met elkaar door te gaan. Ik zag dit aankomen en snap hem. Ik ben er in mee gegaan... Omdat het een verstandige keuze is. Het gekke was dat het ons allebei verdriet deed. We raken elkaar kwijt als vriend, iets waar we zelf voor kiezen. En toch kon het ook niet langer door gaan zoals.... Het liep. Zoals het vloeide. We moesten ingrijpen.. Dat moest nu.. Of een keer later. Ik wist dat het eens moest gebeuren.
Huilend zaten we daar. Op een vreemde plek ergen tussen onze verblijfplaatsen in.
Je bent me veel waard geworden.. En ik heb nog nooit iemand ontmoet zoals jij. Ik waardeer je volledig. Je creatieve brein en je slordige kamer.
Je zei zelf.. Eigenlijk hebben we gewoon een relatie, alleen hebben we het hele verliefdheid stuk over geslagen.
Ik denk dat dit wel klopt. daarom zijn we verdrietig... Maar weten we ook dat het niet zo hoort.
Het idee dat je 'weg' bent probeer ik tot nu toe te vermijden. Ik ben bij mijn ouders en wil liever niet huilen.. Ik denk wel dat het zwaar zal zijn. Je bent het afgelopen jaar mijn maatje geweest waarop ik kon vertrouwen en op kon bouwen.. Zelfs midden in de nacht. Hoe moet ik dat nu doen?
Ik weet het echt niet.
Maar goed... Daar is nog tijd voor... Om dat uit te zoeken.
18 jul 2018
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 17 dec 2019 verwarming, thee en bier
- O 03 nov 2019 mezelf beter aan het leren kennen
- O 13 okt 2019 In het hier en nu zijn
- O 09 sep 2019 Gedachten gedichtje
- O 31 aug 2019 Avondje stappen
- O 27 mrt 2019 Er komt zo veel op mijn dak in de flow ( 1 )
- O 08 jan 2019 geen deel meer van zijn
- O 10 dec 2018 ik heb jou niet nodig ( 1 )
- O 26 nov 2018 keuze stress werk
- O 08 nov 2018 nieuwe vrienden maken, tips? ( 2 )
- O 06 nov 2018 vrije dag.
- O 14 okt 2018 Alleen ( 1 )
- O 24 sep 2018 tattoo ( 1 )
- O 18 jul 2018 Wat wou ik ook al weer zeggen?
- O 16 jul 2018 Geliefd worden en zijn ( 1 )